1 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,
2 Καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, ἀνάλαβε θρῆνον διὰ τὴν Τύρον,
3 καὶ εἰπὲ πρὸς τὴν Τύρον τὴν κειμένην ἐν τῇ εἰσόδῳ τῆς θαλάσσης, τὴν ἐμπορευομένην μετὰ τῶν λαῶν ἐν πολλαῖς νήσοις, Οὕτω λέγει Κύριος ὁ Θεός· Τύρος, σὺ εἶπας, Ἐγὼ εἶμαι πλήρης εἰς τὸ κάλλος.
4 Τὰ ὅριά σου εἶναι ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν θαλασσῶν, οἱ οἰκοδόμοι σου ἔκαμον πλῆρες τὸ κάλλος σου.
5 Ἔκτισαν πάντα τὰ πλευρὰ τῶν πλοίων σου ἐξ ἐλάτων ἀπὸ Σενείρ· ἔλαβον κέδρους ἐκ τοῦ Λιβάνου διὰ νὰ κάμωσι κατάρτια εἰς σέ.
6 Ἐκ τῶν δρυῶν τῆς Βασὰν ἔκαμον τὰ κωπία σου· ἔκαμον τὰ καθίσματά σου ἐξ ἐλέφαντος, ἐν πύξῳ ἀπὸ τῶν νήσων τῶν Κητιαίων.
7 Λεπτὸν λινὸν ἐξ Αἰγύπτου κεντητὸν ἐξήπλονες εἰς σεαυτήν διὰ πανία· κυανοῦν καὶ πορφυροῦν ἐκ τῶν νήσων Ἐλεισὰ ἦτο τὸ ἐπισκήνωμά σου.
8 Οἱ κάτοικοι τῆς Σιδῶνος καὶ Ἀρβὰδ ἦσαν οἱ κωπηλάται σου· οἱ σοφοὶ σου, Τύρος, οἱ ὄντες ἐν σοί, αὐτοὶ ἦσαν οἱ κυβερνῆται τῶν πλοίων σου.
9 Οἱ πρεσβύτεροι τῆς Γεβὰλ καὶ οἱ σοφοὶ αὐτῆς ἦσαν ἐν σοὶ οἱ ἐπισκευασταὶ τῶν χαλασμάτων σου· πάντα τὰ πλοῖα τῆς θαλάσσης καὶ οἱ ναῦται αὐτῶν ἦσαν ἐν σοί, διὰ νὰ ἐμπορεύωνται τὸ ἐμπόριόν σου.
10 Πέρσαι καὶ Λύδιοι καὶ Λίβυες ἦσαν ἐν τοῖς στρατεύμασί σου οἱ ἄνδρες σου οἱ πολεμισταί· ἀσπίδας καὶ περικεφαλαίας ἐκρέμων εἰς σέ· οὗτοι ἐπεδείκνυον τὴν μεγαλοπρέπειάν σου.
11 Οἱ ἄνδρες τῆς Ἀρβὰδ μετὰ τοῦ στρατεύματός σου ἦσαν κύκλῳ ἐπὶ τὰ τείχη σου, καὶ οἱ Γαμμαδῖται ἐπὶ τοὺς πύργους σου· ἐκρέμων τὰς ἀσπίδας αὑτῶν ἐπὶ τὰ τείχη σου κύκλῳ· οὗτοι συνεπλήρουν τὸ κάλλος σου.
12 Ἡ Θαρσεὶς ἐμπορεύετο μετὰ σοῦ εἰς πλῆθος παντὸς πλούτου· μὲ ἄργυρον, σίδηρον, κασσίτερον καὶ μόλυβδον ἐμπορεύοντο ἐν ταῖς ἀγοραῖς σου.
13 Ἰαυάν, Θουβὰλ καὶ Μεσὲχ ἦσαν ἔμποροί σου· ἐν τῇ ἀγορᾷ σου ἐμπορεύοντο ψυχὰς ἀνθρώπων καὶ σκεύη χάλκινα.
14 Ἀπὸ δὲ τοῦ οἴκου Θωγαρμὰ ἐμπορεύοντο ἐν ταῖς ἀγοραῖς σου ἵππους καὶ ἱππέας καὶ ἡμιόνους.
15 Οἱ ἄνδρες τῆς Δαιδὰν ἦσαν ἔμποροί σου· πολλῶν νήσων τὸ ἐμπόριον ἦτο ἐν τῇ χειρὶ σου· ἔφερον εἰς σὲ ὀδόντας ἐλεφάντων καὶ ἔβενον εἰς ἀνταλλαγήν.
16 Ἡ Συρία ἐμπορεύετο μετὰ σοῦ διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐργασιῶν σου· ἔδιδεν εἰς τὰς ἀγορὰς σου σμάραγδον, πορφύραν καὶ κεντητὰ καὶ βύσσον καὶ κοράλλιον καὶ ἀχάτην.
17 Ὁ Ἰούδας καὶ ἡ γῆ Ἰσραήλ ἦσαν ἔμποροί σου· ἔδιδον εἰς τὴν ἀγορὰν σου σῖτον τοῦ Μιννὶθ καὶ στακτήν καὶ μέλι καὶ ἔλαιον καὶ βάλσαμον.
18 Ἡ Δαμασκὸς ἐμπορεύετο μετὰ σοῦ εἰς τὸ πλῆθος τῶν ἐργασιῶν σου, εἰς τὸ πλῆθος παντὸς πλούτου· εἰς οἶνον τῆς Χελβὼν καὶ εἰς λευκὰ ὅρια.
