1 Ἐν τῷ μεταξὺ ἀφοῦ συνηθροίσθησαν αἱ μυριάδες τοῦ ὄχλου, ὥστε κατεπάτουν ἀλλήλους, ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ πρῶτον· Προσέχετε εἰς ἑαυτοὺς ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων, ἥτις εἶναι ὑπόκρισις.
2 Ἀλλὰ δὲν εἶναι οὐδὲν κεκαλυμμένον, τὸ ὁποῖον δὲν θέλει ἀνακαλυφθῆ, καὶ κρυπτόν, τὸ ὁποῖον δὲν θέλει γνωρισθῆ·
3 ὅθεν ὅσα εἴπετε ἐν τῷ σκότει ἐν τῷ φωτὶ θέλουσιν ἀκουσθῆ, καὶ ὅ, τι ἐλαλήσατε πρὸς τὸ τίον ἐν τοῖς ταμείοις θέλει κηρυχθῆ ἐπὶ τῶν δωμάτων.
4 Λέγω δὲ πρὸς ἐσᾶς τοὺς φίλους μου· Μή φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα καὶ μετὰ ταῦτα μή δυναμένων περισσότερόν τι νὰ πράξωσι.
5 Θέλω δὲ σᾶς δείξει ποῖον νὰ φοβηθῆτε· Φοβήθητε ἐκεῖνον, ὅστις ἀφοῦ ἀποκτείνῃ, ἔχει ἐξουσίαν νὰ ῥίψῃ εἰς τὴν γέενναν· ναί, σᾶς λέγω, τοῦτον φοβήθητε.
6 Δὲν πωλοῦνται πέντε στρουθία διὰ δύο ἀσσάρια; καὶ ἕν ἐξ αὐτῶν δὲν εἶναι λελησμονημένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ·
7 ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν εἶναι πᾶσαι ἠριθμημέναι. Μή φοβεῖσθε λοιπόν· ἀπὸ πολλῶν στρουθίων διαφέρετε.
8 Σᾶς λέγω δέ· Πᾶς ὅστις μὲ ὁμολογήσῃ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θέλει ὁμολογήσει αὐτὸν ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ·
9 ὅστις δὲ μὲ ἀρνηθῇ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θέλει ἀρνηθῆ αὐτὸν ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ.
10 Καὶ πᾶς ὅστις θέλει εἰπεῖ λόγον κατὰ τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, θέλει συγχωρηθῆ εἰς αὐτόν· ὅστις ὅμως βλασφημήσῃ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς αὐτὸν δὲν θέλει συγχωρηθῆ.
11 Ὅταν δὲ σᾶς φέρωσιν εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μή μεριμνᾶτε πῶς ἤ τί νὰ ἀπολογηθῆτε, ἤ τί νὰ εἴπητε·
12 διότι τὸ Ἃγιον Πνεῦμα θέλει σᾶς διδάξει ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ τί πρέπει νὰ εἴπητε.
13 Εἶπε δὲ τίς πρὸς αὐτὸν ἐκ τοῦ ὄχλου· Διδάσκαλε, εἰπὲ πρὸς τὸν ἀδελφὸν μου νὰ μοιρασθῇ μετ᾿ ἐμοῦ τὴν κληρονομίαν.
14 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἄνθρωπε, τίς μὲ κατέστησε δικαστήν ἤ μεριστήν ἐφ᾿ ὑμᾶς;
15 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Προσέχετε καὶ φυλάττεσθε ἀπὸ τῆς πλεονεξίας· διότι ἐὰν τις ἔχῃ περισσά, ἡ ζωή αὐτοῦ δὲν συνίσταται ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.
16 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτοὺς παραβολήν, λέγων· Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου ηὐτύχησαν τὰ χωράφια·
17 Καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί νὰ κάμω, διότι δὲν ἔχω ποῦ νὰ συνάξω τοὺς καρποὺς μου;
18 Καὶ εἶπε· Τοῦτο θέλω κάμει· θέλω χαλάσει τὰς ἀποθήκας μου καὶ θέλω οἰκοδομήσει μεγαλητέρας καὶ συνάξει ἐκεῖ πάντα τὰ γεννήματά μου καὶ τὰ ἀγαθὰ μου,
19 καὶ θέλω εἰπεῖ πρὸς τὴν ψυχήν μου· Ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ ἐναποτεταμιευμένα δι᾿ ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου.
20 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Θεός· Ἄφρον, ταύτην τὴν νύκτα τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ὅσα δὲ ἡτοίμασας, τίνος θέλουσιν εἶσθαι;
21 Οὕτω θέλει εἶσθαι ὅστις θησαυρίζει εἰς ἑαυτὸν καὶ δὲν πλουτεῖ εἰς Θεόν.
