1 Λέγω δέ, ἐφ᾿ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος εἶναι νήπιος, δὲν διαφέρει δούλου, ἄν καὶ ἦναι κύριος πάντων,
2 ἀλλ᾿ εἶναι ὑπὸ ἐπιτρόπους καὶ οἰκονόμους μέχρι τῆς προθεσμίας ὑπὸ τοῦ πατρός.
3 Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἤμεθα νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἤμεθα δεδουλωμένοι·
4 ὅτε ὅμως ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὑτοῦ, ὅστις ἐγεννήθη ἐκ γυναικὸς καὶ ὑπετάγη εἰς τὸν νόμον,
5 διὰ νὰ ἐξαγοράσῃ τοὺς ὑπὸ νόμον, διὰ νὰ λάβωμεν τὴν υἱοθεσίαν.
6 Καὶ ἐπειδή εἶσθε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ αὑτοῦ εἰς τὰς καρδίας σας, τὸ ὁποῖον κράζει· Ἀββᾶ, ὁ Πατήρ.
7 Ὅθεν δὲν εἶσαι πλέον δοῦλος ἀλλ᾿ υἱός· ἐὰν δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ Χριστοῦ.
8 Ἀλλὰ τότε μὲν μή γνωρίζοντες τὸν Θεόν, ἐδουλεύσατε εἰς τοὺς μή φύσει ὄντας Θεούς·
9 τώρα δὲ ἀφοῦ ἐγνωρίσατε τὸν Θεόν, μᾶλλον δὲ ἐγνωρίσθητε ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, πῶς ἐπιστρέφετε πάλιν εἰς τὰ ἀσθενῆ καὶ πτωχὰ στοιχεῖα, εἰς τὰ ὁποῖα πάλιν ὡς πρότερον θέλετε νὰ δουλεύητε;
10 Ἡμέρας παρατηρεῖτε καὶ μῆνας καὶ καιροὺς καὶ ἐνιαυτούς.
11 Φοβοῦμαι διὰ σᾶς, μήπως ματαίως ἐκοπίασα εἰς ἐσᾶς.
12 Γίνεσθε ὡς ἐγώ, διότι καὶ ἐγὼ εἶμαι καθὼς σεῖς, ἀδελφοί, σᾶς παρακαλῶ, οὐδόλως μὲ ἠδικήσατε·
13 ἐξεύρετε δὲ ὅτι πρότερον σᾶς ἐκήρυξα τὸ εὐαγγέλιον ἐν ἀσθενείᾳ τῆς σαρκός,
14 καὶ δὲν ἐξουθενήσατε οὐδ᾿ ἀπερρίψατε τὸν πειρασμὸν μου τὸν ἐν τῇ σαρκὶ μου, ἀλλὰ μὲ ἐδέχθητε ὡς ἄγγελον Θεοῦ, ὡς Χριστὸν Ἰησοῦν.
15 Τίς λοιπὸν ἦτο ὁ μακαρισμὸς σας; ἐπειδή μαρτυρῶ πρὸς ἐσᾶς ὅτι εἰ δυνατὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς σας ἠθέλετε ἐκβάλει καὶ δώσει εἰς ἐμέ.
16 Ἐχθρὸς σας ἔγεινα λοιπόν, διότι σᾶς λέγω τὴν ἀλήθειαν;
17 Δεικνύουσι ζῆλον πρὸς ἐσᾶς, οὐχὶ ὅμως καλόν, ἀλλὰ θέλουσι νὰ σᾶς ἀποκλείσωσι, διὰ νὰ ἔχητε σεῖς ζῆλον πρὸς αὐτούς.
18 Καλὸν δὲ εἶναι νὰ ἦσθε ζηλωταὶ πρὸς τὸ καλὸν πάντοτε καὶ οὐχὶ μόνον ὅταν εὑρίσκωμαι μεταξὺ σας.
19 Τεκνία μου, διὰ τοὺς ὁποίους πάλιν εἶμαι εἰς δῖνας, ἑωσοῦ μορφωθῇ ὁ Χριστὸς ἐν ὑμῖν·
20 ἤθελον δὲ νὰ παρευρίσκωμαι μεταξὺ σας τώρα καὶ νὰ ἀλλάξω τὴν φωνήν μου, διότι ἀπορῶ διὰ σᾶς.
21 Εἴπατέ μοι οἱ θέλοντες νὰ ἦσθε ὑπὸ νόμον· τὸν νόμον δὲν ἀκούετε;
22 Διότι εἶναι γεγραμμένον ὅτι ὁ Ἀβραὰμ ἐγέννησε δύο υἱούς, ἕνα ἐκ τῆς δούλης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας.
23 Ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς δούλης ἐγεννήθη κατὰ σάρκα, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας·
24 Τὰ ὁποῖα εἶναι κατὰ ἀλληγορίαν· διότι αὗται εἶναι αἱ δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ τοῦ ὄρους Σινᾶ, ἡ γεννῶσα πρὸς δουλείαν, ἥτις εἶναι ἡ Ἄγαρ.
25 Διότι τὸ Ἄγαρ εἶναι τὸ ὄρος Σινᾶ ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν σημερινήν Ἱερουσαλήμ, εἶναι δὲ εἰς δουλείαν μετὰ τῶν τέκνων αὑτῆς·
26 ἡ δὲ ἄνω Ἱερουσαλήμ εἶναι ἐλευθέρα, ἥτις εἶναι μήτηρ πάντων ἡμῶν.
27 Διότι εἶναι γεγραμμένον· Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ μή τίκτουσα, ἔκβαλε φωνήν καὶ βόησον, ἡ μή δίνουσα· διότι τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου εἶναι πλειότερα παρὰ τὰ τέκνα τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα.
28 Ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί, καθὼς ὁ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα εἴμεθα.
29 Ἀλλὰ καθὼς τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, οὔτω καὶ τώρα.
30 Ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή; Ἔκβαλε τὴν δούλην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς· διότι δὲν θέλει κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς δούλης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας.
31 Λοιπόν, ἀδελφοί, δὲν εἴμεθα τῆς δούλης τέκνα, ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας. |
