1 Λοιπὸν καὶ ἡμεῖς, περικυκλωμένοι ὄντες ὑπὸ τοσούτου νέφους μαρτύρων, ἄς ἀπορρίψωμεν πᾶν βάρος καὶ τὴν εὐκόλως ἐμπεριπλέκουσαν ἡμᾶς ἁμαρτίαν, καὶ ἄς τρέχωμεν μεθ᾿ ὑπομονῆς τὸν προκείμενον εἰς ἡμᾶς ἀγῶνα,
2 ἀποβλέποντες εἰς τὸν Ἰησοῦν, τὸν ἀρχηγὸν καὶ τελειωτήν τῆς πίστεως, ὅστις ὑπὲρ τῆς χαρᾶς τῆς προκειμένης εἰς αὐτὸν ὑπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας τὴν αἰσχύνην, καὶ ἐκάθησεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ.
3 Διότι συλλογίσθητε τὸν ὑπομείναντα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν τοιαύτην ἀντιλογίαν εἰς ἑαυτόν, διὰ νὰ μή ἀποκάμητε χαυνούμενοι κατὰ τὰς ψυχὰς σας.
4 Δὲν ἀντεστάθητε ἔτι μέχρις αἵματος ἀγωνιζόμενοι κατὰ τῆς ἁμαρτίας,
5 καὶ ἐλησμονήσατε τὴν νουθεσίαν, ἥτις λαλεῖ πρὸς ἐσᾶς ὡς πρὸς υἱούς, λέγουσα· Υἱὲ μου, μή καταφρονῇς τὴν παιδείαν τοῦ Κυρίου, μηδὲ ἀθυμῇς ἐλεγχόμενος ὑπ᾿ αὐτοῦ.
6 Διότι ὅντινα ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει καὶ μαστιγόνει πάντα υἱόν, τὸν ὁποῖον παραδέχεται.
7 Ἐὰν ὑπομένητε τὴν παιδείαν, ὁ Θεὸς φέρεται πρὸς ἐσᾶς ὡς πρὸς υἱούς· διότι τίς υἱὸς εἶναι, τὸν ὁποῖον δὲν παιδεύει ὁ πατήρ;
8 Ἐὰν ὅμως ἦσθε χωρὶς παιδείαν, τῆς ὁποίας ἔγειναν μέτοχοι πάντες, ἄρα εἶσθε νόθοι καὶ οὐχὶ υἱοί,
9 ἔπειτα τοὺς μὲν κατὰ σάρκα πατέρας ἡμῶν εἴχομεν παιδευτὰς καὶ ἐσεβόμεθα αὐτούς· δὲν θέλομεν ὑποταχθῆ πολλῷ μᾶλλον εἰς τὸν Πατέρα τῶν πνευμάτων καὶ ζήσει;
10 Διότι ἐκεῖνοι μὲν πρὸς ὀλίγας ἡμέρας ἐπαίδευον ἡμᾶς κατὰ τὴν ἀρέσκειαν αὑτῶν, ὁ δὲ πρὸς τὸ συμφέρον ἡμῶν, διὰ νὰ γείνωμεν μέτοχοι τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ.
11 Πᾶσα δὲ παιδεία πρὸς μὲν τὸ παρὸν δὲν φαίνεται ὅτι εἶναι πρόξενος χαρᾶς, ἀλλὰ λύπης, ὕστερον ὅμως ἀποδίδει εἰς τοὺς γυμνασθέντας δι᾿ αὐτῆς καρπὸν εἰρηνικὸν δικαιοσύνης.
12 Διὰ τοῦτο ἀνορθώσατε τὰς κεχαυνωμένας χεῖρας καὶ τὰ παραλελυμένα γόνατα,
13 καὶ κάμετε εἰς τοὺς πόδας σας εὐθείας ὁδούς, διὰ νὰ μή ἐκτραπῇ τὸ χωλόν, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ θεραπευθῆ.
