1 Μετὰ δὲ δύο ἡμέρας ἦτο τὸ πάσχα καὶ τὰ ἄζυμα. Καὶ ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς πῶς νὰ συλλάβωσιν αὐτὸν μὲ δόλον καὶ νὰ θανατώσωσιν.
2 Ἔλεγον δέ, Μή ἐν τῇ ἑορτῇ, μήποτε γείνῃ θόρυβος τοῦ λαοῦ.
3 Καὶ ἐνῷ αὐτὸς ἦτο ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, καὶ ἐκάθητο εἰς τὴν τράπεζαν, ἦλθε γυνή ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου καθαρᾶς πολυτίμου, καὶ συντρίψασα τὸ ἀλάβαστρον, ἔχυσε τὸ μύρον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ.
4 Ἦσαν δὲ τινες ἀγανακτοῦντες καθ᾿ ἑαυτοὺς καὶ λέγοντες· Διὰ τί ἔγεινεν ἡ ἀπώλεια αὕτη τοῦ μύρου;
5 διότι ἠδύνατο τοῦτο νὰ πωληθῇ ὑπὲρ τριακόσια δηνάρια καὶ νὰ δοθῶσιν εἰς τοὺς πτωχούς· καὶ ὠργίζοντο κατ᾿ αὐτῆς.
6 Ἀλλ᾿ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἀφήσατε αὐτήν· διὰ τί ἐνοχλεῖτε αὐτήν; καλὸν ἔργον ἔπραξεν εἰς ἐμέ.
7 Διότι τοὺς πτωχοὺς πάντοτε ἔχετε μεθ᾿ ἑαυτῶν, καὶ ὅταν θέλητε, δύνασθε νὰ εὐεργετήσητε αὐτούς· ἐμὲ ὅμως πάντοτε δὲν ἔχετε.
8 Ὅ, τι ἠδύνατο αὕτη ἔπραξε· προέλαβε νὰ ἀλείψῃ μὲ μύρον τὸ σῶμά μου διὰ τὸν ἐνταφιασμόν.
9 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, Ὅπου ἄν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο εἰς ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔπραξεν αὕτη θέλει λαληθῆ εἰς μνημόσυνον αὐτῆς.
10 Τότε ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, εἷς τῶν δώδεκα, ὑπῆγε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, διὰ νὰ παραδώσῃ αὐτὸν εἰς αὐτούς.
11 Ἐκεῖνοι δὲ ἀκούσαντες ἐχάρησαν καὶ ὑπεσχέθησαν νὰ δώσωσιν εἰς αὐτὸν ἀργύρια· καὶ ἐζήτει πῶς νὰ παραδώσῃ αὐτὸν ἐν εὐκαιρίᾳ.
12 Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων, ὅτε ἐθυσίαζον τὸ πάσχα, λέγουσι πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Ποῦ θέλεις νὰ ὑπάγωμεν καὶ νὰ ἑτοιμάσωμεν διὰ νὰ φάγῃς τὸ πάσχα;
13 Καὶ ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὑτοῦ καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν, καὶ θέλει σας ἀπαντήσει ἄνθρωπος βαστάζων σταμνίον ὕδατος· ἀκολουθήσατε αὐτόν,
14 καὶ ὅπου εἰσέλθῃ, εἴπατε πρὸς τὸν οἰκοδεσπότην ὅτι ὁ Διδάσκαλος λέγει· Ποῦ εἶναι τὸ κατάλυμα, ὅπου θέλω φάγει τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου;
15 Καὶ αὐτὸς θέλει σᾶς δείξει ἀνώγεον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε εἰς ἡμᾶς.
16 Καὶ ἐξῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν, καὶ εὗρον καθὼς εἶπε πρὸς αὐτούς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα.
17 Καὶ ὅτε ἔγεινεν ἑσπέρα, ἔρχεται μετὰ τῶν δώδεκα·
18 καὶ ἐνῷ ἐκάθηντο εἰς τὴν τράπεζαν καὶ ἔτρωγον, εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν θέλει μὲ παραδώσει, ὅστις τρώγει μετ᾿ ἐμοῦ.
