1 وای بر آنانی که در صهیون ایمن و در کوهستان سامره مطمئن هستند که نقبای امتهای اولی که خاندان اسرائیل نزد آنها آمدند، می باشند.
2 به کلنه عبور کنید و ملاحظه نمایید و از آنجا به حمات بزرگ بروید و به جت فلسطینیان فرود آیید؛ آیا آنها از این ممالک نیکوتر است یا حدود ایشان از حدود شما بزرگتر؟
3 شما که روز بلا را دور می کنید و مسند ظلم را نزدیک می آورید.
4 که بر تختهای عاج می خوابید و بر بسترها دراز می شوید و بره ها را از گله و گوساله ها را از میان حظیره ها می خورید.
5 که با نغمه بربط می سرایید و آلات موسیقی را مثل داود برای خود اختراع می کنید.
6 و شراب را از کاسه ها می نوشید و خویشتن را به بهترین عطریات تدهین می نمایید، اما به جهت مصیبت یوسف غمگین نمی شوید.
7 بنابراین ایشان اﻵن با اسیران اول به اسیری خواهند رفت و صدای عیش کنندگان دور خواهد شد.
8 خداوند یهوه به ذات خود قسم خورده و یهوه خدای لشکرها فرموده است که من از حشمت یعقوب نفرت دارم و قصرهایش نزد من مکروه است. پس شهر را با هر چه در آن است تسلیم خواهم نمود.
9 و اگر ده نفر در یک شهر باقی مانده باشند ایشان خواهند مرد.
10 و چون خویشاوندان و دفن کنندگان کسی را بردارند تا استخوانها را از خانه بیرون برند آنگاه به کسی که در اندرون خانه باشد خواهند گفت: آیا دیگری نزد تو هست؟ او جواب خواهد داد که نیست. پس خواهند گفت: ساکت باش زیرا نام یهوه نباید ذکر شود.
11 زیرا اینک خداوند امر می فرماید و خانه بزرگ به خرابیها و خانه کوچک به شکافها تلف می شود.
12 آیا اسبان بر صخره می دوند یا آن را با گاوان شیار می کنند؟ زیرا که شما انصاف را به حنظل و ثمره عدالت را به افسنتین مبدل ساخته اید.
13 و به ناچیز شادی می کنید و می گویید آیا با قوت خویش شاخها برای خود پیدا نکردیم؟
14 زیرا یهوه خدای لشکرها می گوید: اینک ای خاندان اسرائیل من به ضد شما امتی برمی انگیزانم که شما را از مدخل حمات تا نهر عربه به تنگ خواهند آورد. |
