1 Ορασις Ἀβδιού. Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς περὶ τοῦ Ἐδώμ· Ἠκούσαμεν ἀγγελίαν παρὰ Κυρίου καὶ μηνυτής ἀπεστάλη πρὸς τὰ ἔθνη, Ἐγέρθητε καὶ ἄς ἐγερθῶμεν ἐναντίον αὐτοῦ εἰς πόλεμον.
2 Ἰδού, σὲ κατέστησα μικρὸν μεταξὺ τῶν ἐθνῶν· εἶσαι καταπεφρονημένος σφόδρα.
3 Ἡ ὑπερηφανία τῆς καρδίας σου ἠπάτησε σὲ τὸν κατοικοῦντα ἐν τοῖς κοιλώμασι τῶν κρημνῶν, τοῦ ὁποίου ἡ κατοικία εἶναι ὑψηλή, ὅστις λέγει ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, Τίς θέλει μὲ καταβιβάσει εἰς τὴν γῆν;
4 Ἐὰν μετεωρισθῇς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν θέσῃς τὴν φωλεὰν σου ἀναμέσον τῶν ἄστρων, καὶ ἐκεῖθεν θέλω σὲ καταβιβάσει, λέγει Κύριος.
5 Ἐὰν κλέπται ἤρχοντο πρὸς σέ, ἐὰν λησταὶ διὰ νυκτὸς -πῶς ἐξηλείφθης- δὲν ἤθελον ἁρπάσει τὸ ἀρκοῦν εἰς αὐτούς; ἐὰν τρυγηταὶ ἤρχοντο πρὸς σέ, δὲν ἤθελον ἀφήσει ἐπιφυλλίδας;
6 Πῶς ἐξηρευνήθη ὁ Ἠσαῦ· ἀπεκαλύφθησαν οἱ κρυψῶνες αὐτοῦ.
7 Πάντες οἱ ἄνδρες τῆς συμμαχίας σου σὲ συνώδευσαν ἕως τοῦ ὁρίου σου· οἱ ἄνθρωποι, οἵτινες ἦσαν ἐν εἰρήνῃ μετὰ σοῦ, σὲ ἠπάτησαν καὶ ὑπερίσχυσαν ἐναντίον σου· οἱ τρώγοντες τὸν ἄρτον σου ἔβαλον ἐνέδραν ὑποκάτω σου· δὲν ὑπάρχει σύνεσις ἐν αὐτῷ.
8 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος, δὲν θέλω ἀπολέσει καὶ τοὺς σοφοὺς ἀπὸ τοῦ Ἐδὼμ καὶ τὴν σύνεσιν ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ Ἠσαῦ;
9 Καὶ οἱ μαχηταὶ σου, Θαιμὰν, θέλουσι πτοηθῆ, διὰ νὰ ἐκκοπῇ ἐν σφαγῇ πᾶς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ὄρους τοῦ Ἠσαῦ.
10 Διὰ τὴν ἀδικίαν τὴν πρὸς τὸν ἀδελφὸν σου Ἰακὼβ θέλει σὲ καλύψει αἰσχύνη καὶ θέλεις ἐκκοπῆ διαπαντός.
11 Ἐν τῇ ἡμέρᾳ καθ᾿ ἥν ἵστασο ἀπέναντι, τῇ ἡμέρᾳ καθ᾿ ἥν οἱ ἀλλογενεῖς ἔφεραν εἰς αἰχμαλωσίαν τὸ στράτευμα αὐτοῦ καὶ οἱ ἀλλότριοι εἰσῆλθον εἰς τὰς πύλας αὐτοῦ καὶ ἔβαλον κλήρους ἐπὶ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἔσο καὶ σὺ ὡς εἷς αὐτῶν.
