1 زیرا ای برادران، خود می دانید که ورود ما در میان شما باطل نبود.
2 بلکه هرچند قبل از آن در فیلپی زحمت کشیده و بی احترامی دیده بودیم، چنانکه اطلاع دارید، لیکن در خدای خود دلیری کردیم تا انجیل خدا را با جد و جهد شدید به شما اعلام نماییم.
3 زیرا که نصیحت ما از گمراهی و خباثت و ریا نیست،
4 بلکه چنانکه مقبول خدا گشتیم که وکلای انجیل بشویم، همچنین سخن می گوییم و طالب رضامندی مردم نیستیم، بلکه رضامندی خدایی که دلهای ما را می آزماید.
5 زیرا هرگز سخن تملق آمیز نگفتیم، چنانکه می دانید، و نه بهانه طمع کردیم، خدا شاهد است؛
6 و نه بزرگی از خلق جستیم، نه از شما و نه از دیگران، هرچند چون رسولان مسیح بودیم، می توانستیم سنگین باشیم.
7 بلکه در میان شما به ملایمت بسر می بردیم، مثل دایه ای که اطفال خود را می پرورد.
8 بدین طرز شایق شما شده، راضی می بودیم که نه همان انجیل خدا را به شما دهیم، بلکه جانهای خود را نیز از بسکه عزیز ما بودید.
9 زانرو که ای برادران محنت و مشقت ما را یاد می دارید زیرا که شبانه روز در کار مشغول شده، به انجیل خدا شما را موعظه می کردیم که مبادا بر کسی از شما بار نهیم.
10 شما شاهد هستید و خدا نیز که به چه نوع با قدوسیت و عدالت و بی عیبی نزد شما که ایماندار هستید رفتار نمودیم.
11 چنانکه می دانید که هر یکی از شما را چون پدر، فرزندان خود را نصیحت و دلداری می نمودیم،
12 و وصیت می کردیم که رفتار بکنید بطور شایسته خدایی که شما را به ملکوت و جلال خود می خواند.
13 و از این جهت ما نیز دائما خدا را شکر می کنیم که چون کلام خدا را که از ما شنیده بودید یافتید، آن را کلام انسانی نپذیرفتید، بلکه چنانکه فی الحقیقه است، کلام خدا که در شما که ایماندار هستید عمل می کند.
14 زیرا که ای برادران، شما اقتدا نمودید به کلیساهای خدا که در یهودیه در مسیح عیسی می باشند، زیرا که شما از قوم خود همان زحمات را کشیدید که ایشان نیز از یهود دیدند،
15 که عیسی خداوند و انبیای خود را کشتند و بر ما جفا کردند؛ و ایشان ناپسند خدا هستند و مخالف جمیع مردم،
16 و ما را منع می کنند که به امتها سخن بگوییم تا نجات یابند و همیشه گناهان خود را لبریز می کنند، اما منتهای غضب ایشان را فروگرفته است.
17 لیکن ما ای برادران، چون به قدر ساعتی در ظاهر نه در دل از شما مهجور شدیم، به اشتیاق بسیار زیادتر کوشیدیم تا روی شما را ببینیم.
18 و بدین جهت یک دو دفعه خواستیم نزد شما بیاییم یعنی من، پولس، لیکن شیطان ما را نگذاشت.
19 زیرا که چیست امید و سرور و تاج فخر ما؟ مگر شما نیستید در حضور خداوند ما عیسی در هنگام ظهور او؟
20 زیرا که شما جلال و خوشی ما هستید. |