22 Εἶπε δὲ πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ· Διὰ τοῦτο λέγω πρὸς ἐσᾶς, Μή μεριμνᾶτε διὰ τὴν ζωήν σας, τί νὰ φάγητε, μηδὲ διὰ τὸ σῶμα, τί νὰ ἐνδυθῆτε.
23 Ἡ ζωή εἶναι τιμιώτερον τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος.
24 Παρατηρήσατε τοὺς κόρακας, ὅτι δὲν σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν, οἵτινες δὲν ἔχουσι ταμεῖον οὐδὲ ἀποθήκην, καὶ ὁ Θεὸς τρέφει αὐτούς· πόσῳ μᾶλλον σεῖς διαφέρετε τῶν πτηνῶν.
25 Καὶ τίς ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται νὰ προσθέσῃ εἰς τὸ ἀνάστημα αὑτοῦ μίαν πήχυν;
26 Ἐὰν λοιπὸν οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον δύνασθε, τί μεριμνᾶτε περὶ τῶν λοιπῶν;
27 Παρατηρήσατε τὰ κρίνα πῶς αὐξάνουσι· δὲν κοπιάζουσιν οὐδὲ κλώθουσι· σᾶς λέγω ὅμως, οὐδὲ ὁ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὑτοῦ ἐνεδύθη ὡς ἕν τούτων.
28 Ἀλλ᾿ ἐὰν τὸν χόρτον, ὅστις σήμερον εἶναι ἐν τῷ ἀγρῷ καὶ αὔριον ῥίπτεται εἰς κλίβανον, ὁ Θεὸς ἐνδύῃ οὕτω, πόσῳ μᾶλλον ἐσᾶς, ὀλιγόπιστοι.
29 Καὶ σεῖς μή ζητεῖτε τί νὰ φάγητε ἤ τί νὰ πίητε, καὶ μή ἦσθε μετέωροι·
30 διότι ταῦτα πάντα ζητοῦσι τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου· ὑμῶν δὲ ὁ Πατήρ ἐξεύρει ὅτι ἔχετε χρείαν τούτων·
31 πλήν ζητεῖτε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ταῦτα πάντα θέλουσι σᾶς προστεθῆ.
32 Μή φοβοῦ, μικρὸν ποίμνιον· διότι ὁ Πατήρ σας ηὐδόκησε νὰ σᾶς δώσῃ τὴν βασιλείαν.
33 Πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντά σας καὶ δότε ἐλεημοσύνην. Κάμετε εἰς ἑαυτοὺς βαλάντια τὰ ὁποῖα δὲν παλαιοῦνται, θησαυρὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὅστις δὲν ἐκλείπει, ὅπου κλέπτης δὲν πλησιάζει οὐδὲ ὁ σκώληξ διαφθείρει·
34 διότι ὅπου εἶναι ὁ θησαυρὸς σας, ἐκεῖ θέλει εἶσθαι καὶ ἡ καρδία σας.
35 Ἄς ἦναι αἱ ὀσφύες σας περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι·
36 καὶ σεῖς ὅμοιοι μὲ ἀνθρώπους, οἵτινες προσμένουσι τὸν κύριον αὑτῶν, πότε θέλει ἐπιστρέψει ἐκ τῶν γάμων, διὰ νὰ ἀνοίξωσιν εὐθὺς εἰς αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ καὶ κρούσῃ.
37 Μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους ἐλθὼν ὁ κύριος θέλει εὑρεῖ ἀγρυπνοῦντας. Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι θέλει περιζωσθῆ καὶ καθίσει αὐτοὺς εἰς τὴν τράπεζαν, καὶ ἐλθὼν εἰς τὸ μέσον θέλει ὑπηρετήσει αὐτούς.
38 Καὶ ἐὰν ἔλθῃ ἐν τῇ δευτέρᾳ φυλακῇ καὶ ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ καὶ εὕρῃ οὕτω, μακάριοι εἶναι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι.
39 Τοῦτο δὲ γινώσκετε, ὅτι ἐὰν ἤξευρεν ὁ οἰκοδεσπότης ποίαν ὥραν ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἤθελεν ἀγρυπνήσει καὶ δὲν ἤθελεν ἀφήσει νὰ διορυχθῇ ὁ οἶκος αὐτοῦ.
40 Καὶ σεῖς λοιπὸν γίνεσθε ἕτοιμοι· διότι καθ᾿ ἥν ὥραν δὲν στοχάζεσθε, ἔρχεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.
