1 Եւ երկրորդի առաջին շաբաթ օրումն եղաւ որ նա անցնում էր արտերի միջով, եւ նորա աշակերտները հասկ էին պոկում՝ ափի մէջ շփում եւ ուտում։
2 Եւ Փարիսեցիներից ոմանք ասեցին նորանց. Այդ ի՞նչու էք անում, որ շաբաթ օրն օրէնք չէ։
3 Եւ Յիսուսը նորանց պատասխանեց եւ ասեց. Դուք չէ՞ք կարդացել այն որ Դաւիթն արաւ, երբոր սովեց ինքը եւ նորա հետ լինողները.
4 Ինչպէս նա Աստուծոյ տունը մտաւ, եւ առաջաւորութեան հացերն առաւ եւ կերաւ, եւ իր հետ լինողներին էլ տուաւ. որոնց օրէնք չէր ուտել, բացի միայն քահանաներին։
5 Եւ ասեց նորանց, թէ Մարդի Որդին տէր է շաբաթի էլ։
6 Եւ մի ուրիշ շաբաթ օր էլ եղաւ, որ ժողովարանը մտաւ՝ եւ սովորեցնում էր. Եւ այնտեղ մի մարդ կար, եւ նորա աջ ձեռքը չորացած էր։
7 Եւ դպիրները եւ Փարիսեցիները սպասում էին նորան, թէ շաբաթ օրումը կ’բժշկէ՞, որ նորանից չարախօսելու պատճառ գտնեն։
8 Նա էլ գիտէր նորանց խորհուրդները, եւ այն մարդին, որի ձեռքը չորացած էր, ասեց. Վեր կաց, եւ կանգնիր մէջ տեղը. Եւ նա վեր կացաւ կանգնեց։
9 Արդ Յիսուսը ասեց նորանց. Հարցնում եմ ձեզանից. Ի՞նչ է արժան շաբաթ օրը, բարի՞ բան անել՝ թէ չար գործել. Հոգի ապրեցնե՞լ՝ թէ կորցնել։
10 Եւ չորս կողմովը նորանց ամենի վերայ նայելով ասեց այն մարդին. Ձեռքդ մեկնիր, նա էլ այնպէս արաւ. Եւ նորա ձեռքը առողջացաւ միւսի պէս։
11 Նորանք էլ կատաղութիւնով լցուեցան, եւ իրար հետ խօսում էին, թէ ի՞նչ անեն Յիսուսին։
12 Եւ այն օրերումն եղաւ, որ ելաւ սարը աղօթք անելու, եւ բոլոր գիշերն անցրեց աղօթք անելով դէպի Աստուած։
13 Եւ երբոր առաւօտ եղաւ, կանչեց իր աշակերտները, եւ ընտրեց նորանցից տասնեւերկուսին, որոնց առաքեալ էլ անուանեց.
14 Սիմօնին, որին Պետրոս էլ անուանեց, եւ նորա եղբայրը՝ Անդրէասին, Յակոբոսին եւ Յովհաննէսին, Փիլիպպոսին եւ Բարթողոմէոսին.
15 Մատթէոսին եւ Թովմասին, Յակոբոս Ալփեանին, եւ Նախանձայոյզ կոչուած Սիմօնին.
16 Եւ Յակոբի Յուդային, Եւ Յուդա Իսկարիովտացուն, որ մատնիչ էլ դառաւ։
17 Եւ իջաւ նորանց հետ՝ մի տափարակ տեղ կանգնեց. Եւ այնտեղ էր նորա աշակերտների ժողովը եւ ժողովրդի մի մեծ բազմութիւն բոլոր Հրէաստանից եւ Երուսաղէմից եւ Տիւրոսի եւ Սիդօնի ծովեզերքից,
18 Որ եկան նորանից լսելու, եւ իրանց հիւանդութիւններիցը բժշկուելու. Եւ պիղծ ոգիներից չարչարուողները. Եւ բժշկվում էին։
19 Եւ բոլոր ժողովուրդը ուզում էր դպչել նորան, որովհետեւ նորանից զօրութիւն էր դուրս գալիս եւ ամենին բժշկում։
20 Եւ նա իր աչքերը դէպի իր աշակերտները բարձրացրեց՝ եւ ասեց. Երանի աղքատներիդ, որ ձերն է Աստուծոյ արքայութիւնը։
21 Երանի հիմա սովածներիդ, որ պիտի կշտանաք. երանի հիմա լացողներիդ, որ պիտի ծիծաղիք։
22 Երանի ձեզ, երբոր մարդիկ ձեզ ատեն, եւ երբոր ձեզ ջոկեն եւ նախատեն, եւ ձեզ վերայ չար անուն հանեն՝ մարդի Որդու պատճառովը։
23 Ուրախ եղէք այն օրումը եւ ցնծացէք, որ ահա ձեր վարձքը շատ է երկնքումը. որովհետեւ այդպէս էին անում մարգարէներին նորանց հայրերը։
24 Բայց վայ ձեզ՝ հարուստներիդ, որ ձեր մխիթարութիւնն ընդունեցիք։
25 Վայ ձեզ՝ որ կշտացել էք, որ պիտի սովիք. վայ ձեզ՝ որ հիմա ծիծաղում էք, որ սուգ պիտի անէք, եւ լաց պիտի լինիք։
26 Վայ ձեզ՝ երբոր ամեն մարդիկ ձեզանից բարի ասեն, որովհետեւ այդպէս էին անում սուտ մարգարէներին նորանց հայրերը։
27 Բայց ձեզ՝ որ լսում էք, ասում եմ. Սիրեցէք ձեր թշնամիներին, բարի արէք ձեզ ատողներին։
28 Օրհնեցէք ձեզ անիծողներին, աղօթք արէք ձեզ նեղացնողների վերայ։
29 Քո մեկ երեսին զարկողին միւսն էլ դէմ արա. Եւ նա՝ որ քո վերարկուն քեզանից հանում է, շապիկդ էլ մի արգելիր նորանից։
30 Ամենին՝ որ ուզում է քեզանից, տուր, եւ քոնը առնողիցը ետ մի առնիր։
31 Եւ ինչպէս կամենում էք՝ որ մարդիկ ձեզ անեն, նոյնպէս էլ դուք արէք նորանց։
32 Եւ եթէ դուք ձեզ սիրողներին սիրէք, ի՞նչ շնորհք է ձեզ, որովհետեւ մեղաւորներն էլ են իրանց սիրողներին սիրում։
33 Եւ եթէ ձեր բարերարներին բարի անէք, ի՞նչ շնորհք է ձեզ, որովհետեւ մեղաւորներն էլ են այնպէս անում.
