1 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,
2 Υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον ἐπὶ τοὺς ποιμένας τοῦ Ἰσραήλ· προφήτευσον καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς ποιμένας· Οὐαὶ εἰς τοὺς ποιμένας τοῦ Ἰσραήλ, οἵτινες βόσκουσιν ἑαυτούς· οἱ ποιμένες δὲν βόσκουσι τὰ ποίμνια;
3 Σεῖς τρώγετε τὸ πάχος καὶ ἐνδύεσθε τὸ μαλλίον, σφάζετε τὰ παχέα· δὲν βόσκετε τὰ ποίμνια.
4 Δὲν ἐνισχύσατε τὸ ἀσθενὲς καὶ δὲν ἰατρεύσατε τὸ κακῶς ἔχον καὶ δὲν ἐκάμετε ἐπίδεσμα εἰς τὸ συντετριμμένον καὶ δὲν ἐπανεφέρατε τὸ πεπλανημένον καὶ δὲν ἐζητήσατε τὸ ἀπολωλός· ἀλλὰ ἐν βίᾳ καὶ ἐν σκληρότητι ἐδεσπόζετε ἐπ᾿ αὐτά.
5 Καὶ διεσκορπίσθησαν, ἐπειδή δὲν ὑπῆρχε ποιμήν, καὶ ἔγειναν κατάβρωμα εἰς πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ διεσκορπίσθησαν.
6 Τὰ πρόβατά μου περιεπλανῶντο ἐπὶ πᾶν ὄρος καὶ ἐπὶ πάντα λόφον ὑψηλόν, καὶ ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς ἦσαν διεσκορπισμένα τὰ πρόβατά μου, καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὁ ἐρευνῶν οὐδὲ ὁ ζητῶν.
7 Διὰ τοῦτο, ἀκούσατε, ποιμένες, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου·
8 Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ἐξάπαντος, ἐπειδή τὰ πρόβατά μου ἔγειναν λάφυρον καὶ τὰ πρόβατά μου ἔγειναν κατάβρωμα πάντων τῶν θηρίων τοῦ ἀγροῦ δι᾿ ἔλλειψιν ποιμένος, καὶ δὲν ἐζήτησαν οἱ ποιμένες μου τὰ πρόβατά μου ἀλλ᾿ οἱ ποιμένες ἐβόσκησαν ἑαυτοὺς καὶ δὲν ἐβόσκησαν τὰ πρόβατά μου,
9 διὰ τοῦτο, ἀκούσατε, ποιμένες, τὸν λόγον τοῦ Κυρίου·
10 Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἰδού, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον τῶν ποιμένων, καὶ θέλω ἐκζητήσει τὰ πρόβατά μου ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν καὶ θέλω παύσει αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ νὰ ποιμαίνωσι τὰ πρόβατα· καὶ δὲν θέλουσι πλέον βόσκει ἑαυτοὺς οἱ ποιμένες, διότι θέλω ἐλευθερώσει ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν τὰ πρόβατά μου καὶ δὲν θέλουσιν εἶσθαι κατάβρωμα εἰς αὐτούς.
11 Διότι οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἰδού, ἐγώ, ἐγὼ θέλω καὶ ἀναζητήσει τὰ πρόβατά μου καὶ ἐπισκεφθῆ αὐτά.
12 Καθὼς ὁ ποιμήν ἐπισκέπτεται τὸ ποίμνιον αὑτοῦ, καθ᾿ ἥν ἡμέραν εὑρίσκεται ἐν μέσῳ τῶν προβάτων αὑτοῦ διεσκορπισμένων, οὕτω θέλω ἐπισκεφθῆ τὰ πρόβατά μου καὶ θέλω ἐλευθερώσει αὐτὰ ἐκ πάντων τῶν τόπων, ὅπου ἦσαν διεσκορπισμένα, ἐν ἡμέρᾳ νεφώδει καὶ ζοφερᾷ.
13 Καὶ θέλω ἐξαγάγει αὐτὰ ἐκ τῶν λαῶν καὶ συνάξει αὐτὰ ἐκ τῶν τόπων καὶ φέρει αὐτὰ εἰς τὴν γῆν αὐτῶν καὶ βοσκήσει αὐτὰ ἐπὶ τὰ ὄρη τοῦ Ἰσραήλ, πλησίον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ πάντα τὰ κατοικούμενα τῆς γῆς.
14 Θέλω βοσκήσει αὐτὰ ἐν ἀγαθῇ νομῇ, καὶ ἡ μάνδρα αὐτῶν θέλει εἶσθαι ἐπὶ τῶν ὑψηλῶν ὀρέων τοῦ Ἰσραήλ· ἐκεῖ θέλουσιν ἀναπαύεσθαι ἐν μάνδρᾳ καλῇ, καὶ θέλουσι βόσκεσθαι ἐν παχείᾳ νομῇ ἐπὶ τῶν ὀρέων τοῦ Ἰσραήλ.
15 Ἐγὼ θέλω βοσκήσει τὰ πρόβατά μου καὶ ἐγὼ θέλω ἀναπαύσει αὐτά, λέγει Κύριος ὁ Θεός.
16 Θέλω ἐκζητήσει τὸ ἀπολωλὸς καὶ ἐπαναφέρει τὸ πεπλανημένον καὶ ἐπιδέσει τὸ συντετριμμένον καὶ ἐνισχύσει τὸ ἀσθενές· τὸ παχὺ ὅμως καὶ τὸ ἰσχυρὸν θέλω καταστρέψει· ἐν δικαιοσύνῃ θέλω βοσκήσει αὐτά.