41 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Πέτρος· Κύριε, πρὸς ἡμᾶς λέγεις τὴν παραβολήν ταύτην ἤ καὶ πρὸς πάντας;
42 Καὶ ὁ Κύριος εἶπε· Τίς λοιπὸν εἶναι ὁ πιστὸς οἰκονόμος καὶ φρόνιμος, τὸν ὁποῖον θέλει καταστήσει ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῶν ὑπηρετῶν αὑτοῦ, διὰ νὰ δίδῃ ἐν καιρῷ τὴν διωρισμένην τροφήν;
43 Μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, τὸν ὁποῖον ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ θέλει εὑρεῖ πράττοντα οὕτως.
44 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ὅτι θέλει καταστήσει αὐτὸν ἐπὶ πάντων τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ.
45 Ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, Βραδύνει νὰ ἔλθῃ ὁ κύριός μου· καὶ ἀρχίσῃ νὰ δέρῃ τοὺς δούλους καὶ τὰς δούλας, καὶ νὰ τρώγῃ καὶ νὰ πίνῃ καὶ νὰ μεθύῃ,
46 θέλει ἐλθεῖ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου, καθ᾿ ἥν ἡμέραν δὲν προσμένει καὶ καθ᾿ ἥν ὥραν δὲν ἐξεύρει, καὶ θέλει ἀποχωρίσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ θέλει θέσει μετὰ τῶν ἀπίστων.
47 Ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος, ὅστις γνωρίσας τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ δὲν ἡτοίμασεν οὐδὲ ἔκαμε κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ, θέλει δαρθῆ πολύ·
48 ὅστις ὅμως μή γνωρίσας ἔπραξεν ἄξια δαρμῶν, θέλει δαρθῆ ὀλίγον· εἰς πάντα δέ, εἰς τὸν ὁποῖον ἐδόθη πολύ, πολὺ θέλει ζητηθῆ παρ᾿ αὐτοῦ, καὶ εἰς ὅντινα ἐνεπιστεύθη πολύ, περισσότερον θέλουσιν ἀπαιτήσει παρ᾿ αὐτοῦ.
49 Πῦρ ἦλθον νὰ βάλω εἰς τὴν γῆν, καὶ τί θέλω, ἐὰν ἤδη ἀνήφθη;
50 Βάπτισμα δὲ ἔχω νὰ βαπτισθῶ, καὶ πῶς στενοχωροῦμαι ἑωσοῦ ἐκτελεσθῇ.
51 Νομίζετε ὅτι ἦλθον νὰ δώσω εἰρήνην ἐν τῇ γῇ; οὐχί, σᾶς λέγω, ἀλλὰ διαχωρισμόν.
52 Διότι ἀπὸ τοῦ νῦν θέλουσιν εἶσθαι πέντε ἐν οἴκῳ ἑνὶ διακεχωρισμένοι, οἱ τρεῖς κατὰ τῶν δύο καὶ οἱ δύο κατὰ τῶν τριῶν·
53 Θέλει διαχωρισθῆ πατήρ κατὰ υἱοῦ καὶ υἱὸς κατὰ πατρός, μήτηρ κατὰ θυγατρὸς καὶ θυγάτηρ κατὰ μητρός, πενθερὰ κατὰ τῆς νύμφης αὑτῆς καὶ νύμφη κατὰ τῆς πενθερᾶς αὑτῆς.
54 Ἔλεγε καὶ πρὸς τοὺς ὄχλους· Ὅταν ἴδητε τὴν νεφέλην ἀνυψουμένην ἀπὸ δυσμῶν, εὐθὺς λέγετε, Βροχή ἔρχεται, καὶ γίνεται οὕτω·
55 καὶ ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι καύσων θέλει εἶσθαι, καὶ γίνεται.
56 Ὑποκριταί, τὸ πρόσωπον τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ ἐξεύρετε νὰ διακρίνητε, τὸν δὲ καιρὸν τοῦτον πῶς δὲν διακρίνετε;
57 Διὰ τί δὲ καὶ ἀφ᾿ ἑαυτῶν δὲν κρίνετε τὸ δίκαιον;
58 Ἐνῷ λοιπὸν ὑπάγεις μετὰ τοῦ ἀντιδίκου σου πρὸς τὸν ἄρχοντα, προσπάθησον καθ᾿ ὁδὸν νὰ ἀπαλλαχθῇς ἀπ᾿ αὐτοῦ, μήποτε σὲ σύρῃ πρὸς τὸν κριτήν, καὶ ὁ κριτής σὲ παραδώσῃ εἰς τὸν ὑπηρέτην, καὶ ὁ ὑπηρέτης σὲ βάλῃ εἰς φυλακήν.
59 Σοὶ λέγω, δὲν θέλεις ἐξέλθει ἐκεῖθεν, ἑωσοῦ ἀποδώσῃς καὶ τὸ ἔσχατον λεπτόν. |