1 Ἀπεφάσισα δὲ τοῦτο κατ᾿ ἐμαυτόν, τὸ νὰ μή ἔλθω πάλιν πρὸς ἐσᾶς μὲ λύπην.
2 Διότι ἐὰν ἐγὼ σᾶς λυπῶ, καὶ τίς εἶναι ὁ εὐφραίνων ἐμὲ εἰμή ὁ λυπούμενος ὑπ᾿ ἐμοῦ;
3 Καὶ ἔγραψα πρὸς ἐσᾶς τοῦτο αὐτό, ὥστε ὅταν ἔλθω νὰ μή ἔχω λύπην ἀπ᾿ ἐκείνων, ἀφ᾿ ὧν ἔπρεπε νὰ ἔχω χαράν, ἔχων πεποίθησιν εἰς πάντας ὑμᾶς ὅτι ἡ χαρὰ μου εἶναι πάντων ὑμῶν.
4 Διότι ἐκ πολλῆς θλίψεως καὶ στενοχωρίας καρδίας ἔγραψα πρὸς ἐσᾶς μετὰ πολλῶν δακρύων, οὐχὶ διὰ νὰ λυπηθῆτε, ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσητε τὴν ἀγάπην, ἥν ἔχω περισσοτέρως εἰς ἐσᾶς.
5 Ἀλλ᾿ ἐὰν τις ἐλύπησε, δὲν ἐλύπησεν ἐμέ, εἰμή κατὰ μέρος, διὰ νὰ μή ἐπιβαρύνω πάντας ὑμᾶς.
6 Ἀρκετὸν εἶναι εἰς τὸν τοιοῦτον αὕτη ἡ ἐπίπληξις ἡ ὑπὸ τῶν πλειοτέρων·
7 ὥστε τὸ ἐναντίον πρέπει μᾶλλον νὰ συγχωρήσητε αὐτόν, καὶ νὰ παρηγορήσητε, διὰ νὰ μή καταποθῇ ὁ τοιοῦτος ὑπὸ τῆς ὑπερβαλλούσης λύπης.
8 Διὰ τοῦτο σᾶς παρακαλῶ νὰ βεβαιώσητε πρὸς αὐτὸν τὴν ἀγάπην σας.
9 Ἐπειδή διὰ τοῦτο καὶ ἔγραψα, διὰ νὰ γνωρίσω τὴν δοκιμασίαν σας, ἄν ἦσθε κατὰ πάντα ὑπήκοοι·
10 εἰς ὅντινα δὲ συγχωρεῖτέ τι, συγχωρῶ καὶ ἐγώ· διότι ἐὰν ἐγὼ συνεχώρησά τι, εἰς ὅντινα συνεχώρησα, διὰ σᾶς ἔκαμον τοῦτο ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ,
11 διὰ νὰ μή ὑπερισχύσῃ καθ᾿ ἡμῶν ὁ Σατανᾶς· διότι δὲν ἀγνοοῦμεν τὰ διανοήματα αὐτοῦ.
12 Ὅτε δὲ ἦλθον εἰς τὴν Τρῳάδα διὰ νὰ κηρύξω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἠνοίχθη εἰς ἐμὲ θύρα ἐν Κυρίῳ,
13 δὲν ἔλαβον ἄνεσιν εἰς τὸ πνεῦμά μου, διότι δὲν εὗρον Τίτον τὸν ἀδελφὸν μου, ἀλλ᾿ ἀποχαιρετήσας αὐτοὺς ἐξῆλθον εἰς Μακεδονίαν.
14 Πλήν χάρις εἰς τὸν Θεόν, ὅστις πάντοτε κάμνει ἡμᾶς νὰ βριαμβεύωμεν διὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ φανερόνει ἐν παντὶ τόπῳ δι᾿ ἡμῶν τὴν ὀσμήν τῆς γνώσεως αὑτοῦ·
15 διότι τοῦ Χριστοῦ εὐωδία εἴμεθα πρὸς τὸν Θεὸν εἰς τοὺς σωζομένους καὶ εἰς τοὺς ἀπολλυμένους·
16 εἰς τούτους μὲν ὀσμή θανάτου διὰ θάνατον, εἰς ἐκείνους δὲ ὀσμή ζωῆς διὰ ζωήν. Καὶ πρὸς ταῦτα τίς εἶναι ἱκανός;
17 Διότι ἡμεῖς καθὼς οἱ πολλοὶ δὲν καπηλεύομεν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ὡς ἀπὸ εἰλικρινείας, ἀλλ᾿ ὡς ἀπὸ Θεοῦ κατενώπιον τοῦ Θεοῦ λαλοῦμεν ἐν Χριστῷ. |