1 Καὶ ἐνῷ αὐτὸς προσηύχετο ἐν τόπῳ τινί, καθὼς ἔπαυσεν, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς νὰ προσευχώμεθα, καθὼς καὶ ὁ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ.
2 Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Ὅταν προσεύχησθε, λέγετε· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·
3 τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δίδε εἰς ἡμᾶς καθ᾿ ἡμέραν·
4 καὶ συγχώρησον εἰς ἡμᾶς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, διότι καὶ ἡμεῖς συγχωροῦμεν εἰς πάντα ἁμαρτάνοντα εἰς ἡμᾶς· καὶ μή φέρῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλ᾿ ἐλευθέρωσον ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
5 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐὰν τις ἐξ ὑμῶν ἔχῃ φίλον, καὶ ὑπάγῃ πρὸς αὐτὸν τὸ μεσονύκτιον καὶ εἴπῃ πρὸς αὐτόν· Φίλε, δάνεισόν μοι τρεῖς ἄρτους,
6 ἐπειδή ἦλθε φίλος μου πρὸς ἐμὲ ἐξ ὁδοιπορίας, καὶ δὲν ἔχω τι νὰ βάλω ἔμπροσθεν αὐτοῦ.
7 Καὶ ἐκεῖνος ἀποκριθεὶς ἔσωθεν εἴπῃ· Μή μὲ ἐνόχλει· ἡ θύρα εἶναι ἤδη κεκλεισμένη καὶ τὰ παιδία μου εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὴν κλίνην· δὲν δύναμαι νὰ σηκωθῶ καὶ νὰ σοὶ δώσω.
8 Σᾶς λέγω· Καὶ ἄν δὲν σηκωθῇ καὶ δώσῃ εἰς αὐτόν, διότι εἶναι φίλος αὐτοῦ, τοὐλάχιστον διὰ τὴν ἀναίδειαν αὐτοῦ θέλει σηκωθῆ καὶ δώσει εἰς αὐτὸν ὅσα χρειάζεται.
9 Καὶ ἐγὼ σᾶς λέγω· Αἰτεῖτε καὶ θέλει σᾶς δοθῆ· ζητεῖτε καὶ θέλετε εὐρεῖ, κρούετε καὶ θέλει σᾶς ἀνοιχθῆ.
10 Διότι πᾶς ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει, καὶ εἰς τὸν κρούοντα θέλει ἀνοιχθῆ.
11 Καὶ ἐὰν τις ἐξ ὑμῶν ἦναι πατήρ, καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ζητήσῃ ἄρτον, μήπως θέλει δώσει εἰς αὐτὸν λίθον; καὶ ἐὰν ὀψάριον, μήπως ἀντὶ ὀψαρίου θέλει δώσει εἰς αὐτὸν ὄφιν;
12 ἤ καὶ ἄν ζητήσῃ όν, μήπως θέλει δώσει εἰς αὐτὸν σκορπίον;
13 ἐὰν λοιπὸν σεῖς, πονηροὶ ὄντες, ἐξεύρετε νὰ δίδητε καλὰς δόσεις εἰς τὰ τέκνα σας, πόσῳ μᾶλλον ὁ Πατήρ ὁ οὐράνιος θέλει δώσει Πνεῦμα Ἃγιον εἰς τοὺς αἰτοῦντας παρ᾿ αὐτοῦ;
14 Καὶ ἐξέβαλλε δαιμόνιον, καὶ αὐτὸ ἦτο κωφόν· ἀφοῦ δὲ ἐξῆλθε τὸ δαιμόνιον, ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι.
15 Τινὲς ὅμως ἐξ αὐτῶν εἶπον· Διὰ τοῦ Βεελζεβοὺλ τοῦ ἄρχοντος τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια.
16 Ἄλλοι δὲ πειράζοντες ἐζήτουν παρ᾿ αὐτοῦ σημεῖον ἐξ οὐρανοῦ.
17 Πλήν αὐτὸς νοήσας τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν, εἶπε πρὸς αὐτούς· Πᾶσα βασιλεία διαιρεθεῖσα καθ᾿ ἑαυτῆς ἐρημοῦται, καὶ οἶκος διαιρεθεὶς καθ᾿ ἑαυτοῦ πίπτει.
18 Ἐὰν λοιπὸν καὶ ὁ Σατανᾶς διῃρέθη καθ᾿ ἑαυτοῦ, πῶς θέλει σταθῆ ἡ βασιλεία αὐτοῦ, ἐπειδή λέγετε ὅτι ἐγὼ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια διὰ τοῦ Βεελζεβούλ.
