1 Եւ Տիրոջ խօսքը եղաւ ինձ ասելով.
2 Մարդի որդի, ի՞նչ աւելի է որթը միւս ամեն փայտերից, որթի ճիւղը որ անտառի ծառերի մէջ է։
3 Մի՞թէ նորանից փայտ կառնուի մի բանի գործածելու համար, կամ թէ նորանից մի ցից կառնուի՞ նորանից որ եւ է աման կախելու համար։
4 Ահա կրակի մէջ է գցվում այրուելու համար. Նորա երկու ծայրերն էլ կուտէ կրակը, եւ մէջը կայրուի. Միթէ նա պիտանի՞ է մի բանի։
5 Ահա նա ամբողջ եղած ժամանակը մի բանի օգուտ չունի. Ուր մնաց որ կրակը նորան ուտէ, եւ նա այրուած լինի. Մի՞թէ նա էլ մի բանի օգուտ կունենայ։
6 Սորա համար այսպէս է ասում Տէր Եհովան. Ինչպէս որ է որթի փայտը անտառի փայտերի մէջ, որ տուել եմ կրակին այրելու համար, նոնպէս էլ տուի Երուսաղէմի բնակիչները։
7 Եւ իմ երեսը պիտի ուղղեմ դէպի նորանց. նորանք մէկ կրակիցը դուրս կգան եւ միւս կրակը կուտէ նորանց, եւ դուք կիմանաք, թէ ես եմ Տէրը, երբոր երեսս ձեր վերայ ուղղած կլինեմ։
8 Եւ այս երկիրը ամայի պիտի անեմ, նորանց արած անհաւատարմութեան համար, ասում է Տէր Եհովան։ |