19 Καὶ Δὰν καὶ Ἰαυὰν καὶ Μωσὲλ ἔδιδον εἰς τὰς ἀγορὰς σου σίδηρον εἰργασμένον, κασίαν καὶ κάλαμον ἀρωματικόν· ταῦτα ἦσαν μεταξὺ τῶν πραγματειῶν σου.
20 Ἡ Δαιδὰν ἐμπορεύετο μετὰ σοῦ εἰς πολύτιμα ὑφάσματα διὰ ἁμάξας.
21 Ἡ Ἀραβία καὶ πάντες οἱ ἄρχοντες Κηδὰρ ἦσαν ἔμποροί σου, ἐμπορευόμενοι μετὰ σοῦ εἰς ἀρνία καὶ κριοὺς καὶ τράγους.
22 Οἱ ἔμποροι τῆς Σαβὰ καὶ Ῥααμὰ ἦσαν ἔμποροί σου, δίδοντες εἰς τὰς ἀγορὰς σου πᾶν ἐξαίρετον ἄρωμα καὶ πάντα λίθον τίμιον καὶ χρυσίον.
23 Χαρρὰν καὶ Χαναὰ καὶ Ἐδέν, οἱ ἔμποροι τῆς Σαβά, ὁ Ἀσσοὺρ καὶ ὁ Χιλμάδ, ἐμπορεύοντο μετὰ σοῦ.
24 Οὗτοι ἦσαν ἔμποροί σου εἰς πᾶν εἶδος, εἰς κυανᾶ ἐνδύματα καὶ κεντητὰ καὶ εἰς κιβώτια πλουσίων στολισμάτων, δεδεμένα μὲ σχοινία καὶ κατεσκευασμένα ἐκ κέδρου, μεταξὺ τῶν ἄλλων σου πραγματειῶν.
25 Τὰ πλοῖα τῆς Θαρσεὶς ὑπερεῖχον εἰς τὸ ἐμπόριόν σου, καὶ ἦσο πλήρης, καὶ ἐστάθης ἐνδοξοτάτη ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν θαλασσῶν.
26 Οἱ κωπηλάται σου σὲ ἔφερον εἰς ὕδατα πολλά· ἀλλ᾿ ὁ ἄνεμος ὁ ἀνατολικὸς σὲ συνέτριψεν ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν θαλασσῶν.
27 Τὰ πλούτη σου καὶ αἱ ἀγοραὶ σου, τὸ ἐμπόριόν σου, οἱ ναῦταί σου καὶ οἱ κυβερνῆταί σου, οἱ ἐπισκευασταὶ τῶν πλοίων σου καὶ οἱ ἐμπορευόμενοι τὸ ἐμπόριόν σου, καὶ πάντες οἱ ἄνδρες σου οἱ πολεμισταὶ οἱ ἐν σοὶ καὶ πᾶν τὸ ἄθροισμά σου τὸ ἐν μέσῳ σου, θέλουσι πέσει ἐν τῇ καρδίᾳ τῶν θαλασσῶν, τὴν ἡμέραν τῆς πτώσεώς σου.
28 Τὰ προάστεια θέλουσι σεισθῆ εἰς τὸν ἦχον τῆς κραυγῆς τῶν κυβερνητῶν σου.
29 Καὶ πάντες οἱ κωπηλάται, οἱ ναῦται, πάντες οἱ κυβερνῆται τῆς θαλάσσης, θέλουσι καταβῆ ἐκ τῶν πλοίων αὑτῶν, θέλουσι σταθῆ ἐπὶ τῆς γῆς,
30 καὶ θέλουσι κραυγάσει μὲ τὴν φωνήν αὑτῶν ἐπὶ σέ, καὶ θέλουσι βοήσει πικρὰ καὶ ῥίψει χῶμα ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὑτῶν καὶ κατακυλισθῆ ἐν τῇ σποδῷ.
31 Καὶ θέλουσι φαλακρωθῆ ὁλοκλήρως διὰ σὲ καὶ περιζωσθῆ σάκκον καὶ κλαύσει διὰ σὲ μὲ πικρίαν ψυχῆς, ὀδυρόμενοι πικρῶς.
32 Καὶ ἐν τῷ ὀδυρμῷ αὑτῶν θέλουσιν ἀναλάβει θρῆνον διὰ σὲ καὶ θέλουσι θρηνῳδήσει, λέγοντες περὶ σοῦ, Τίς ὡς ἡ Τύρος, ὡς ἡ καταστραφεῖσα ἐν μέσῳ τῆς θαλάσσης;
33 Ὅτε αἱ πραγματεῖαί σου ἐξήρχοντο ἐκ τῶν θαλασσῶν, ἐχόρταινες πολλοὺς λαούς· μὲ τὸ πλῆθος τοῦ πλούτου σου καὶ τοῦ ἐμπορίου σου ἐπλούτιζες τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς.
34 Τώρα συνετρίβης ἐν ταῖς θαλάσσαις, ἐν τῷ βάθει τῶν ὑδάτων· τὸ ἐμπόριόν σου καὶ πᾶν τὸ ἄθροισμά σου ἔπεσον ἐν μέσῳ σου.
35 Πάντες οἱ κάτοικοι τῶν νήσων θέλουσιν ἐκπλαγῆ διὰ σὲ καὶ οἱ βασιλεῖς αὐτῶν θέλουσι κατατρομάξει, θέλουσιν χριάσει τὰ πρόσωπα.
36 Οἱ ἔμποροι μεταξὺ τῶν ἐθνῶν θέλουσι συρίξει ἐπὶ σέ· φρίκη θέλεις εἶσθαι καὶ δὲν θέλεις ὑπάρξει ἕως αἰῶνος. |
