1 Καὶ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐκείνων, ἐνῷ αὐτὸς ἐδίδασκε τὸν λαὸν ἐν τῷ ἱερῷ, καὶ εὐηγγελίζετο, ἦλθον ἐξαίφνης οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων
2 καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν, λέγοντες· Εἰπὲ πρὸς ἡμᾶς ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ πράττεις ταῦτα, ἤ τίς εἶναι ὅστις σοὶ ἔδωκε τὴν ἐξουσίαν ταύτην;
3 Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Θέλω σᾶς ἐρωτήσει καὶ ἐγὼ ἕνα λόγον, καὶ εἴπατέ μοι·
4 τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου ἐξ οὐρανοῦ ἦτο ἤ ἐξ ἀνθρώπων;
5 Οἱ δὲ ἐσυλλογίσθησαν καθ᾿ ἑαυτοὺς λέγοντες, ὅτι Ἐὰν εἴπωμεν, Ἐξ οὐρανοῦ, θέλει εἰπεῖ, Διὰ τί λοιπὸν δὲν ἐπιστεύσατε εἰς αὐτόν;
6 Ἐὰν δὲ εἴπωμεν, Ἐξ ἀνθρώπων, πᾶς ὁ λαὸς θέλει μᾶς λιθοβολήσει· ἐπειδή εἶναι πεπεισμένοι ὅτι ὁ Ἰωάννης εἶναι προφήτης.
7 Καὶ ἀπεκρίθησαν ὅτι δὲν ἐξεύρουσι πόθεν ἦτο.
8 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Οὐδὲ ἐγὼ σᾶς λέγω ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ πράττω ταῦτα.
9 Ἤρχισε δὲ νὰ λέγῃ πρὸς τὸν λαὸν τὴν παραβολήν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα, καὶ ἐμίσθωσεν αὐτὸν εἰς γεωργούς, καὶ ἀπεδήμησε πολὺν καιρόν.
10 Καὶ ἐν τῷ καιρῷ τῶν καρπῶν ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦλον διὰ νὰ δώσωσιν εἰς αὐτὸν ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος· οἱ γεωργοὶ ὅμως δείραντες αὐτὸν ἐξαπέστειλαν κενόν·
11 Καὶ πάλιν ἔπεμψεν ἄλλον δοῦλον. Πλήν αὐτοὶ δείραντες καὶ ἐκεῖνον καὶ ἀτιμάσαντες ἐξαπέστειλαν κενόν.
12 Καὶ πάλιν ἔπεμψε τρίτον. Ἀλλ᾿ ἐκεῖνοι καὶ τοῦτον πληγώσαντες ἀπεδίωξαν.
13 Εἶπε δὲ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος· Τί νὰ κάμω; ἄς πέμψω τὸν υἱὸν μου τὸν ἀγαπητόν· ἴσως ἰδόντες τοῦτον θέλουσιν ἐντραπεῖ.
14 Πλήν ἰδόντες αὐτὸν οἱ γεωργοί, διελογίζοντο καθ᾿ ἑαυτοὺς λέγοντες· Οὗτος εἶναι ὁ κληρονόμος· ἔλθετε ἄς φονεύσωμεν αὐτόν, διὰ νὰ γείνῃ ἡμῶν ἡ κληρονομία.
15 Καὶ ἐκβαλόντες αὐτὸν ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, ἐφόνευσαν· Τί λοιπὸν θέλει κάμει εἰς αὐτοὺς ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος;
16 Θέλει ἐλθεῖ καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους, καὶ θέλει δώσει τὸν ἀμπελῶνα εἰς ἄλλους. Ἀκούσαντες δὲ εἶπον· Μή γένοιτο.
17 Ὁ δὲ ἐμβλέψας εἰς αὐτοὺς εἶπε· Τί λοιπὸν εἶναι τοῦτο τὸ γεγραμμένον, Ὁ λίθος, τὸν ὁποῖον ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἔγεινε κεφαλή γωνίας;
18 Πᾶς ὅστις πέσῃ ἐπὶ τὸν λίθον ἐκεῖνον θέλει συντριφθῆ· εἰς ὅντινα δὲ ἐπιπέσῃ, θέλει κατασυντρίψει αὐτόν.
19 Καὶ ἐζήτησαν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς νὰ βάλωσιν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ, πλήν ἐφοβήθησαν τὸν λαόν· διότι ἠνόησαν ὅτι πρὸς αὐτοὺς εἶπε τὴν παραβολήν ταύτην.
20 Καὶ παραφυλάξαντες ἀπέστειλαν ἐνεδρευτάς, ὑποκρινομένους ὅτι εἶναι δίκαιοι, ἐπὶ σκοπῷ νὰ πιάσωσιν αὐτὸν ἀπὸ λόγου, διὰ νὰ παραδώσωσιν αὐτὸν εἰς τὴν ἀρχήν καὶ εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ ἡγεμόνος.