19 Οἱ δὲ ἤρχισαν νὰ λυπῶνται καὶ νὰ λέγωσι πρὸς αὐτὸν εἷς ἕκαστος· Μήπως ἐγώ; καὶ ἄλλος· Μήπως ἐγώ;
20 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ ἐμβάπτων μετ᾿ ἐμοῦ εἰς τὸ πινάκιον τὴν χεῖρα.
21 Ὁ μὲν Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει, καθώς εἶναι γεγραμμένον περὶ αὐτοῦ· οὐαὶ δὲ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδεται· καλὸν ἦτο εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, ἄν δὲν ἤθελε γεννηθῆ.
22 Καὶ ἐνῷ ἔτρωγον, λαβὼν ὁ Ἰησοῦς ἄρτον εὐλογήσας ἔκοψε καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς καὶ εἶπε· λάβετε, φάγετε· τοῦτο εἶναι τὸ σῶμά μου.
23 Καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον, εὐχαρίστησε καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτούς, καὶ ἔπιον ἐξ αὐτοῦ πάντες.
24 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τοῦτο εἶναι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης, τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον.
25 Ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι δὲν θέλω πίει πλέον ἐκ τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ὅταν πίνω αὐτὸ νέον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ.
26 Καὶ ἀφοῦ ὕμνησαν, ἐξῆλθον εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν,
27 Καὶ λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς ὅτι πάντες θέλετε σκανδαλισθῆ ἐν ἐμοὶ τὴν νύκτα ταύτην· διότι εἶναι γεγραμμένον, Θέλω πατάξει τὸν ποιμένα καὶ θέλουσι διασκορπισθῆ τὰ πρόβατα·
28 ἀφοῦ ὅμως ἀναστηθῶ, θέλω ὑπάγει πρότερον ὑμῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν.
29 Ὁ δὲ Πέτρος εἶπε πρὸς αὐτόν· Καὶ ἐὰν πάντες σκανδαλισθῶσιν, ἐγὼ ὅμως οὐχί.
30 Καὶ λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Ἀληθῶς σοὶ λέγω ὅτι σήμερον τὴν νύκτα ταύτην, πρὶν ὁ ἀλέκτωρ φωνάξῃ δίς, τρὶς θέλεις μὲ ἀπαρνηθῆ.
31 Ὁ δὲ ἔτι μᾶλλον ἔλεγεν· Ἐὰν γείνῃ χρεία νὰ συναποθάνω μετὰ σοῦ, δὲν θέλω σὲ ἀπαρνηθῆ. Ὡσαύτως δὲ καὶ πάντες ἔλεγον.
32 Καὶ ἔρχονται εἰς χωρίον ὀνομαζόμενον Γεθσημανῆ, καὶ λέγει πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ· Καθήσατε ἐδώ, ἑωσοῦ προσευχηθῶ·
33 καὶ παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην μεθ᾿ ἑαυτοῦ, καὶ ἤρχισε νὰ ἐκθαμβῆται καὶ νὰ ἀδημονῇ.
34 Καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Περίλυπος εἶναι ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου· μείνατε ἐδὼ καὶ ἀγρυπνεῖτε.
35 Καὶ προχωρήσας ὀλίγον, ἔπεσεν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ προσηύχετο νὰ παρέλθῃ ἄν ἦναι δυνατὸν ἀπ᾿ αὐτοῦ ἡ ὥρα ἐκείνη,
36 καὶ ἔλεγεν· Ἀββᾶ ὁ Πατήρ, πάντα εἶναι δυνατὰ εἰς σέ· ἀπομάκρυνον ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο. Οὐχὶ ὅμως ὅ, τι θέλω ἐγώ, ἀλλ᾿ ὅ, τι σύ.
37 Καὶ ἔρχεται καὶ εὑρίσκει αὐτοὺς κοιμωμένους καὶ λέγει πρὸς τὸν Πέτρον· Σίμων, κοιμᾶσαι; δὲν ἠδυνήθης μίαν ὥραν νὰ ἀγρυπνήσῃς;
38 ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.
