1 و در سال یازدهم در غره ماه واقع شد که کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2 «ای پسر انسان چونکه صور درباره اورشلیم می گوید هه ، دروازه امتها شکسته شد و حال به من منتقل گردیده است؛ و چون او خراب گردید من توانگر خواهم شد.
3 بنابراین خداوند یهوه چنین می گوید: هان ای صور من به ضد تو می باشم و امتهای عظیم بر تو خواهم برانگیخت به نهجی که دریا امواج خود را برمی انگیزاند.
4 و حصار صور را خراب کرده، برجهایش را منهدم خواهند ساخت و غبارش را از آن خواهم رفت و آن را به صخره ای صاف تبدیل خواهم نمود.
5 و او محل پهن کردن دامها در میان دریا خواهد شد، زیرا خداوند یهوه می فرماید که من این را گفته ام. و آن تاراج امتها خواهد گردید.
6 و دخترانش که در صحرا می باشند، به شمشیر کشته خواهند شد. پس ایشان خواهند دانست که من یهوه هستم.»
7 زیرا خداوند یهوه چنین می فرماید: «اینک من نبوکدرصر پادشاه بابل، پادشاه پادشاهان را از طرف شمال بر صور با اسبان و ارابه ها و سواران و جمعیت و خلق عظیمی خواهم آورد.
8 و او دختران تو را در صحرا به شمشیر خواهد کشت. و برجها به ضد تو بنا خواهد نمود. و سنگرها در برابر تو خواهد ساخت و مترسها در برابر تو برپا خواهد داشت.
9 و منجنیقهای خود را بر حصارهایت آورده، برجهایت را با تبرهای خود منهدم خواهد ساخت.
10 و اسبانش آنقدر زیاد خواهد بود که گرد آنها تو را خواهد پوشانید. و چون به دروازه هایت داخل شود چنانکه به شهر رخنه دار درمی آیند، حصارهایت از صدای سواران و ارابه ها و کالسکه ها متزلزل خواهد گردید.
11 و به سم اسبان خود همه کوچه هایت را پایمال کرده، اهل تو را به شمشیر خواهد کشت. و بناهای فخر تو به زمین خواهد افتاد.
12 و توانگری تو را تاراج نموده، تجارت تو را به یغما خواهند برد. و حصارهایت را خراب نموده، خانه های مرغوب تو را منهدم خواهند نمود. و سنگها و چوب و خاک تو را در آب خواهند ریخت.
13 و آواز نغمات تو را ساکت خواهم گردانید که صدای عودهایت دیگر مسموع نشود.
14 و تو را به صخره ای صاف مبدل خواهم گردانید تا محل پهن کردن دامها بشوی و بار دیگر بنا نخواهی شد. زیرا خداوند یهوه می فرماید: من که یهوه هستم این را گفته ام.»
15 خداوند یهوه به صور چنین می گوید: «آیا جزیره ها از صدای انهدام تو متزلزل نخواهد شد هنگامی که مجروحان ناله کشند و در میان تو کشتار عظیمی بشود؟
16 و جمیع سروران دریا از کرسیهای خود فرود آیند؛ و رداهای خود را از خود بیرون کرده، رخوت قلاّبدوزی خویش را بکنند؛ و به ترسها ملبّس شده، بر زمین بنشینند و آناًفآناً لرزان گردیده، درباره تو متحیّر شوند.
17 پس برای تو مرثیه خوانده، تو را خواهند گفت: ای که از دریا معمور بودی چگونه تباه گشتی! آن شهر نامداری که در دریا زورآور می بود که با ساکنان خود هیبت خویش را بر جمیع سکنه دریا مستولی می ساخت.
18 اﻵن در روز انهدام تو جزیره ها می لرزند، و جزایری که در دریا می باشد، از رحلت تو مدهوش می شوند.
19 زیرا خداوند یهوه چنین می گوید: چون تو را شهر مخروب مثل شهرهای غیرمسکون گردانم و لجه ها را بر تو برآورده، تو را به آبهای بسیار مستور سازم،
20 آنگاه تو را با آنانی که به هاویه فرو می روند، نزد قوم قدیم فرود آورده، تو را در اسفلهای زمین در خرابه های ابدی با آنانی که به هاویه فرو می روند ساکن خواهم گردانید تا دیگر مسکون نشوی و دیگر جلال تو را در زمین زندگان جای نخواهم داد.
21 و خداوند یهوه می گوید: تو را محل وحشت خواهم ساخت که نابود خواهی شد و تو را خواهند طلبید اما تا ابداﻵباد یافت نخواهی شد.» |