19 Ἀλλ᾿ ἐὰν ἐγὼ διὰ τοῦ Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ σας διὰ τίνος ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ θέλουσιν εἶσθαι κριταὶ σας.
20 Ἀλλ᾿ ἐὰν διὰ τοῦ δακτύλου τοῦ Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν εἰς ἐσᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
21 Ὅταν ὁ ἱσχυρὸς καθωπλισμένος φυλάττῃ τὴν ἑαυτοῦ αὐλήν, τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ εἶναι ἐν εἰρήνῃ·
22 ὅταν ὅμως ὁ ἰσχυρότερος αὐτοῦ ἐπελθὼν νικήσῃ αὐτόν, ἀφαιρεῖ τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν ἐθάρρει, καὶ διαμοιράζει τὰ λάφυρα αὐτοῦ.
23 Ὅστις δὲν εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ εἶναι κατ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὅστις δὲν συνάγει μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
24 Ὅταν τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων καὶ ζητεῖ ἀνάπαυσιν, καὶ μή εὑρίσκον λέγει· ἄς ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκον μου ὅθεν ἐξῆλθον·
25 καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει αὐτὸν σεσαρωμένον καὶ ἐστολισμένον.
26 Τότε ὑπάγει καὶ παραλαμβάνει ἑπτὰ ἄλλα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικοῦσιν ἐκεῖ, καὶ γίνονται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χειρότερα τῶν πρώτων.
27 Καὶ ἐνῷ αὐτὸς ἔλεγε ταῦτα, γυνή τις ἐκ τοῦ ὄχλου ὑψώσασα φωνήν, εἶπε πρὸς αὐτόν· Μακαρία ἡ κοιλία ἥτις σὲ ἐβάστασε, καὶ οἱ μαστοί, τοὺς ὁποίους ἐθήλασας.
28 Αὐτὸς δὲ εἶπε· Μακάριοι μᾶλλον οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάττοντες αὐτόν.
29 Καὶ ἐνῷ οἱ ὄχλοι συνηθροίζοντο, ἤρχισε νὰ λέγῃ· Ἡ γενεὰ αὕτη εἶναι πονηρά· σημεῖον ζητεῖ, καὶ σημεῖον δὲν θέλει δοθῆ εἰς αὐτήν εἰμή τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου.
30 Διότι καθὼς ὁ Ἰωνᾶς ἔγεινε σημεῖον εἰς τοὺς Νινευΐτας, οὕτω θέλει εἶσθαι καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὴν γενεὰν ταύτην.
31 Ἡ βασίλισσα τοῦ νότου θέλει σηκωθῆ ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῶν ἀνθρώπων τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ θέλει κατακρίνει αὐτούς, διότι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς διὰ νὰ ἀκούσῃ τὴν σοφίαν τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἰδού, πλειότερον τοῦ Σολομῶντος εἶναι ἐδώ.
32 Οἱ ἄνδρες τῆς Νινευΐ θέλουσιν ἀναστηθῆ ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ θέλουσι κατακρίνει αὐτήν, διότι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ, καὶ ἰδού, πλειότερον τοῦ Ἰωνᾶ εἶναι ἐδώ.
33 Οὐδεὶς δὲ λύχνον ἀνάψας θέτει εἰς τόπον ἀπόκρυφον οὐδὲ ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸν λυχνοστάτην, διὰ νὰ βλέπωσι τὸ φῶς οἱ εἰσερχόμενοι.
34 Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι ὁ ὀφθαλμός· ὅταν λοιπὸν ὁ ὀφθαλμὸς σου ἦναι καθαρός, καὶ ὅλον τὸ σῶμά σου εἶναι φωτεινόν· ἀλλ᾿ ὅταν ἦναι πονηρός, καὶ τὸ σῶμά σου εἶναι σκοτεινόν.
35 Πρόσεχε λοιπὸν μήποτε τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ ἦναι σκότος.
36 Ἐὰν λοιπὸν ὅλον τὸ σῶμά σου ἦναι φωτεινόν, μή ἔχον τι μέρος σκοτεινόν, θέλει εἶσθαι φωτεινὸν ὅλον, καθὼς ὅταν ὁ λύχνος σὲ φωτίζῃ διὰ τῆς λάμψεως.
