1 Τί λοιπὸν θέλομεν εἰπεῖ ὅτι ἀπήλαυσεν Ἀβραὰμ ὁ πατήρ ἡμῶν κατὰ σάρκα;
2 Διότι ἐὰν ὁ Ἀβραὰμ ἐδικαιώθη ἐκ τῶν ἔργων, ἔχει καύχημα, ἀλλ᾿ οὐχὶ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
3 Ἐπειδή τί λέγει ἡ γραφή; Καὶ ἐπίστευσεν Ἀβραὰμ εἰς τὸν Θεόν, καὶ ἐλογίσθη εἰς αὐτὸν εἰς δικαιοσύνην.
4 Εἰς δὲ τὸν ἐργαζόμενον ὁ μισθὸς δὲν λογίζεται ὡς χάρις, ἀλλ᾿ ὡς χρέος·
5 εἰς τὸν μή ἐργαζόμενον ὅμως, πιστεύοντα δὲ εἰς τὸν δικαιοῦντα τὸν ἀσεβῆ, ἡ πίστις αὐτοῦ λογίζεται εἰς δικαιοσύνην,
6 καθὼς καὶ ὁ Δαβὶδ λέγει τὸν μακαρισμὸν τοῦ ἀνθρώπου, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς λογίζεται δικαιοσύνην, χωρὶς ἔργων·
7 Μακάριοι ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων συνεχωρήθησαν αἱ ἀνομίαι καὶ τῶν ὁποίων ἐσκεπάσθησαν αἱ ἁμαρτίαι·
8 μακάριος ὁ ἄνθρωπος, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος δὲν θέλει λογίζεσθαι ἁμαρτίαν.
9 Οὗτος λοιπὸν ὁ μακαρισμὸς γίνεται διὰ τοὺς περιτετμημένους ἤ καὶ διὰ τοὺς ἀπεριτμήτους; διότι λέγομεν ὅτι ἡ πίστις ἐλογίσθη εἰς τὸν Ἀβραὰμ εἰς δικαιοσύνην.
10 Πῶς λοιπὸν ἐλογίσθη; ὅτε ἦτο ἐν περιτομῇ ἤ ἐν ἀκροβυστίᾳ; Οὐχὶ ἐν περιτομῇ ἀλλ᾿ ἐν ἀκροβυστίᾳ·
11 καὶ ἔλαβε τὸ σημεῖον τῆς περιτομῆς, σφραγίδα τῆς δικαιοσύνης τῆς ἐκ πίστεως τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ, διὰ νὰ ἦναι αὐτὸς πατήρ πάντων τῶν πιστευόντων ἐνῷ ὑπάρχουσιν ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ, διὰ νὰ λογισθῇ καὶ εἰς αὐτοὺς ἡ δικαιοσύνη,
12 καὶ πατήρ τῆς περιτομῆς, οὐχὶ μόνον εἰς τοὺς περιτετμημένους, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς περιπατοῦντας εἰς τὰ ἴχνη τῆς πίστεως τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἀβραὰμ τῆς ἐν τῇ ἀκροβυστίᾳ.
13 Ἐπειδή ἡ ἐπαγγελία πρὸς τὸν Ἀβραὰμ ἤ πρὸς τὸ σπέρμα αὐτοῦ, ὅτι ἔμελλε νὰ ἦναι κληρονόμος τοῦ κόσμου, δὲν ἔγεινε διὰ τοῦ νόμου, ἀλλὰ διὰ τῆς δικαιοσύνης τῆς ἐκ πίστεως.
14 Διότι ἐὰν ἦναι κληρονόμοι οἱ ἐκ τοῦ νόμου, ἡ πίστις ἐματαιώθη καὶ κατηργήθη ἡ ἐπαγγελία·
15 ἐπειδή ὁ νόμος ἐπιφέρει ὀργήν· διότι ὅπου δὲν ὑπάρχει νόμος, οὐδὲ παράβασις ὑπάρχει.
16 Διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως ἡ κληρονομία, διὰ νὰ ἦναι κατὰ χάριν, ὥστε ἡ ἐπαγγελία νὰ ἦναι βεβαία εἰς ἅπαν τὸ σπέρμα, οὐχὶ μόνον τὸ ἐκ τοῦ νόμου, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκ τῆς πίστεως τοῦ Ἀβραάμ, ὅστις εἶναι πατήρ πάντων ἡμῶν,
17 καθὼς εἶναι γεγραμμένον, ὅτι πατέρα πολλῶν ἐθνῶν σε κατέστησα, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ὁποῖον ἐπίστευσε, τοῦ ζωοποιοῦντος τοὺς νεκροὺς καὶ καλοῦντος τὰ μή ὄντα ὡς ὄντα·
18 ὅστις καίτοι μή ἔχων ἐλπίδα ἐπίστευσεν ἐπ᾿ ἐλπίδι, ὅτι ἔμελλε νὰ γείνῃ πατήρ πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ λαληθέν· Οὕτω θέλει εἶσθαι τὸ σπέρμα σου·
19 καὶ μή ἀσθενήσας κατὰ τὴν πίστιν δὲν ἐσυλλογίσθη τὸ σῶμα αὑτοῦ ὅτι ἦτο ἤδη νενεκρωμένον, ἑκατονταετής περίπου ὤν, καὶ τὴν νέκρωσιν τῆς μήτρας τῆς Σάρρας·
20 οὐδὲ ἐδίστασεν εἰς τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς ἀπιστίας, ἀλλ᾿ ἐνεδυναμώθη εἰς τὴν πίστιν, δοξάσας τὸν Θεόν,
21 καὶ πεποιθὼς ὅτι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ὑπεσχέθη, εἶναι δυνατὸς καὶ νὰ ἐκτελέσῃ.
22 Διὰ τοῦτο καὶ ἐλογίσθη εἰς αὐτὸν εἰς δικαιοσύνην.
23 Δὲν ἐγράφη δὲ δι᾿ αὐτὸν μόνον, ὅτι ἐλογίσθη εἰς αὐτόν,
24 ἀλλὰ καὶ δι᾿ ἡμᾶς, εἰς τοὺς ὁποίους μέλλει νὰ λογισθῇ, τοὺς πιστεύοντας εἰς τὸν ἀναστήσαντα ἐκ νεκρῶν Ἰησοῦν τὸν Κύριον ἡμῶν,
25 ὅστις παρεδόθη διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ ἀνέστη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν. |
