1 Ἐν ἐκείνῃ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς οἰκίας ἐκάθητο πλησίον τῆς θαλάσσης·
2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ἐκάθητο, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἵστατο ἐπὶ τὸν αἰγιαλόν.
3 Καὶ ἐλάλησε πρὸς αὐτοὺς πολλὰ διὰ παραβολῶν, λέγων· Ἰδού, ἐξῆλθεν ὁ σπείρων διὰ νὰ σπείρῃ.
4 Καὶ ἐνῷ ἔσπειρεν, ἄλλα μὲν ἔπεσον παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ καὶ κατέφαγον αὐτά·
5 ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου δὲν εἶχον γῆν πολλήν, καὶ εὐθὺς ἀνεφύησαν, ἐπειδή δὲν εἶχον βάθος γῆς,
6 καὶ ὅτε ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος ἐκαυματίσθησαν καὶ ἐπειδή δὲν εἶχον ῥίζαν ἐξηράνθησαν·
7 ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·
8 ἄλλα δὲ ἔπεσον ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν καὶ ἔδιδον καρπὸν τὸ μὲν ἑκατόν, τὸ δὲ ἑξήκοντα, τὸ δὲ τριάκοντα.
9 Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ, ἄς ἀκούῃ.
10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταί, εἶπον πρὸς αὐτόν· Διὰ τί λαλεῖς πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν;
11 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Διότι εἰς ἐσᾶς ἐδόθη νὰ γνωρίσητε τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἰς ἐκείνους ὅμως δὲν ἐδόθη.
12 Διότι ὅστις ἔχει, ἔτι θέλει δοθῆ εἰς αὐτὸν καὶ θέλει περισσευθῆ· ὅστις ὅμως δὲν ἔχει, καὶ ὅ, τι ἔχει θέλει ἀφαιρεθῆ ἀπ᾿ αὐτοῦ.
13 Διὰ τοῦτο λαλῶ πρὸς αὐτοὺς διὰ παραβολῶν, διότι βλέποντες δὲν βλέπουσι καὶ ἀκούοντες δὲν ἀκούουσιν οὐδὲ νοοῦσι.
14 Καὶ ἐκπληροῦται ἐπ᾿ αὐτῶν ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· Μὲ τὴν ἀκοήν θέλετε ἀκούσει καὶ δὲν θέλετε ἐννοήσει, καὶ βλέποντες θέλετε ἰδεῖ καὶ δὲν θέλετε καταλάβει·
15 διότι ἐπαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ μὲ τὰ ὦτα βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν ἔκλεισαν μήποτε ἴδωσι μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ ἀκούσωσι μὲ τὰ ὦτα καὶ νοήσωσι μὲ τὴν καρδίαν καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰατρεύσω αὐτούς.
16 Ὑμῶν δὲ οἱ ὀφθαλμοὶ εἶναι μακάριοι, διότι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτά σας, διότι ἀκούουσιν.
17 Ἐπειδή ἀληθῶς σᾶς λέγω ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν νὰ ἴδωσιν ὅσα βλέπετε, καὶ δὲν εἶδον, καὶ νὰ ἀκούσωσιν ὅσα ἀκούετε, καὶ δὲν ἤκουσαν.
18 Σεῖς λοιπὸν ἀκούσατε τὴν παραβολήν τοῦ σπείροντος.
19 Παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μή νοοῦντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ ἁρπάζει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτος εἶναι ὁ σπαρθεὶς παρὰ τὴν ὁδόν.
20 Ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ εὐθὺς μετὰ χαρᾶς δεχόμενος αὐτόν·
21 δὲν ἔχει ὅμως ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλ᾿ εἶναι πρόσκαιρος, ὅταν δὲ γείνῃ θλῖψις ἤ διωγμὸς διὰ τὸν λόγον, εὐθὺς σκανδαλίζεται.
22 Ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρθείς, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον, ἔπειτα ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ γίνεται ἄκαρπος.
23 Ὁ δὲ σπαρθεὶς ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλήν, οὗτος εἶναι ὁ ἀκούων τὸν λόγον καὶ νοῶν· ὅστις καὶ καρποφορεῖ καὶ κάμνει ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα.
24 Ἄλλην παραβολήν παρέθηκεν εἰς αὐτούς, λέγων· Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ ἄνθρωπον, ὅστις ἔσπειρε καλὸν σπόρον ἐν τῷ ἀγρῷ αὑτοῦ·
25 ἀλλ᾿ ἐνῷ ἐκοιμῶντο οἱ ἄνθρωποι, ἦλθεν ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀνεχώρησεν.
26 Ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ ἔκαμε καρπόν, τότε ἐφάνησαν καὶ τὰ ζιζάνια.
