1 Διὰ τοῦτο ἀναπολόγητος εἶσαι, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὅστις κρίνεις· διότι εἰς ὅ, τι κρίνεις τὸν ἄλλον, σεαυτὸν κατακρίνεις· ἐπειδή τὰ αὐτὰ πράττεις σὺ ὁ κρίνων.
2 Ἐξεύρομεν δὲ ὅτι ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ εἶναι κατὰ ἀλήθειαν ἐναντίον τῶν πραττόντων τὰ τοιαῦτα.
3 Καὶ νομίζεις τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε, σὺ ὁ κρίνων τοὺς πράττοντας τὰ τοιαῦτα καὶ πράττων αὐτά, ὅτι θέλεις ἐκφύγει τὴν κρίσιν τοῦ Θεοῦ;
4 Ἤ καταφρονεῖς τὸν πλοῦτον τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς μακροθυμίας, ἀγνοῶν ὅτι ἡ χρηστότης τοῦ Θεοῦ σὲ φέρει εἰς μετάνοιαν;
5 διὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις εἰς σεαυτὸν ὀργήν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ὀργῆς καὶ τῆς ἀποκαλύψεως τῆς δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ,
6 ὅστις θέλει ἀποδώσει εἰς ἕκαστον κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ,
7 εἰς μὲν τοὺς ζητοῦντας δι᾿ ὑπομονῆς ἔργου ἀγαθοῦ, δόξαν καὶ τιμήν καὶ ἀφθαρσίαν ζωήν αἰώνιον,
8 εἰς δὲ τοὺς φιλονείκους καὶ ἀπειθοῦντας μὲν εἰς τὴν ἀλήθειαν, πειθομένους δὲ εἰς τὴν ἀδικίαν θέλει εἶσθαι θυμὸς καὶ ὀργή,
9 θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχήν ἀνθρώπου τοῦ ἐργαζομένου τὸ κακόν, Ἰουδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνος·
10 δόξα δὲ καὶ τιμή καὶ εἰρήνη εἰς πάντα τὸν ἐργαζόμενον τὸ ἀγαθόν, Ἰουδαῖόν τε πρῶτον καὶ Ἕλληνα·
11 ἐπειδή δὲν εἶναι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ.
12 Διότι ὅσοι ἡμάρτησαν χωρὶς νόμου, θέλουσι καὶ ἀπολεσθῆ χωρὶς νόμου· καὶ ὅσοι ἡμάρτησαν ὑπὸ νόμον, θέλουσι κριθῆ διὰ νόμου.
13 Διότι δὲν εἶναι δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου, ἀλλ᾿ οἱ ἐκτελεσταὶ τοῦ νόμου θέλουσι δικαιωθῆ.
14 Ἐπειδή ὅταν οἱ ἐθνικοὶ οἱ μή ἔχοντες νόμον πράττωσιν ἐκ φύσεως τὰ τοῦ νόμου, οὗτοι νόμον μή ἔχοντες εἶναι νόμος εἰς ἑαυτούς,
15 οἵτινες δεικνύουσι τὸ ἔργον τοῦ νόμου γεγραμμένον ἐν ταῖς καρδίαις αὑτῶν, ἔχοντες συμμαρτυροῦσαν τὴν συνείδησιν αὑτῶν καὶ τοὺς λογισμοὺς κατηγοροῦντας ἤ καὶ ἀπολογουμένους μεταξὺ ἀλλήλων,
16 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ὅτε θέλει κρίνει ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου.
17 Ἰδού, σὺ ἐπονομάζεσαι Ἰουδαῖος καὶ ἐπαναπαύεσαι εἰς τὸν νόμον καὶ καυχᾶσαι εἰς τὸν Θεόν,
18 καὶ γνωρίζεις τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ διακρίνεις τὰ διαφέροντα, διδασκόμενος ὑπὸ τοῦ νόμου,
19 καὶ ἔχεις πεποίθησιν εἰς σεαυτὸν ὅτι εἶσαι ὁδηγὸς τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει,
20 παιδευτής ἀφρόνων, διδάσκαλος νηπίων, ἔχων τὸν τύπον τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ.
21 Ὁ διδάσκων λοιπὸν ἄλλον σεαυτὸν δὲν διδάσκεις; ὁ κηρύττων νὰ μή κλέπτωσι κλέπτεις;
22 ὁ λέγων νὰ μή μοιχεύωσι μοιχεύεις; ὁ βδελυττόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς;
23 ὁ καυχώμενος εἰς τὸν νόμον, ἀτιμάζεις τὸν Θεὸν διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου;
24 Διότι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἐξ αἰτίας σας βλασφημεῖται μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, καθὼς εἶναι γεγραμμένον.
25 Ἐπειδή φελεῖ μὲν ἡ περιτομή, ἐὰν ἐκτελῇς τὸν νόμον· ἐὰν ὅμως ἦσαι παραβάτης τοῦ νόμου, ἡ περιτομή σου ἔγεινεν ἀκροβυστία.
26 Ἐὰν λοιπὸν ὁ ἀπερίτμητος φυλάττῃ τὰ διατάγματα τοῦ νόμου, ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ δὲν θέλει λογισθῆ ἀντὶ περιτομῆς;
27 καὶ ὁ ἐκ φύσεως ἀπερίτμητος, ἐκτελῶν τὸν νόμον, θέλει κρίνει σὲ ὅστις, ἔχων τὸ γράμμα τοῦ νόμου καὶ τὴν περιτομήν, εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου.
28 Διότι Ἰουδαῖος δὲν εἶναι ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖος, οὐδὲ περιτομή ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἡ γινομένη ἐν σαρκί,
29 ἀλλ᾿Ἰουδαῖος εἶναι ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ἰουδαῖος, καὶ περιτομή ἡ τῆς καρδίας κατὰ πνεῦμα, οὐχὶ κατὰ γράμμα, τοῦ ὁποίου ὁ ἔπαινος εἶναι οὐχὶ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ. |