37 Καὶ ἀφοῦ ἐλάλησε ταῦτα, Φαρισαῖός τις παρεκάλει αὐτὸν νὰ γευματίσῃ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ· εἰσελθὼν δὲ ἐκάθησεν εἰς τὴν τράπεζαν.
38 Ὁ δὲ Φαρισαῖος ἰδὼν ἐθαύμασεν ὅτι δὲν ἐνίφθη πρῶτον πρὶν τοῦ γεύματος.
39 Καὶ ὁ Κύριος εἶπε πρὸς αὐτόν· Τώρα σεῖς οἱ Φαρισαῖοι τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τοῦ πινακίου καθαρίζετε, τὸ δὲ ἐσωτερικὸν σας γέμει ἁρπαγῆς καὶ πονηρίας.
40 Ἄφρονες, ἐκεῖνος ὅστις ἔκαμε τὸ ἔξωθεν δὲν ἔκαμε καὶ τὸ ἔσωθεν;
41 Πλήν δότε ἐλεημοσύνην τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν, καὶ ἰδού, τὰ πάντα εἶναι καθαρὰ εἰς ἐσᾶς.
42 Ἀλλ᾿ οὐαὶ εἰς ἐσᾶς τοὺς Φαρισαίους, διότι ἀποδεκατίζετε τὸ ἠδύοσμον καὶ τὸ πήγανον καὶ πᾶν λάχανον, καὶ παραβλέπετε τὴν κρίσιν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ· ταῦτα ἔπρεπε νὰ κάμητε καὶ ἐκεῖνα νὰ μή ἀφήσητε.
43 Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς τοὺς Φαρισαίους, διότι ἀγαπᾶτε τὴν πρωτοκαθεδρίαν ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ τοὺς ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς.
44 Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, ὑποκριταί, διότι εἶσθε ὡς τὰ μνημεῖα, τὰ ὁποῖα δὲν φαίνονται, καὶ οἱ ἄνθρωποι οἱ περιπατοῦντες ἐπάνω δὲν γνωρίζουσιν.
45 Ἀποκριθεὶς δὲ τίς τῶν νομικῶν, λέγει πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ταῦτα λέγων καὶ ἡμᾶς ὑβρίζεις.
46 Ὁ δὲ εἶπε· Καὶ εἰς ἐσᾶς τοὺς νομικοὺς οὐαί, διότι φορτίζετε τοὺς ἀνθρώπους φορτία δυσβάστακτα, καὶ σεῖς μὲ ἕνα τῶν δακτύλων σας δὲν ἐγγίζετε τὰ φορτία.
47 Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς, διότι οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν προφητῶν, οἱ δὲ πατέρες σας ἐφόνευσαν αὐτούς.
48 Ἄρα μαρτυρεῖτε καὶ συμφωνεῖτε εἰς τὰ ἔργα τῶν πατέρων σας, διότι αὐτοὶ μὲν ἐφόνευσαν αὐτούς, σεῖς δὲ οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖα αὐτῶν.
49 Διὰ τοῦτο καὶ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶπε· Θέλω ἀποστείλει εἰς αὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους, καὶ ἐξ αὐτῶν θέλουσι φονεύσει καὶ ἐκδιώξει,
50 διὰ νὰ ἐκζητηθῇ τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν, τὸ ἐκχυνόμενον ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τοῦ κόσμου, ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης,
51 ἀπὸ τοῦ αἵματος τοῦ Ἄβελ ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου τοῦ φονευθέντος μεταξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ ναοῦ· ναί, σᾶς λέγω, θέλει ἐκζητηθῆ ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης.
52 Οὐαὶ εἰς ἐσᾶς τοὺς νομικούς, διότι ἀφῃρέσατε τὸ κλειδίον τῆς γνώσεως· σεῖς δὲν εἰσήλθετε καὶ τοὺς εἰσερχομένους ἠμποδίσατε.
53 Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ἔλεγε ταῦτα πρὸς αὐτούς, ἤρχισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νὰ διεγείρωσιν αὐτὸν σφόδρα καὶ νὰ βιάζωσιν αὐτὸν νὰ ὁμιλήσῃ, ἐρωτῶντες περὶ πολλῶν,
54 ἐνεδρεύοντες αὐτὸν καὶ ζητοῦντες νὰ ἁρπάσωσί τι ἀπὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ, διὰ νὰ κατηγορήσωσιν αὐτόν. |