27 Προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον πρὸς αὐτόν· Κύριε, καλὸν σπόρον δὲν ἔσπειρας ἐν τῷ ἀγρῷ σου; πόθεν λοιπὸν ἔχει τὰ ζιζάνια;
28 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐχθρὸς ἄνθρωπος ἔκαμε τοῦτο· οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον πρὸς αὐτόν· Θέλεις λοιπὸν νὰ ὑπάγωμεν καὶ νὰ συλλέξωμεν αὐτά;
29 Ὁ δὲ εἶπεν· Οὐχί, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε μετ᾿ αὐτῶν τὸν σῖτον·
30 ἀφήσατε νὰ συναυξάνωσιν ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν τῷ καιρῷ τοῦ θερισμοῦ θέλω εἰπεῖ πρὸς τοὺς θεριστάς· Συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δέσατε αὐτὰ εἰς δέσμας διὰ νὰ κατακαύσητε αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συνάξατε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
31 Ἄλλην παραβολήν παρέθηκεν εἰς αὐτούς, λέγων· Ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ κόκκον σινάπεως, τὸν ὁποῖον λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὑτοῦ·
32 τὸ ὁποῖον εἶναι μὲν μικρότερον πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν ὅμως αὐξηθῇ εἶναι μεγαλήτερον τῶν λαχάνων καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἔρχονται τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦσιν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
33 Ἄλλην παραβολήν εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ προζύμιον, τὸ ὁποῖον λαβοῦσα γυνή ἐνέκρυψεν εἰς τρία μέτρα ἀλεύρου, ἑωσοῦ ἔγεινεν ὅλον ἔνζυμον.
34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς διὰ παραβολῶν πρὸς τοὺς ὄχλους καὶ χωρὶς παραβολῆς δὲν ἐλάλει πρὸς αὐτούς,
35 διὰ νὰ πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου, λέγοντος· Θέλω ἀνοίξει ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, θέλω ἀπαγγείλει πράγματα κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
36 Τότε ἀφήσας τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν ὁ Ἰησοῦς. Καὶ προσῆλθον πρὸς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, λέγοντες· Ἐξήγησον εἰς ἡμᾶς τὴν παραβολήν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ.
37 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε πρὸς αὐτούς· Ὁ σπείρων τὸν καλὸν σπόρον εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου·
38 ὁ δὲ ἀγρὸς εἶναι ὁ κόσμος· ὁ δὲ καλὸς σπόρος, οὗτοι εἶναι οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνια εἶναι οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ·
39 ὁ δὲ ἐχθρός, ὅστις ἔσπειρεν αὐτά, εἶναι ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς εἶναι ἡ συντέλεια τοῦ αἰῶνος· οἱ δὲ θερισταὶ εἶναι οἱ ἄγγελοι.
40 Καθώς λοιπὸν συλλέγονται τὰ ζιζάνια καὶ κατακαίονται ἐν πυρί, οὕτω θέλει εἶσθαι ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου.
41 Θέλει ἀποστείλει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὑτοῦ, καὶ θέλουσι συλλέξει ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς πράττοντας τὴν ἀνομίαν,
42 καὶ θέλουσι ῥίψει αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων.
43 Τότε οἱ δίκαιοι θέλουσιν ἐκλάμψει ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρὸς αὑτῶν. Ὁ ἔχων ὦτα διὰ νὰ ἀκούῃ ἄς ἀκούῃ.
44 Πάλιν ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ θησαυρὸν κεκρυμμένον ἐν τῷ ἀγρῷ, τὸν ὁποῖον εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὑτοῦ ὑπάγει καὶ πωλεῖ πάντα ὅσα ἔχει καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.
45 Πάλιν ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ ἄνθρωπον ἔμπορον ζητοῦντα καλοὺς μαργαρίτας·
46 ὅστις εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην, ὑπῆγε καὶ ἐπώλησε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν.
47 Πάλιν ὁμοία εἶναι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μὲ δίκτυον, τὸ ὁποῖον ἐρρίφθη εἰς τὴν θάλασσαν καὶ συνήγαγεν ἀπὸ παντὸς εἴδους·
48 τὸ ὁποῖον, ἀφοῦ ἐγεμίσθη, ἀνεβίβασαν ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθήσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἀγγεῖα, τὰ δὲ ἀχρεῖα ἔρριψαν ἔξω.
49 Οὕτω θέλει εἶσθαι ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος. Θέλουσιν ἐξέλθει οἱ ἄγγελοι καὶ θέλουσιν ἀποχωρίσει τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων,
50 καὶ θέλουσι ῥίψει αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ θέλει εἶσθαι ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ τριγμὸς τῶν ὁδόντων.
51 Λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Ἐνοήσατε ταῦτα πάντα; Λέγουσι πρὸς αὐτόν· Ναί, Κύριε.
52 Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεύς, μαθητευθεὶς εἰς τὰ περὶ τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἶναι ὅμοιος μὲ ἄνθρωπον οἰκοδεσπότην, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὑτοῦ νέα καὶ παλαιά.
53 Καὶ ἀφοῦ ἐτελείωσεν ὁ Ἰησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν,
54 καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὑτοῦ, ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐξεπλήττοντο καὶ ἔλεγον· Πόθεν εἰς τοῦτον ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις;
55 δὲν εἶναι οὗτος ὁ υἱὸς τοῦ τέκτονος; ἡ μήτηρ αὐτοῦ δὲν λέγεται Μαριάμ, καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωσῆς καὶ Σίμων καὶ Ἰούδας;
56 καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ δὲν εἶναι πᾶσαι παρ᾿ ἡμῖν; πόθεν λοιπὸν εἰς τοῦτον ταῦτα πάντα;
57 Καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτούς· Δὲν εἶναι προφήτης ἄνευ τιμῆς εἰμή ἐν τῇ πατρίδι αὑτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὑτοῦ.
58 Καὶ δὲν ἔκαμεν ἐκεῖ πολλὰ θαύματα διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν. |