39 Καὶ πάλιν ὑπῆγε καὶ προσηυχήθη, εἰπὼν τὸν αὐτὸν λόγον.
40 Καὶ ἐπιστρέψας εὗρεν αὐτοὺς πάλιν κοιμωμένους· διότι οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν ἦσαν βεβαρημένοι καὶ δὲν ἤξευρον τί νὰ ἀποκριθῶσι πρὸς αὐτόν.
41 Καὶ ἔρχεται τὴν τρίτην φορὰν καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Κοιμᾶσθε τὸ λοιπὸν καὶ ἀναπαύεσθε. Ἀρκεῖ· ἦλθεν ἡ ὥρα· ἰδού, παραδίδεται ὁ Υἱὸς τοῦ ἄνθρωπου εἰς τὰς χεῖρας τῶν ἁμαρτωλῶν.
42 Ἐγέρθητε, ὑπάγωμεν· ἰδού, ὁ παραδίδων με ἐπλησίασε.
43 Καὶ εὐθύς, ἐνῷ ἐλάλει ἔτι, ἔρχεται ὁ Ἰούδας, εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων, παρὰ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ τῶν πρεσβυτέρων.
44 Ὁ δὲ παραδίδων αὐτὸν εἶχε δώσει εἰς αὐτοὺς σημεῖον, λέγων· Ὅντινα φιλήσω, αὐτὸς εἶναι· πιάσατε αὐτὸν καὶ φέρετε ἀσφαλῶς.
45 Καὶ ὅτε ἦλθεν, εὐθὺς πλησιάσας εἰς αὐτὸν λέγει· Ῥαββί, Ῥαββί, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.
46 Καὶ ἐκεῖνοι ἐπέβαλον ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας αὑτῶν καὶ ἐπίασαν αὐτόν.
47 Εἷς δὲ τις τῶν παρεστώτων σύρας τὴν μάχαιραν, ἐκτύπησε τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀπέκοψε τὸ τίον αὐτοῦ.
48 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὡς ἐπὶ ληστήν ἐξήλθετε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων νὰ μὲ συλλάβητε;
49 καθ᾿ ἡμέραν ἤμην πλησίον ὑμῶν ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων, καὶ δὲν μὲ ἐπιάσατε, πλήν τοῦτο ἔγεινε διὰ νὰ πληρωθῶσιν αἱ γραφαί.
50 Καὶ ἀφήσαντες αὐτὸν πάντες ἔφυγον.
51 Καὶ εἷς τις νεανίσκος ἠκολούθει αὐτόν, περιτετυλιγμένος σινδόνα εἰς τὸ γυμνὸν σῶμα αὑτοῦ· καὶ πιάνουσιν αὐτὸν οἱ νεανίσκοι.
52 Ὁ δὲ ἀφήσας τὴν σινδόνα, ἔφυγεν ἀπ᾿ αὐτῶν γυμνός.
53 Καὶ ἔφεραν τὸν Ἰησοῦν πρὸς τὸν ἀρχιερέα· καὶ συνέρχονται πρὸς αὐτὸν πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ γραμματεῖς.
54 Καὶ ὁ Πέτρος ἀπὸ μακρόθεν ἠκολούθησεν αὐτὸν ἕως ἔνδον τῆς αὐλῆς τοῦ ἀρχιερέως, καὶ συνεκάθητο μετὰ τῶν ὑπηρετῶν καὶ ἐθερμαίνετο εἰς τὸ πῦρ.
55 Οἱ δὲ ἀρχιερεῖς καὶ ὅλον τὸ συνέδριον ἐζήτουν κατὰ τοῦ Ἰησοῦ μαρτυρίαν, διὰ νὰ θανατώσωσιν αὐτόν, καὶ δὲν εὕρισκον.
56 Διότι πολλοὶ ἐψευδομαρτύρουν κατ᾿ αὐτοῦ, ἀλλ᾿ αἱ μαρτυρίαι δὲν ἦσαν σύμφωνοι.