17 Καὶ περὶ ὑμῶν, ποίμνιόν μου, οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Ἰδού, ἐγὼ θέλω κρίνει ἀναμέσον προβάτου καὶ προβάτου, ἀναμέσον κριῶν καὶ τράγων.
18 Μικρὸν εἶναι εἰς ἐσᾶς, ὅτι ἐβοσκήσατε τὴν καλήν βοσκήν, τὸ δὲ ἐπίλοιπον τῆς βοσκῆς σας κατεπατεῖτε μὲ τοὺς πόδας σας; καὶ ὅτι ἐπίνετε καθαρὸν ὕδωρ, τὸ δὲ ἐπίλοιπον ἐταράττετε μὲ τοὺς πόδας σας;
19 τὰ δὲ πρόβατά μου ἔβοσκον τὸ καταπεπατημένον μὲ τοὺς πόδας σας καὶ ἔπινον τὸ τεταραγμένον μὲ τοὺς πόδας σας.
20 Διὰ τοῦτο οὕτω λέγει πρὸς αὐτὰ Κύριος ὁ Θεός· Ἰδού, ἐγώ, ἐγὼ θέλω κρίνει ἀναμέσον προβάτου παχέος καὶ ἀναμέσον προβάτου ἰσχνοῦ.
21 Ἐπειδή ἀπωθεῖτε μὲ πλευρὰ καὶ μὲ ὤμους καὶ κερατίζετε διὰ τῶν κεράτων σας πάντα τὰ ἀσθενῆ, ἑωσοῦ διεσκορπίσατε αὐτὰ εἰς τὰ ἔξω,
22 διὰ τοῦτο θέλω σώσει τὰ πρόβατά μου καὶ δὲν θέλουσιν εἶσθαι πλέον λάφυρον· καὶ θέλω κρίνει ἀναμέσον προβάτου καὶ προβάτου.
23 Καὶ θέλω καταστήσει ἐπ᾿ αὐτὰ ἕνα ποιμένα καὶ θέλει ποιμαίνει αὐτά, τὸν δοῦλόν μου Δαβίδ· αὐτὸς θέλει ποιμαίνει αὐτὰ καὶ αὐτὸς θέλει εἶσθαι ποιμήν αὐτῶν.
24 Καὶ ἐγὼ ὁ Κύριος θέλω εἶσθαι Θεὸς αὐτῶν καὶ ὁ δοῦλός μου Δαβὶδ ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν· ἐγὼ ὁ Κύριος ἐλάλησα.
25 Καὶ θέλω κάμει πρὸς αὐτὰ διαθήκην εἰρήνης· καὶ θέλω ἀφανίσει ἀπὸ τῆς γῆς τὰ πονηρὰ θηρία· καὶ θέλουσι κατοικήσει ἀσφαλῶς ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κοιμᾶσθαι ἐν τοῖς δρυμοῖς.
26 Καὶ θέλω καταστήσει εὐλογίαν αὐτὰ καὶ τὰ πέριξ τοῦ ὄρους μου, καὶ θέλω καταβιβάζει τὴν βροχήν ἐν τῷ καιρῷ αὐτῆς· βροχή εὐλογίας θέλει εἶσθαι.
27 Καὶ τὰ δένδρα τοῦ ἀγροῦ θέλουσιν ἀποδίδει τὸν καρπὸν αὑτῶν καὶ ἡ γῆ θέλει δίδει τὸ προϊὸν αὑτῆς καὶ θέλουσιν εἶσθαι ἀσφαλεῖς ἐν τῇ γῇ αὑτῶν· καὶ θέλουσι γνωρίσει ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος, ὅταν συντρίψω τὰ δεσμὰ τοῦ ζυγοῦ αὐτῶν καὶ ἐλευθερώσω αὐτοὺς ἐκ τῆς χειρὸς τῶν καταδουλωσάντων αὐτούς.
28 Καὶ δὲν θέλουσιν εἶσθαι πλέον λάφυρον εἰς τὰ ἔθνη, καὶ τὰ θηρία τῆς γῆς δὲν θέλουσι κατατρώγει αὐτούς· ἀλλὰ θέλουσι κατοικεῖ ἀσφαλῶς καὶ δὲν θέλει ὑπάρχει ὁ ἐκφοβῶν.
29 Καὶ θέλω ἀναστήσει εἰς αὐτοὺς φυτὸν ὀνομαστόν, καὶ δὲν θέλουσι πλέον φθείρεσθαι ὑπὸ πείνης ἐν τῇ γῇ καὶ δὲν θέλουσι φέρει πλέον τὴν ὕβριν τῶν ἐθνῶν.
30 Καὶ θέλουσι γνωρίσει ὅτι ἐγὼ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτῶν εἶμαι μετ᾿ αὐτῶν καὶ αὐτοί, ὁ οἶκος Ἰσραήλ, λαὸς μου, λέγει Κύριος ὁ Θεός.
31 Καὶ σεῖς, πρόβατά μου, τὰ πρόβατα τῆς βοσκῆς μου, σεῖς εἶσθε ἄνθρωποι, καὶ ἐγὼ ὁ Θεὸς σας, λέγει Κύριος ὁ Θεός. |