1 Καὶ σηκωθεὶς ἐκεῖθεν ἔρχεται εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας διὰ τοῦ πέραν τοῦ Ἰορδάνου, καὶ συνέρχονται πάλιν ὄχλοι πρὸς αὐτόν, καὶ ὡς ἐσυνείθιζε, πάλιν ἐδίδασκεν αὐτούς.
2 Καὶ προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι, ἠρώτησαν αὐτὸν ἄν συγχωρῆται εἰς ἄνδρα νὰ χωρισθῇ τὴν γυναῖκα αὑτοῦ, πειράζοντες αὐτόν.
3 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί προσέταξεν εἰς ἐσᾶς ὁ Μωϋσῆς;
4 Οἱ δὲ εἶπον· Ὁ Μωϋσῆς συνεχώρησε νὰ γράψῃ ἔγγραφον διαζυγίου καὶ νὰ χωρισθῇ αὐτήν.
5 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τὴν σκληροκαρδίαν σας ἔγραψεν εἰς ἐσᾶς τὴν ἐντολήν ταύτην·
6 ἀπ᾿ ἀρχῆς ὅμως τῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς ὁ Θεός·
7 ἕνεκεν τούτου θέλει ἀφήσει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὑτοῦ καὶ τὴν μητέρα, καὶ θέλει προσκολληθῆ εἰς τὴν γυναῖκα αὑτοῦ,
8 καὶ θέλουσιν εἶσθαι οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. Ὥστε δὲν εἶναι πλέον δύο, ἀλλὰ μία σάρξ·
9 ἐκεῖνο λοιπόν, τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος ἄς μή χωρίζῃ.
10 Καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ πάλιν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτησαν αὐτὸν περὶ τοῦ αὐτοῦ,
11 καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· Ὅστις χωρισθῇ τὴν γυναῖκα αὑτοῦ καὶ νυμφευθῇ ἄλλην, πράττει μοιχείαν εἰς αὐτήν·
12 καὶ ἐὰν γυνή χωρισθῇ τὸν ἄνδρα αὑτῆς καὶ συζευχθῇ μὲ ἄλλον, μοιχεύεται.
13 Καὶ ἔφεραν πρὸς αὐτὸν παιδία, διὰ νὰ ἐγγίσῃ αὐτά· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπέπληττον τοὺς φέροντας.
14 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ἠγανάκτησε καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἀφήσατε τὰ παιδία νὰ ἔρχωνται πρὸς ἐμέ, καὶ μή ἐμποδίζετε αὐτά· διότι τῶν τοιούτων εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
15 Ἀληθῶς σᾶς λέγω, Ὅστις δὲν δεχθῇ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον, δὲν θέλει εἰσέλθει εἰς αὐτήν.
16 Καὶ ἐναγκαλισθεὶς αὐτά, ἔθετε τὰς χεῖρας ἐπ᾿ αὐτὰ καὶ ηὐλόγει αὐτά.
Jesus Blesses the Children 17 Ἐνῷ δὲ ἐξήρχετο εἰς τὴν ὁδόν, ἔδραμέ τις καὶ γονυπετήσας ἔμπροσθεν αὐτοῦ, ἠρώτα αὐτόν· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάμω διὰ νὰ κληρονομήσω ζωήν αἰώνιον;
18 Καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰμή εἷς, ὁ Θεός.
19 Τὰς ἐντολὰς ἐξεύρεις· Μή μοιχεύσῃς, Μή φονεύσῃς, Μή κλέψῃς, Μή ψευδομαρτυρήσῃς, Μή ἀποστερήσῃς, Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα.
20 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ταῦτα πάντα ἐφύλαξα ἐκ νεότητός μου.
21 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἐμβλέψας εἰς αὐτόν, ἠγάπησεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἕν σοι λείπει· ὕπαγε, πώλησον ὅσα ἔχεις καὶ δὸς εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ θέλεις ἔχει θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐλθέ, ἀκολούθει μοι, σηκώσας τὸν σταυρόν.
22 Ἐκεῖνος ὅμως σκυθρωπάσας διὰ τὸν λόγον, ἀνεχώρησε λυπούμενος· διότι εἶχε κτήματα πολλά.
23 Καὶ περιβλέψας ὁ Ἰησοῦς, λέγει πρὸς τοὺς μαθητὰς αὑτοῦ· Πόσον δυσκόλως θέλουσιν εἰσέλθει εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἱ ἔχοντες τὰ χρήματα.
24 Οἱ δὲ μαθηταὶ ἐξεπλήττοντο διὰ τοὺς λόγους αὐτοῦ. Καὶ ὁ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει πρὸς αὐτούς· Τέκνα, πόσον δύσκολον εἶναι νὰ εἰσέλθωσιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ οἱ ἔχοντες τὸ θάρρος αὑτῶν εἰς τὰ χρήματα.
25 Εὐκολώτερον εἶναι κάμηλος νὰ περάσῃ διὰ τῆς τρύπης τῆς βελόνης παρὰ πλούσιος νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
26 Ἐκεῖνοι δὲ σφόδρα ἐξεπλήττοντο, λέγοντες πρὸς ἑαυτούς· Καὶ τίς δύναται νὰ σωθῇ;
27 Ἐμβλέψας δὲ εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, λέγει· Παρὰ ἀνθρώποις εἶναι ἀδύνατον, ἀλλ᾿ οὐχὶ παρὰ τῷ Θεῷ· διότι τὰ πάντα εἶναι δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ.
