1 Ὅσοι εἶναι ὑπὸ ζυγὸν δουλείας, ἄς νομίζωσι τοὺς κυρίους αὑτῶν ἀξίους πάσης τιμῆς, διὰ νὰ μή βλασφημῆται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ διδασκαλία.
2 Οἱ δὲ ἔχοντες πιστοὺς κυρίους ἄς μή καταφρονῶσιν αὐτούς, διότι εἶναι ἀδελφοί, ἀλλὰ προθυμότερον ἄς δουλεύωσι, διότι εἶναι πιστοὶ καὶ ἀγαπητοὶ οἱ ἀπολαμβάνοντες τὴν εὐεργεσίαν. Ταῦτα δίδασκε καὶ νουθέτει.
3 Ἐὰν τις ἑτεροδιδασκαλῇ καὶ δὲν ἀκολουθῇ τοὺς ὑγιαίνοντας λόγους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διδασκαλίαν τὴν κατ᾿ εὐσέβειαν,
4 εἶναι τετυφωμένος καὶ δὲν ἐξεύρει οὐδέν, ἀλλὰ νοσεῖ περὶ συζητήσεις καὶ λογομαχίας, ἐκ τῶν ὁποίων προέρχεται φθόνος, ἔρις, βλασφημίαι, ὑπόνοιαι πονηραί,
5 μάταιαι συνδιαλέξεις ἀνθρώπων διεφθαρμένων τὸν νοῦν καὶ ἀπεστερημένων τῆς ἀληθείας, νομιζόντων τὴν εὐσέβειαν ὅτι εἶναι πλουτισμός. Ἀπομακρύνου ἀπὸ τῶν τοιούτων.
6 Μέγας δὲ πλουτισμὸς εἶναι ἡ εὐσέβεια μετὰ αὐταρκείας.
7 Διότι δὲν ἐφέραμεν οὐδὲν εἰς τὸν κόσμον, φανερὸν ὅτι οὐδὲ δυνάμεθα νὰ ἐκφέρωμέν τι·
8 ἔχοντες δὲ διατροφὰς καὶ σκεπάσματα, ἄς ἀρκώμεθα εἰς ταῦτα.
9 Ὅσοι δὲ θέλουσι νὰ πλουτῶσι πίπτουσιν εἰς πειρασμὸν καὶ παγίδα καὶ εἰς ἐπιθυμίας πολλὰς ἀνοήτους καὶ βλαβεράς, αἵτινες βυθίζουσι τοὺς ἀνθρώπους εἰς ὄλεθρον καὶ ἀπώλειαν.
10 Διότι ῥίζα πάντων τῶν κακῶν εἶναι ἡ φιλαργυρία, τὴν ὁποίαν τινές ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπὸ τῆς πίστεως καὶ διεπέρασαν ἑαυτοὺς μὲ ὀδύνας πολλάς.
11 Σὺ ὅμως, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· ζήτει δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πραότητα.
12 Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· κράτει τὴν αἰώνιον ζωήν, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ προσεκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλήν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων.
13 Σὲ παραγγέλλω ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐνώπιον τοῦ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλήν ὁμολογίαν,
14 νὰ φυλάξῃς τὴν ἐντολήν ἀμόλυντον, ἄμεμπτον, μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,
15 τὴν ὁποίαν ἐν τοῖς ὡρισμένοις καιροῖς θέλει δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος Δεσπότης, ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων, καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων,
16 ὅστις μόνος ἔχει τὴν ἀθανασίαν, κατοικῶν φῶς ἀπρόσιτον, τὸν ὁποῖον οὐδεὶς τῶν ἀνθρώπων εἶδεν οὐδὲ δύναται νὰ ἴδῃ· εἰς τὸν ὁποῖον ἔστω τιμή καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.
17 Εἰς τοὺς πλουσίους τοῦ κόσμου τούτου παράγγελλε νὰ μή ὑψηλοφρονῶσι, μηδὲ νὰ ἐλπίζωσιν ἐπὶ τὴν ἀδηλότητα τοῦ πλούτου, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα, ὅστις δίδει εἰς ἡμᾶς πλουσίως πάντα εἰς ἀπόλαυσιν,
18 νὰ ἀγαθοεργῶσι, νὰ πλουτῶσιν εἰς ἔργα καλά, νὰ ἦναι εὐμετάδοτοι, κοινωνικοί,
19 θησαυρίζοντες εἰς ἑαυτοὺς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον, διὰ νὰ ἀπολαύσωσι τὴν αἰώνιον ζωήν.
20 Ὦ Τιμόθεε, τὴν παρακαταθήκην φύλαξον, ἀποστρεφόμενος τὰς βεβήλους ματαιολογίας καὶ τὰς ἀντιλογίας τῆς ψευδωνύμου γνώσεως,
21 τὴν ὁποίαν τινὲς ἐπαγγελλόμενοι ἐπλανήθησαν κατὰ τὴν πίστιν. Ἡ χάρις εἴη μετὰ σοῦ· ἀμήν. |