21 Καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· Διδάσκαλε, ἐξεύρομεν ὅτι ὀρθῶς ὁμιλεῖς καὶ διδάσκεις καὶ δὲν βλέπεις εἰς πρόσωπον, ἀλλ᾿ ἐπ᾿ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις·
22 εἶναι συγκεχωρημένον εἰς ἡμᾶς νὰ δώσωμεν φόρον εἰς τὸν Καίσαρα ἤ οὐχί;
23 Ἐννοήσας δὲ τὴν πανουργίαν αὐτῶν, εἶπε πρὸς αὐτούς· Tί μὲ πειράζετε;
24 δείξατέ μοι δηνάριον· τίνος εἰκόνα ἔχει καὶ ἐπιγραφήν; Καὶ ἀποκριθέντες εἶπον· Τοῦ Καίσαρος.
25 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἀπόδοτε λοιπὸν τὰ τοῦ Καίσαρος εἰς τὸν Καίσαρα καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν Θεόν.
26 Καὶ δὲν ἠδυνήθησαν νὰ πιάσωσιν αὐτὸν ἀπὸ λόγου ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ, καὶ θαυμάσαντες διὰ τὴν ἀπόκρισιν αὐτοῦ ἐσιώπησαν.
27 Προσελθόντες δὲ τινὲς τῶν Σαδδουκαίων, οἵτινες ἀρνοῦνται ὅτι εἶναι ἀνάστασις, ἠρώτησαν αὐτόν,
28 λέγοντες· Διδάσκαλε, ὁ Μωϋσῆς μᾶς ἔγραψεν· Ἐὰν τινος ὁ ἀδελφὸς ἀποθάνῃ ἔχων γυναῖκα, καὶ οὗτος ἀποθάνῃ ἄτεκνος, νὰ λάβῃ ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ τὴν γυναῖκα καὶ νὰ ἐξαναστήσῃ σπέρμα εἰς τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ.
29 Ἦσαν λοιπὸν ἑπτὰ ἀδελφοί· καὶ ὁ πρῶτος λαβὼν γυναῖκα, ἀπέθανεν ἄτεκνος·
30 καὶ ἔλαβεν ὁ δεύτερος τὴν γυναῖκα, καὶ οὗτος ἀπέθανεν ἄτεκνος·
31 καὶ ὁ τρίτος ἔλαβεν αὐτήν· ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ ἑπτά· καὶ δὲν ἀφῆκαν τέκνα, καὶ ἀπέθανον.
32 Ὕστερον δὲ πάντων ἀπέθανε καὶ ἡ γυνή.
33 Ἐν τῇ ἀναστάσει λοιπὸν τίνος αὐτῶν γίνεται γυνή; διότι καὶ οἱ ἑπτὰ ἔλαβον αὐτήν γυναῖκα.
34 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου νυμφεύουσι καὶ νυμφεύονται·
35 οἱ δὲ καταξιωθέντες νὰ ἀπολαύσωσιν ἐκεῖνον τὸν αἰῶνα καὶ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν οὔτε νυμφεύουσιν οὔτε νυμφεύονται·
36 διότι οὔτε νὰ ἀποθάνωσι πλέον δύνανται· ἐπειδή εἶναι ἰσάγγελοι καὶ εἶναι υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, ὄντες υἱοὶ τῆς ἀναστάσεως.
37 Ὅτι δὲ ἐγείρονται οἱ νεκροί, καὶ ὁ Μωϋσῆς ἐφανέρωσεν ἐπὶ τῆς βάτου, ὅτε λέγει Κύριον τὸν Θεὸν τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσαὰκ καὶ τὸν Θεὸν τοῦ Ἰακώβ.
38 Ὁ δὲ Θεὸς δὲν εἶναι νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων· διότι πάντες ζῶσι ἐν αὐτῷ.
39 Ἀποκριθέντες δὲ τινες τῶν γραμματέων εἶπον· Διδάσκαλε, καλῶς εἶπας.
40 Καὶ δὲν ἐτόλμων πλέον νὰ ἐρωτῶσιν αὐτὸν οὐδέν.
41 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Πῶς λέγουσι τὸν Χριστὸν ὅτι εἶναι υἱὸς τοῦ Δαβίδ;
42 Καὶ αὐτὸς ὁ Δαβὶδ λέγει ἐν τῇ βίβλῳ τῶν ψαλμῶν· Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Κύριόν μου, κάθου ἐκ δεξιῶν μου,
43 ἑωσοῦ θέσω τοὺς ἐχθροὺς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.
44 Ὁ Δαβὶδ λοιπὸν ὀνομάζει αὐτὸν Κύριον· καὶ πῶς εἶναι υἱὸς αὐτοῦ;
45 Καὶ ἐνῷ ἤκουε πᾶς ὁ λαός, εἶπε πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ·
46 Προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων, οἵτινες θέλουσι νὰ περιπατῶσιν ἐστολισμένοι καὶ ἀγαπῶσιν ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς πρώτους τόπους ἐν τοῖς δείπνοις,
47 οἵτινες κατατρώγουσι τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν, καὶ τοῦτο ἐπὶ προφάσει ὅτι κάμνουσι μακρὰς προσευχάς· οὗτοι θέλουσι λάβει μεγαλητέραν καταδίκην. |