12 Δὲν ἔπρεπεν ὅμως νὰ ἐπιβλέπῃς εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἀδελφοῦ σου, εἰς τὴν ἡμέραν τῆς ἀποξενώσεως αὐτοῦ, οὐδὲ νὰ ἐπιχαίρῃς κατὰ τῶν υἱῶν τοῦ Ἰούδα ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ ἀφανισμοῦ αὐτῶν, οὐδὲ νὰ μεγαλορρημονῇς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς θλίψεως αὐτῶν.
13 Δὲν ἔπρεπε νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πύλην τοῦ λαοῦ μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς συμφορᾶς αὐτῶν, οὐδὲ νὰ θεωρῇς καὶ σὺ τὴν θλῖψιν αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς συμφορᾶς αὐτῶν, οὐδὲ νὰ ἐπιβάλῃς χεῖρα ἐπὶ τὴν περιουσίαν αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς συμφορᾶς αὐτῶν,
14 οὐδὲ ἔπρεπε νὰ σταθῇς ἐπὶ τὰς διεξόδους, διὰ νὰ ἀποκλείῃς τοὺς διασωζομένους αὐτοῦ οὐδὲ νὰ παραδώσῃς τοὺς ὑπολοίπους αὐτοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς θλίψεως αὐτῶν
15 διότι ἐγγὺς εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη· καθὼς ἔκαμες θέλει γείνει εἰς σέ· ἡ ἀνταπόδοσίς σου θέλει στρέψει ἐπὶ τὴν κεφαλήν σου.
16 Διότι καθὼς σεῖς ἐπίετε ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ ἅγιόν μου, οὕτω θέλουσι πίνει διαπαντὸς πάντα τὰ ἔθνη· ναί, θέλουσι πίνει καὶ θέλουσιν ἐκροφεῖ καὶ θέλουσιν εἶσθαι ὡς οἱ μή ὑπάρχοντες.
17 Ἐπὶ δὲ τοῦ ὄρους Σιὼν θέλει εἶσθαι σωτηρία καὶ θέλει εἶσθαι ἅγιον· καὶ ὁ οἶκος Ἰακὼβ θέλει κατακληρονομήσει τὰς κληρονομίας αὑτῶν·
18 καὶ ὁ οἶκος Ἰακὼβ θέλει εἶσθαι πῦρ καὶ ὁ οἶκος Ἰωσήφ φλόξ, ὁ δὲ οἶκος Ἠσαῦ ὡς καλάμη· καὶ θέλουσιν ἐξαφθῆ κατ᾿ αὐτῶν καὶ καταφάγει αὐτούς· καὶ δὲν θέλει εἶσθαι ὑπόλοιπον τοῦ οἴκου Ἠσαῦ· διότι Κύριος ἐλάλησε.
19 Καὶ οἱ τῆς μεσημβρίας θέλουσι κατακληρονομήσει τὸ ὄρος τοῦ Ἠσαῦ καὶ οἱ τῆς πεδινῆς τοὺς Φιλισταίους· καὶ θέλουσι κατακληρονομήσει τοὺς ἀγροὺς τοῦ Ἐφραΐμ καὶ τοὺς ἀγροὺς τῆς Σαμαρείας, ὁ δὲ Βενιαμὶν τὴν Γαλαάδ,
20 καὶ τὸ αἰχμαλωτισθὲν τοῦτο στράτευμα τῶν υἱῶν Ἰσραήλ τὴν γῆν ἐκείνην τῶν Χαναναίων ἕως Σαρεπτά, καὶ οἱ αἰχμαλωτισθέντες τῆς Ἱερουσαλήμ, οἱ ἐν Σεφαράδ, θέλουσι κατακληρονομήσει τὰς πόλεις τοῦ νότου·
21 καὶ θέλουσιν ἀναβῆ σωτῆρες εἰς τὸ ὄρος Σιών, διὰ νὰ κρίνωσι τὸ ὄρος τοῦ Ἠσαῦ· καὶ τοῦ Κυρίου θέλει εἶσθαι ἡ βασιλεία. |