34 Եւ եթէ փոխ էք տալիս նորանց՝ որ նորանցից ետ առնելու յոյս ունիք, ի՞նչ շնորհք է ձեզ. Որովհետեւ մեղաւորներն էլ են մեղավորներին փոխ տալիս, որ հաւասար չափը ետ առնեն։
35 Բայց սիրեցէք ձեր թշնամիներին, եւ բարի արէք եւ փոխ տուէք ոչինչ ակնկալելով. Եւ ձեր վարձքը շատ կ’լինի, եւ Բարձրեալի որդիք կ’լինիք. Որովհետեւ նա քաղցր է երախտամոռների եւ չարերի վերայ։
36 Ուրեմն ողորմած եղէք, ինչպէս ձեր Հայրն էլ ողորմած է։
37 Եւ մի դատէք, եւ չէք դատուիլ. Մի դատապարտէք, եւ չէք դատապարտուիլ. արձակեցէք՝ եւ կ’արձակուիք։
38 Տուէք եւ կ’տրուի ձեզ. Լաւ չափով՝ թափ տրուած շարժուած լիփ լիքը կ’տան ձեր գոգը. որովհետեւ այն չափովը որ չափէք, նորանով կ’չափուի ձեզ։
39 Մի առակ էլ ասեց նորանց, Մի՞թէ կարող է կոյրը կոյրին առաջնորդել, չէ՞ որ երկուսն էլ փոսը կ’ընկնեն.
40 Աշակերտն իր վարդապետիցը բարձր չէ. Բայց ամեն կատարեալն իր վարդապետի պէս կ’լինի։
41 Եւ ի՞նչու քո եղբօր աչքումը շիւղը տեսնում ես, եւ քո աչքի միջի գերանը չէս նշմարում։
42 Կամ ի՞նչպէս կարող ես եղբօրդ ասել. Եղբայր, թող քո աչքի միջի շիւղը հանեմ, բայց քո աչքի միջի գերանը չես տեսնում. Կեղծաւոր, առաջ քո աչքիցը գերանը հանիր, եւ ապա մտիկ կ’տաս, որ քո եղբօր աչքիցը շիւղը հանես։
43 Որովհետեւ բարի ծառ չ’կայ, որ չար պտուղ բերէ. Եւ ոչ էլ չար ծառ, որ բարի պտուղ բերէ։
44 Որովհետեւ ամեն մէկ ծառ իր պտղիցն է ճանաչվում. Որովհետեւ փշերից թուզ չեն քաղում, եւ ոչ մորենուցը խաղող են կթում։
45 Բարի մարդն իր սրտի բարի գանձիցը բարի է բղխում, եւ չար մարդն իր սրտի չար գանձիցը չար է բղխում, որովհետեւ սրտի աւելացածիցն խօսում է նորա բերանը։
46 Եւ ի՞նչու էք ինձ Տէր Տէր կոչում, եւ չէք անում այն որ ասում եմ։
47 Ամեն ով որ ինձ մօտ է գալիս եւ իմ խօսքերը լսում՝ եւ նորանց անում, ցոյց տամ ձեզ՝ թէ ո՞ւմ նման է։
48 Նման է մի տուն շինող մարդի, որ փորեց եւ խորացրեց, եւ հիմը ժայռի վերայ դրաւ, եւ երբոր ջրի հեղեղներ եղան, գետն այն տանը զարկեց, եւ չ’կարողացաւ շարժել նորան, որովհետեւ ժայռի վերայ էր հաստատուած։
49 Բայց իմ խօսքերը լսող եւ չ’անողը, նման է մի մարդի՝ որ տունը հողի վերայ շինեց առանց հիման. Որ գետը նորան զարկեց, եւ չուտով վայր ընկաւ. Եւ այն տան կործանումը մեծ եղաւ։ |
