1 Οντες δὲ συνεργοὶ αὐτοῦ, παρακαλοῦμεν ἐνταυτῷ νὰ μή δεχθῆτε τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ματαίως·
2 διότι λέγει· Ἐν καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας σὲ ἐβοήθησα· ἰδού, τώρα καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδού, τώρα ἡμέρα σωτηρίας·
3 μή δίδοντες μηδὲν πρόσκομμα κατ᾿ οὐδέν, διὰ νὰ μή προσαφθῇ μῶμος εἰς τὴν διακονίαν,
4 ἀλλὰ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς ὑπηρέται Θεοῦ, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις,
5 ἐν ῥαβδισμοῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις,
6 ἐν καθαρότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ,
7 ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν,
8 διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι ὅμως ἀληθεῖς,
9 ὡς ἀγνοούμενοι ἀλλὰ καλῶς γνωριζόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες ἀλλ᾿ ἰδού, ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι ἀλλὰ μή θανατούμενοι,
10 ὡς λυπούμενοι πάντοτε ὅμως χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς ὅμως πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες.
11 Τὸ στόμα ἡμῶν ἠνοίχθη πρὸς ἐσᾶς, Κορίνθιοι, ἡ καρδία ἡμῶν ἐπλατύνθη·
12 δὲν ἔχετε στενοχωρίαν ἐν ἡμῖν, ἀλλ᾿ ἔχετε στενοχωρίαν ἐν τοῖς σπλάγχνοις ὑμῶν·
13 τὴν αὐτήν λοιπὸν ἀντιμισθίαν ἀποδίδοντες, ὡς πρὸς τέκνα λαλῶ, πλατύνθητε καὶ σεῖς.
14 Μή ὁμοζυγεῖτε μὲ τοὺς ἀπίστους· διότι τίνα μετοχήν ἔχει ἡ δικαιοσύνη μὲ τὴν ἀνομίαν; τίνα δὲ κοινωνίαν τὸ φῶς πρὸς τὸ σκότος;
15 Τίνα δὲ συμφωνίαν ὁ Χριστὸς μὲ τὸν Βελίαλ; ἤ τίνα μερίδα ὁ πιστὸς μὲ τὸν ἄπιστον;
16 Τίνα δὲ συμβίβασιν ὁ ναὸς τοῦ Θεοῦ μὲ τὰ εἴδωλα; διότι σεῖς εἶσθε ναὸς Θεοῦ ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι θέλω κατοικεῖ ἐν αὐτοῖς καὶ περιπατεῖ, καὶ θέλω εἶσθαι Θεὸς αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ θέλουσιν εἶσθαι λαὸς μου.
17 Διὰ τοῦτο. Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀποχωρίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ μή ἐγγίσητε ἀκάθαρτον, καὶ ἐγὼ θέλω σᾶς δεχθῆ,
18 καὶ θέλω εἶσθαι Πατήρ σας, καὶ σεῖς θέλετε εἶσθαι υἱοὶ μου καὶ θυγατέρες, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. |