1 Καὶ ἔγεινε λόγος Κυρίου πρὸς ἐμέ, λέγων,
2 Τί ἐννοεῖτε σεῖς, οἱ παροιμιαζόμενοι τὴν παροιμίαν ταύτην περὶ τῆς γῆς τοῦ Ἰσραήλ, λέγοντες, Οἱ πατέρες ἔφαγον ὄμφακα καὶ οἱ ὁδόντες τῶν τέκνων ἠμωδίασαν;
3 Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος ὁ Θεός, δὲν θέλετε πλέον παροιμιασθῆ τὴν παροιμίαν ταύτην ἐν τῷ Ἰσραήλ.
4 Ἰδού, πᾶσαι αἱ ψυχαὶ εἶναι ἐμοῦ· ὡς ἡ ψυχή τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡ ψυχή τοῦ υἱοῦ ἐμοῦ εἶναι· ἡ ψυχή ἡ ἁμαρτήσασα, αὐτή θέλει ἀποθάνει.
5 Ἀλλ᾿ ὅστις εἶναι δίκαιος καὶ πράττει κρίσιν καὶ δικαιοσύνην,
6 δὲν τρώγει ἐπὶ τῶν ὀρέων καὶ δὲν σηκόνει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ πρὸς τὰ εἴδωλα τοῦ οἴκου Ἰσραήλ, καὶ δὲν μιαίνει τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὑτοῦ καὶ δὲν πλησιάζει εἰς γυναῖκα οσαν ἐν τῇ ἀκαθαρσίᾳ αὑτῆς,
7 καὶ δὲν καταδυναστεύει ἄνθρωπον, ἐπιστρέφει εἰς τὸν χρεωφειλέτην τὸ ἐνέχυρον αὐτοῦ, δὲν ἁρπάζει βιαίως, δίδει τὸν ἄρτον αὑτοῦ εἰς τὸν πεινῶντα καὶ καλύπτει μὲ ἱμάτιον τὸν γυμνόν,
8 δὲν δίδει ἐπὶ τόκῳ καὶ δὲν λαμβάνει προσθήκην, ἀποστρέφει τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἀπὸ ἀδικίας, κάμνει δικαίαν κρίσιν ἀναμέσον ἀνθρώπου καὶ ἀνθρώπου,
9 περιπατεῖ ἐν τοῖς διατάγμασί μου καὶ φυλάττει τὰς κρίσεις μου, διὰ νὰ κάμνῃ ἀλήθειαν, οὗτος εἶναι δίκαιος, θέλει βεβαίως ζήσει, λέγει Κύριος ὁ Θεός.
10 Ἐὰν ὅμως γεννήσῃ υἱὸν κλέπτην, χύνοντα αἷμα καὶ πράττοντά τι ἐκ τῶν τοιούτων,
11 καὶ ὅστις δὲν κάμνει πάντα ταῦτα, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ὀρέων τρώγει καὶ τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὑτοῦ μιαίνει,
12 τὸν πτωχὸν καὶ ἐνδεῆ καταδυναστεύει, ἁρπάζει βιαίως, δὲν ἐπιστρέφει τὸ ἐνέχυρον καὶ σηκόνει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ πρὸς τὰ εἴδωλα καὶ πράττει βδελύγματα,
13 δίδει ἐπὶ τόκῳ καὶ λαμβάνει προσθήκην, οὗτος θέλει ζήσει; δὲν θέλει ζήσει· πάντα ταῦτα τὰ βδελύγματα ἔπραξεν· ἐξάπαντος θέλει θανατωθῆ· τὸ αἷμα αὐτοῦ θέλει εἶσθαι ἐπ᾿ αὐτόν.
14 Ἐὰν δὲ γεννήσῃ υἱόν, ὅστις βλέπων πάντα τὰ ἁμαρτήματα τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, τὰ ὁποῖα ἔπραξε, προσέχει καὶ δὲν πράττει τοιαῦτα,
15 δὲν τρώγει ἐπὶ τῶν ὀρέων καὶ δὲν σηκόνει τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ πρὸς τὰ εἴδωλα τοῦ οἴκου Ἰσραήλ καὶ δὲν μιαίνει τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον αὑτοῦ,
16 καὶ δὲν καταδυναστεύει ἄνθρωπον, δὲν κατακρατεῖ τὸ ἐνέχυρον καὶ δὲν ἁρπάζει βιαίως, δίδει τὸν ἄρτον αὑτοῦ εἰς τὸν πεινῶντα καὶ καλύπτει μὲ ἱμάτιον τὸν γυμνόν,
17 ἀποστρέφει τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἀπὸ τοῦ πτωχοῦ, τόκον καὶ προσθήκην δὲν λαμβάνει, ἐκτελεῖ τὰς κρίσεις μου, περιπατεῖ ἐν τοῖς διατάγμασί μου, οὗτος δὲν θέλει θανατωθῆ διὰ τὴν ἀνομίαν τοῦ πατρὸς αὑτοῦ, ἐξάπαντος θέλει ζήσει.
18 Ὁ πατήρ αὐτοῦ, ἐπειδή σκληρῶς κατεδυνάστευσεν, ἥρπασε βιαίως τὸν ἀδελφὸν αὑτοῦ καὶ ἔπραξε μεταξὺ τοῦ λαοῦ αὑτοῦ ὅ, τι δὲν εἶναι καλόν, ἰδού, οὗτος θέλει ἀποθάνει ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὑτοῦ.