57 Καὶ τινὲς σηκωθέντες ἐψευδομαρτύρουν κατ᾿ αὐτοῦ, λέγοντες
58 ὅτι Ἡμεῖς ἠκούσαμεν αὐτὸν λέγοντα, ὅτι Ἐγὼ θέλω χαλάσει τὸν ναὸν τοῦτον τὸν χειροποίητον καὶ διὰ τριῶν ἡμερῶν ἄλλον ἀχειροποίητον θέλω οἰκοδομήσει.
59 Πλήν οὐδὲ οὕτως ἦτο σύμφωνος μαρτυρία αὐτῶν.
60 Καὶ σηκωθεὶς ὁ ἀρχιερεὺς εἰς τὸ μέσον, ἠρώτησε τὸν Ἰησοῦν, λέγων· Δὲν ἀποκρίνεσαι οὐδέν; τί μαρτυροῦσιν οὗτοι κατὰ σοῦ;
61 Ὁ δὲ ἐσιώπα καὶ δὲν ἀπεκρίθη οὐδέν. Πάλιν ὁ ἀρχιερεὺς ἠρώτα αὐτόν, λέγων πρὸς αὐτόν· Σὺ εἶσαι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Εὐλογητοῦ;
62 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἐγὼ εἶμαι· καὶ θέλετε ἰδεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καθήμενον ἐκ δεξιῶν τῆς δυνάμεως καὶ ἐρχόμενον μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ.
63 Τότε ὁ ἀρχιερεύς, διασχίσας τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, λέγει· Τί χρείαν ἔχομεν πλέον μαρτύρων;
64 ἠκούσατε τὴν βλασφημίαν· τί σᾶς φαίνεται; Οἱ δὲ πάντες κατέκριναν αὐτὸν ὅτι εἶναι ἔνοχος θανάτου.
65 Καὶ ἤρχισάν τινες νὰ ἐμπτύωσιν εἰς αὐτὸν καὶ νὰ περικαλύπτωσι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ νὰ γρονθίζωσιν αὐτὸν καὶ νὰ λέγωσι πρὸς αὐτόν· Προφήτευσον· καὶ οἱ ὑπηρέται ἔτυπτον αὐτὸν μὲ ῥαπίσματα.
66 Καὶ ἐνῷ ἦτο ὁ Πέτρος ἐν τῇ αὐλῇ κάτω, ἔρχεται μία τῶν θεραπαινίδων τοῦ ἀρχιερέως,
67 καὶ ὅτε εἶδε τὸν Πέτρον θερμαινόμενον, ἐμβλέψασα εἰς αὐτόν, λέγει· Καὶ σὺ ἔσο μετὰ τοῦ Ναζαρηνοῦ Ἰησοῦ.
68 Ὁ δὲ ἠρνήθη, λέγων· Δὲν ἐξεύρω οὐδὲ καταλαμβάνω τί σὺ λέγεις. Καὶ ἐξῆλθεν ἔξω εἰς τὸ προαύλιον, καὶ ὁ ἀλέκτωρ ἐφώναξε.
69 Καὶ ἡ θεράπαινα ἰδοῦσα αὐτὸν πάλιν, ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς τοὺς παρεστῶτας ὅτι οὗτος ἐξ αὐτῶν εἶναι.
70 Ὁ δὲ πάλιν ἠρνεῖτο. Καὶ μετ᾿ ὀλίγον πάλιν οἱ παρεστῶτες ἔλεγον πρὸς τὸν Πέτρον· Ἀληθῶς ἐξ αὐτῶν εἶσαι· διότι Γαλιλαῖος εἶσαι καὶ ἡ λαλιὰ σου ὁμοιάζει.
71 Ἐκεῖνος δὲ ἤρχισε νὰ ἀναθεματίζῃ καὶ νὰ ὁμνύῃ ὅτι δὲν ἐξεύρω τὸν ἄνθρωπον τοῦτον, τὸν ὁποῖον λέγετε.
72 Καὶ ὁ ἀλέκτωρ ἐφώναξεν ἐκ δευτέρου. Καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Πέτρος τὸν λόγον, τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς, ὅτι Πρὶν ὁ ἀλέκτωρ φωνάξῃ δίς, θέλεις μὲ ἀρνηθῆ τρίς. Καὶ ἤρχισε νὰ κλαίῃ πικρῶς. |
