1 წიაღთა მიმართ მათთა ვითარცა ქუეყანაჲ, ვითარცა არწივი სახლსა ზედა უფლისასა მის წილ, რომელ გარდაჰჴდეს აღთქმასა ჩემსა და ძჳნად შჯულისა ჩემისა უთნო იქმნნეს.
2 მე მიღაღადებდენ: ღმერთო, გიცანთ შენ,
3 რამეთუ ისრაჱლი განვაყენე კეთილსა, მტერმა დევნა იგინი.
4 თავითა მათითა მეფობდეს, და არა ჩემ მიერ იმთავრეს, არა მიცნეს მე, ვეცხლი მათი და ოქროჲ მათი ქმნნეს თავთა მათთა კერპებად, რაჲთა მოისრნენ.
5 მოსპე ჴბოჲ შენი, სამარია! განძჳნდა გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, ვიდრე რომლისამდე ვერ უძლავსყე განწმედად ისრაჱლისა შორის.
6 და იგი ხურომან შექმნა და არა ღმერთი არს მით, მაცთურ იყო ჴბოჲ შენი, სამარია,
7 რამეთუ ქარრყუნილებასა სთესავს და დაქცევაჲ მათი ელის ამათ. მჭელელსა არა აქუს ძალი ყოფად ფქჳლისა. ხოლო უკეთუ ყოსცა, უცხოთა შეჭამნენ იგინი.
8 დაინთქა ისრაჱლი. აწ იქმნა წარმართთა შორის, ვითარცა ჭურჭელი უჴმარი,
9 რამეთუ იგინი აღვიდეს ასურასტანელთამი. აღმომორჩდა თჳსაგან ეფრემ-ძღუენი შეიყუარა.
10 ამისთჳს მიეცნენ წარმართთა შორის. აწ შევიწყნარნე იგინი, და დაშურენ მცირედ ცხებად მეფისა და მთავართა.
11 რამეთუ განამრავლნა ეფრემ მსხუერპლისსაცავნი, ცოდვა მისი იქმნეს მსხუერპლისსაცავნი შეყვარებულნი.
12 დავაწერო მას სიმრავლე, შჯულვილნი მისნი უცხოდ შერაცხილ იქმნეს,
13 სამშჯავრონი შეყუარებულნი მით, რამეთუ, უკუეთუ დაკლან საკლველი და ჭამონ ჴორცი, უფალი არ შეიწყნარებს ამათ. აწ მოიჴსენნეს სიცრუენი მათნი და შურ-იგოს უსჯულოებათა მათთათჳს. იგინი ეგჳპტედ მიიქცეს და ასსურასტანს არაწმიდას ჭამდენ.
14 და დაივიწყა ისრაჱლმან შემოქმედი თჳსი და აღაშენნეს ტაძარნი, და იუდა განამრავლნა ქალაქნი მოზღუდვილნი. და გამოვავლინო ცეცხლი ქალაქთა მისთა ზედა და შეჭამნეს საფუძველნი მათნი. |