19 Σεῖς ὅμως λέγετε, Διὰ τί; ὁ υἱὸς δὲν βαστάζει τὴν ἀνομίαν τοῦ πατρός; Ἀφοῦ ὁ υἱὸς ἔκαμε κρίσιν καὶ δικαιοσύνην, καὶ ἐφύλαξε πάντα τὰ διατάγματά μου καὶ ἐξετέλεσεν αὐτά, ἐξάπαντος θέλει ζήσει.
20 Ἡ ψυχή ἡ ἁμαρτάνουσα, αὐτή θέλει ἀποθάνει· ὁ υἱὸς δὲν θέλει βαστάσει τὴν ἀνομίαν τοῦ πατρὸς καὶ ὁ πατήρ δὲν θέλει βαστάσει τὴν ἀνομίαν τοῦ υἱοῦ· ἡ δικαιοσύνη τοῦ δικαίου θέλει εἶσθαι ἐπ᾿ αὐτὸν καὶ ἡ ἀνομία τοῦ ἀνόμου θέλει εἶσθαι ἐπ᾿ αὐτόν.
21 18:21 Ἀλλ᾿ ἐὰν ὁ ἄνομος ἐπιστραφῇ ἀπὸ πασῶν τῶν ἁμαρτιῶν αὑτοῦ, τὰς ὁποίας ἔπραξε, καὶ φυλάξῃ πάντα τὰ διατάγματά μου καὶ πράξῃ κρίσιν καὶ δικαιοσύνην, ἐξάπαντος θέλει ζήσει, δὲν θέλει ἀποθάνει·
22 πᾶσαι αἱ ἀνομίαι αὐτοῦ, τὰς ὁποίας ἔπραξε, δὲν θέλουσι μνημονευθῆ εἰς αὐτόν· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτοῦ, τὴν ὁποίαν ἔπραξε, θέλει ζήσει.
23 Μήπως ἐγὼ θέλω τῳόντι τὸν θάνατον τοῦ ἀνόμου, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ οὐχὶ τὸ νὰ ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὑτοῦ καὶ νὰ ζήση;
24 Ὅταν ὅμως ὁ δίκαιος ἐπιστραφῇ ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης αὑτοῦ καὶ πράξῃ ἀδικίαν καὶ πράξῃ κατὰ πάντα τὰ βδελύγματα τὰ ὁποῖα ὁ ἄνομος πράττει, τότε θέλει ζήσει; Πᾶσα ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ, τὴν ὁποίαν ἔκαμε, δὲν θέλει μνημονευθῆ· ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὑτοῦ τὴν ὁποίαν ἠνόμησε καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ αὑτοῦ, τὴν ὁποίαν ἡμάρτησεν, ἐν αὐταῖς θέλει ἀποθάνει.
25 Σεῖς ὅμως λέγετε, Ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι εὐθεία. Ἀκούσατε τώρα, οἶκος Iσραήλ· Ἡ ὁδὸς μου δὲν εἶναι εὐθεῖα; οὐχὶ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν διεστραμμέναι;
26 Ὅταν ὁ δίκαιος ἐπιστραφῇ ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης αὑτοῦ καὶ πράξῃ ἀδικίαν καὶ ἀποθάνῃ ἐν αὐτῇ, διὰ τὴν ἀδικίαν αὑτοῦ τὴν ὁποίαν ἔπραξε θέλει ἀποθάνει.
27 Καὶ ὅταν ὁ ἄνομος ἐπιστραφῇ ἀπὸ τῆς ἀνομίας αὑτοῦ, τὴν ὁποίαν ἔπραξε, καὶ πράξῃ κρίσιν καὶ δικαιοσύνην, οὗτος θέλει φυλάξει ζῶσαν τὴν ψυχήν αὑτοῦ.
28 Ἐπειδή ἐσυλλογίσθη καὶ ἐπέστρεψεν ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὑτοῦ, τὰς ὁποίας ἔπραξε, θέλει ἐξάπαντος ζήσει, δὲν θέλει ἀποθάνει.
29 Ἀλλ᾿ ὁ οἶκος Ἰσραήλ λέγει, Ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι εὐθεῖα· οἶκος Ἰσραήλ, αἱ ὁδοὶ μου δὲν εἶναι εὐθεῖαι; οὐχὶ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν διεστραμμέναι;
30 Διὰ τοῦτο, οἶκος Ἰσραήλ, θέλω σᾶς κρίνει, ἕκαστον κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, λέγει Κύριος ὁ Θεός. Μετανοήσατε καὶ ἐπιστρέψατε ἀπὸ πασῶν τῶν ἀνομιῶν ὑμῶν, καὶ δὲν θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς ἡ ἀνομία εἰς ἀπώλειαν.
31 Ἀπορρίψατε ἀφ᾿ ὑμῶν πάσας τὰς ἀνομίας ὑμῶν, τὰς ὁποίας ἠνομήσατε εἰς ἐμέ, καὶ κάμετε εἰς ἑαυτοὺς νέαν καρδίαν καὶ νέον πνεῦμα· καὶ διὰ τί νὰ ἀποθάνητε, οἶκος Ἰσραήλ;
32 Διότι ἐγὼ δὲν θέλω τὸν θάνατον τοῦ ἀποθνήσκοντος, λέγει Κύριος ὁ Θεός· διὰ τοῦτο ἐπιστρέψατε καὶ ζήσατε. |