1 Ἔχοντες λοιπόν, ἀγαπητοί, ταύτας τὰς ἐπαγγελίας, ἄς καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐκπληροῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.
2 Δέχθητε ἡμᾶς ἐν ὑμῖν· οὐδένα ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, εἰς οὐδένα ἐστάθημεν πλεονέκται.
3 Δὲν λέγω τοῦτο πρὸς κατάκρισίν σας· διότι προεῖπον ὅτι εἶσθε ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, ὥστε νὰ συναποθάνωμεν καὶ νὰ συζῶμεν.
4 Πολλήν παρρησίαν ἔχω πρὸς ἐσᾶς, πολλήν καύχησιν ἔχω διὰ σᾶς· εἶμαι πλήρης παρηγορίας, ἔχω ὑπερπερισσεύουσαν τὴν χαρὰν εἰς ὅλην τὴν θλῖψιν ἡμῶν.
5 Διότι ἀφοῦ ἤλθομεν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἄνεσιν ἔλαβεν ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλὰ κατὰ πάντα ἐθλιβόμεθα· ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι.
6 Ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ὁ παρηγορῶν τοὺς ταπεινοὺς παρηγόρησεν ἡμᾶς διὰ τῆς παρουσίας τοῦ Τίτου·
7 καὶ οὐχὶ μόνον διὰ τῆς παρουσίας αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς παρηγορίας, τὴν ὁποίαν παρηγορήθη διὰ σᾶς, ἀναγγέλλων πρὸς ἡμᾶς τὸν μέγαν πόθον σας, τὸν ὀδυρμὸν σας, τὸν ζῆλόν σας ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε περισσότερον ἐχάρην,
8 διότι ἐὰν καὶ σᾶς ἐλύπησα διὰ τῆς ἐπιστολῆς, δὲν μετανοῶ, ἄν καὶ μετενόουν· ἐπειδή βλέπω ὅτι ἡ ἐπιστολή ἐκείνη, ἄν καὶ πρὸς ὥραν, σᾶς ἐλύπησε.
9 Τώρα χαίρω, οὐχὶ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ᾿ ὅτι ἐλυπήθητε πρὸς μετάνοιαν· διότι ἐλυπήθητε κατὰ Θεόν, διὰ νὰ μή ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν εἰς οὐδέν.
10 Διότι ἡ κατὰ Θεὸν λύπη γεννᾷ μετάνοιαν πρὸς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον· ἡ λύπη ὅμως τοῦ κόσμου γεννᾷ θάνατον.
11 Διότι ἰδού, αὐτὸ τοῦτο, τὸ ὅτι ἐλυπήθητε κατὰ Θεόν, πόσην σπουδήν ἐγέννησεν εἰς ἐσᾶς, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ πόθον, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλ᾿ ἐκδίκησιν. Κατὰ πάντα ἀπεδείξατε ἑαυτοὺς ὅτι εἶσθε καθαροὶ εἰς τοῦτο τὸ πρᾶγμα.
12 Λοιπόν, ἄν καὶ σᾶς ἔγραψα, δὲν ἔκαμον τοῦτο διὰ τὸν ἀδικήσαντα, οὐδὲ διὰ τὸν ἀδικηθέντα, ἀλλὰ διὰ νὰ φανερωθῇ πρὸς ἐσᾶς ἡ σπουδή ἡμῶν, τὴν ὁποίαν ἔχομεν διὰ σᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
13 Διὰ τοῦτο παρηγορήθημεν διὰ τὴν παρηγορίαν σας, καὶ ἔτι περισσότερον ἐχάρημεν διὰ τὴν χαρὰν τοῦ Τίτου, ὅτι ἀνεπαύθη τὸ πνεῦμα αὐτοῦ παρὰ πάντων ὑμῶν·
14 διότι ἐὰν ἐκαυχήθην τι πρὸς αὐτὸν διὰ σᾶς, δὲν κατῃσχύνθην, ἀλλὰ καθὼς σᾶς ἐλαλήσαμεν πάντα ἐν ἀληθείᾳ, οὕτω καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ πρὸς τὸν Τίτον ἔγεινεν ἀλήθεια.
15 Καὶ ἡ ἀγάπη αὐτοῦ αὐξάνει περισσότερον πρὸς ἐσᾶς, ὅταν ἐνθυμῆται τὴν ὑπακοήν πάντων ὑμῶν, πῶς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέχθητε αὐτόν.
16 Χαίρω λοιπὸν ὅτι κατὰ πάντα ἔχω θάρρος εἰς ἐσᾶς. |