1 آنچه خداوند می گوید بشنوید! برخیز و نزد کوهها مخاصمه نما و تلها آواز تو را بشنوند.
2 ای کوهها مخاصمه خداوند را بشنوید و ای اساسهای جاودانی زمین! زیرا خداوند را با قوم خود مخاصمه ای است و با اسرائیل محاکمه خواهد کرد.
3 ای قوم من به تو چه کرده ام و به چه چیز تو را خسته ساخته ام؟ به ضد من شهادت بده.
4 زیرا که تو را از زمین مصر برآوردم و تو را از خانه بندگی فدیه دادم و موسی و هارون و مریم را پیش روی تو ارسال نمودم.
5 ای قوم من آنچه را که بالاق پادشاه موآب مشورت داد و آنچه بلعامبن بعور او را جواب فرستاد، بیاد آور و آنچه را که از شطیم تا جلجال (واقع شد به خاطر دار) تا عدالت خداوند را بدانی.
6 با چه چیز به حضور خداوند بیایم و نزد خدای تعالی رکوع نمایم؟ آیا با قربانی های سوختنی و با گوساله های یک ساله به حضور وی بیایم؟
7 آیا خداوند از هزارها قوچ و از ده هزارها نهر روغن راضی خواهد شد؟ آیا نخست زاده خود را به عوض معصیتم و ثمره بدن خویش را به عوض گناه جانم بدهم؟
8 ای مرد از آنچه نیکو است تو را اخبار نموده است؛ و خداوند از تو چه چیز را می طلبد غیر از اینکه انصاف را بجا آوری و رحمت را دوست بداری و در حضور خدای خویش با فروتنی سلوک نمایی؟
9 آواز خداوند به شهر ندا می دهد و حکمت اسم او را مشاهده می نماید. عصا و تعیین کننده آن را بشنوید.
10 آیا تا به حال گنجهای شرارت و ایفای ناقص ملعون در خانه شریران می باشد؟
11 آیا من با میزانهای شرارت و با کیسه سنگهای ناراست بری خواهم شد؟
12 زیرا که دولتمندان او از ظلم مملواند و ساکنانش دروغ می گویند و زبان ایشان در دهانشان فریب محض است.
13 پس من نیز تو را به سبب گناهانت به جراحات مهلک مجروح ساخته ، خراب خواهم نمود.
14 تو خواهی خورد اما سیر نخواهی شد و گرسنگی تو در اندرونت خواهد ماند و بیرون خواهی برد اما رستگار نخواهی ساخت و آنچه را که رستگار نمایی من به شمشیر تسلیم خواهم نمود.
15 تو خواهی کاشت اما نخواهی دروید؛ تو زیتون را به پا خواهی فشرد اما خویشتن را به روغن تدهین نخواهی نمود؛ و عصیر انگور را اما شراب نخواهی نوشید.
16 زیرا که قوانین عُمری و جمیع اعمال خاندان اخاب نگاه داشته می شود و به مشورت های ایشان سلوک می نمایید تا تو را به ویرانی و ساکنانش را به سخّریه تسلیم نمایم، پس عار قوم مرا متحمّل خواهید شد. |