14 Ζητεῖτε εἰρήνην μετὰ πάντων, καὶ τὸν ἁγιασμόν, χωρὶς τοῦ ὁποίου οὐδεὶς θέλει ἰδεῖ τὸν Κύριον,
15 παρατηροῦντες μήπως ὑστερῆταί τις ἀπὸ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, μήπως ῥίζα τις πικρίας ἀναφύουσα φέρῃ ἐνόχλησιν καὶ διὰ ταύτης μιανθῶσι πολλοί,
16 μήπως ἦναί τις πόρνος ἤ βέβηλος καθὼς ὁ Ἠσαῦ, ὅστις διὰ μίαν βρῶσιν ἐπώλησε τὰ πρωτοτόκια αὑτοῦ.
17 Ἐπειδή ἐξεύρετε ὅτι καὶ μετέπειτα, θέλων νὰ κληρονομήσῃ τὴν εὐλογίαν, ἀπεδοκιμάσθη, διότι δὲν εὗρε τόπον μετανοίας, ἄν καὶ ἐξεζήτησεν αὐτήν μετὰ δακρύων.
18 Διότι δὲν προσήλθετε εἰς ὄρος ψηλαφώμενον καὶ καιόμενον μὲ πῦρ καὶ εἰς ζόφον καὶ σκότος καὶ ἀνεμοστρόβιλον
19 καὶ εἰς σάλπιγγος ἦχον καὶ φωνήν λόγων, τὴν ὁποίαν οἱ ἀκούσαντες παρεκάλεσαν νὰ μή λαληθῇ πλέον πρὸς αὐτοὺς ὁ λόγος·
20 διότι δὲν ὑπέφερον τὸ προσταττόμενον· Καὶ ζῷον ἐὰν ἐγγίσῃ τὸ ὄρος, θέλει λιθοβοληθῆ ἤ μὲ βέλη θέλει κατατοξευθῆ·
21 καὶ τόσον φοβερὸν ἦτο τὸ φαινόμενον, ὥστε ὁ Μωϋσῆς εἶπε· Κατάφοβος εἶμαι καὶ ἔντρομος·
22 ἀλλὰ προσήλθετε εἰς ὄρος Σιὼν καὶ εἰς πόλιν Θεοῦ ζῶντος, τὴν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ, καὶ εἰς μυριάδας ἀγγέλων,
23 εἰς πανήγυριν καὶ ἐκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ εἰς Θεὸν κριτήν πάντων, καὶ εἰς πνεύματα δικαίων οἵτινες ἔλαβον τὴν τελειότητα,
24 καὶ εἰς νέας διαθήκης μεσίτην Ἰησοῦν, καὶ εἰς αἷμα καθαρισμοῦ τὸ ὁποῖον λαλεῖ καλήτερα παρὰ τὸ τοῦ Ἄβελ.
25 Προσέχετε μή καταφρονήσητε τὸν λαλοῦντα. Διότι ἄν ἐκεῖνοι δὲν ἀπέφυγον, καταφρονήσαντες τὸν λαλοῦντα πρὸς αὐτοὺς ἐπὶ τῆς γῆς, πολλῷ μᾶλλον ἡμεῖς ἐὰν ἀποστραφῶμεν τὸν λαλοῦντα ἀπὸ τῶν οὐρανῶν·
26 τοῦ ὁποίου ἡ φωνή τὴν γῆν ἐσάλευσε τότε, τώρα δὲ ὑπεσχέθη, λέγων· Ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείω οὐχὶ μόνον τὴν γῆν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν.
27 Τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ τῶν σαλευομένων τὴν μετάθεσιν ὡς χειροποιήτων, διὰ νὰ μείνωσι τὰ μή σαλευόμενα.
28 Διὰ τοῦτο παραλαμβάνοντες βασιλείαν ἀσάλευτον, ἄς κρατῶμεν τὴν χάριν, διὰ τῆς ὁποίας νὰ λατρεύωμεν εὐαρέστως τὸν Θεὸν μὲ σέβας καὶ εὐλάβειαν.
29 Διότι ὁ Θεὸς ἡμῶν εἶναι πῦρ καταναλίσκον. |