28 Καὶ ἤρχισεν ὁ Πέτρος νὰ λέγῃ πρὸς αὐτόν· Ἰδού, ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ σὲ ἠκολουθήσαμεν.
29 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, δὲν εἶναι οὐδεὶς ὅστις, ἀφήσας οἰκίαν ἤ ἀδελφοὺς ἤ ἀδελφὰς ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναῖκα ἤ τέκνα ἤ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου,
30 δὲν θέλει λάβει ἑκατονταπλασίονα τώρα ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ, οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ μητέρας καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν, καὶ ἐν τῷ ἐρχομένῳ αἰῶνι ζωήν αἰώνιον.
31 Πολλοὶ ὅμως πρῶτοι θέλουσιν εἶσθαι ἔσχατοι καὶ οἱ ἔσχατοι πρῶτοι.
32 Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ὁ Ἰησοῦς προεπορεύετο αὐτῶν, καὶ ἐθαύμαζον καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. Καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα, ἤρχισε νὰ λέγῃ πρὸς αὐτοὺς τὰ μέλλοντα νὰ συμβῶσιν εἰς αὐτόν,
33 ὅτι ἰδού, ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θέλει παραδοθῆ εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ εἰς τοὺς γραμματεῖς, καὶ θέλουσι καταδικάσει αὐτὸν εἰς θάνατον καὶ θέλουσι παραδώσει αὐτὸν εἰς τὰ ἔθνη,
34 καὶ θέλουσιν ἐμπαίξει αὐτὸν καὶ μαστιγώσει αὐτὸν καὶ θέλουσιν ἐμπτύσει εἰς αὐτὸν καὶ θανατώσει αὐτόν, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν θέλει ἀναστηθῆ.
35 Τότε ἔρχονται πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, οἱ υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν νὰ κάμῃς εἰς ἡμᾶς ὅ, τι ζητήσωμεν.
36 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί θέλετε νὰ κάμω εἰς ἐσᾶς;
37 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Δὸς εἰς ἡμᾶς νὰ καθήσωμεν εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ ἀριστερῶν σου ἐν τῇ δόξῃ σου.
38 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν ἐξεύρετε τί ζητεῖτε. Δύνασθε νὰ πίητε τὸ ποτήριον, τὸ ὁποῖον ἐγὼ πίνω, καὶ νὰ βαπτισθῆτε τὸ βάπτισμα, τὸ ὁποῖον ἐγὼ βαπτίζομαι;
39 Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· Δυνάμεθα. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· τὸ μὲν ποτήριον, τὸ ὁποῖον ἐγὼ πίνω, θέλετε πίει, καὶ τὸ βάπτισμα τὸ ὁποῖον ἐγὼ βαπτίζομαι, θέλετε βαπτισθῆ·
40 τὸ νὰ καθήσητε ὅμως ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ ἀριστερῶν μου δὲν εἶναι ἐμοῦ νὰ δώσω, ἀλλ᾿ εἰς ὅσους εἶναι ἡτοιμασμένον.
41 Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρχισαν νὰ ἀγανακτῶσι περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου.
42 Ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλέσας αὐτούς, λέγει πρὸς αὐτούς· Ἐξεύρετε ὅτι οἱ νομιζόμενοι ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτὰ καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτά·
43 οὕτως ὅμως δὲν θέλει εἶσθαι ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὅστις θέλει νὰ γείνῃ μέγας ἐν ὑμῖν, θέλει εἶσθαι ὑπηρέτης ὑμῶν,
44 καὶ ὅστις ἐξ ὑμῶν θέλει νὰ γείνῃ πρῶτος, θέλει εἶσθαι δοῦλος πάντων·
45 διότι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἦλθε διὰ νὰ ὑπηρετηθῇ, ἀλλὰ διὰ νὰ ὑπηρετήσῃ καὶ νὰ δώσῃ τὴν ζωήν αὑτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.
46 Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεριχώ. Καὶ ἐνῷ ἐξήρχετο ἀπὸ τῆς Ἱεριχὼ αὐτὸς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ὄχλος ἱκανός, ὁ υἱὸς τοῦ Τιμαίου Βαρτίμαιος ὁ τυφλὸς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν ζητῶν.
47 Καὶ ἀκούσας ὅτι εἶναι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, ἤρχισε νὰ κράζῃ καὶ νὰ λέγῃ· Υἱὲ τοῦ Δαβὶδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν με.
48 Καὶ ἐπέπληττον αὐτὸν πολλοὶ διὰ νὰ σιωπήσῃ· ἀλλ᾿ ἐκεῖνος πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Υἱὲ τοῦ Δαβίδ, ἐλέησόν με.
49 Καὶ σταθεὶς ὁ Ἰησοῦς, εἶπε νὰ κραχθῇ· καὶ κράζουσι τὸν τυφλόν, λέγοντες πρὸς αὐτόν· Θάρσει, σηκώθητι· σὲ κράζει.
50 Καὶ ἐκεῖνος ἀπορρίψας τὸ ἱμάτιον αὑτοῦ, ἐσηκώθη καὶ ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν.
51 Καὶ ἀποκριθεὶς λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Τί θέλεις νὰ σοὶ κάμω; Καὶ ὁ τυφλὸς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ῥαββουνί, νὰ ἀναβλέψω.
52 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ὕπαγε, ἡ πίστις σου σὲ ἔσωσε. Καὶ εὐθὺς ἀνέβλεψε καὶ ἠκολούθει τὸν Ἰησοῦν ἐν τῇ ὁδῷ. |