1 Καὶ ἐν τῷ ἕκτῳ ἔτει, τῷ ἕκτῳ μηνί, τῇ πέμπτῃ τοῦ μηνός, ἐνῷ ἐγὼ ἐκαθήμην ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰούδα ἐκάθηντο ἔμπροσθέν μου, χεὶρ Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἔπεσεν ἐκεῖ ἐπ᾿ ἐμέ.
2 Καὶ εἶδον καὶ ἰδού, ὁμοίωμα ὡς θέα πυρός· ἀπὸ τῆς θέας τῆς ὀσφύος αὐτοῦ καὶ κάτω πῦρ, καὶ ἀπὸ τῆς ὀσφύος αὐτοῦ καὶ ἐπάνω ὡς θέα λάμψεως, ὡς ὄψις ἠλέκτρου.
3 Καὶ ἐξήπλωσεν ὁμοίωμα χειρός, καὶ μὲ ἐπίασεν ἀπὸ τῆς κόμης τῆς κεφαλῆς μου καὶ μὲ ὕψωσε τὸ πνεῦμα μεταξὺ τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ μὲ ἔφερε δι᾿ ὀραμάτων Θεοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ, εἰς τὴν θύραν τῆς ἐσωτέρας πύλης τῆς βλεπούσης πρὸς βορρᾶν, ὅπου ἵστατο τὸ εἴδωλον τῆς ζηλοτυπίας, τὸ παροξῦνον εἰς ζηλοτυπίαν.
4 Καὶ ἰδού, ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ ἦτο ἐκεῖ, κατὰ τὸ ὄραμα τὸ ὁποῖον εἶδον ἐν τῇ πεδιάδι.
5 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὲ ἀνθρώπου, ὕψωσον τώρα τοὺς ὀφθαλμοὺς σου πρὸς τὴν ὁδὸν τὴν πρὸς βορρᾶν. Καὶ ὕψωσα τοὺς ὀφθαλμοὺς μου πρὸς τὴν ὁδὸν τὴν πρὸς βορρᾶν καὶ ἰδού, κατὰ τὸ βόρειον μέρος ἐν τῇ πύλῃ τοῦ θυσιαστηρίου τὸ εἴδωλον τοῦτο τῆς ζηλοτυπίας κατὰ τὴν εἴσοδον.
6 Τότε εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὲ ἀνθρώπου, βλέπεις σὺ τί κάμνουσιν οὗτοι; τὰ μεγάλα βδελύγματα, τὰ ὁποῖα ὁ οἶκος Ἰσραήλ κάμνει ἐδῶ, διὰ νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου; πλήν στρέψον ἔτι, θέλεις ἰδεῖ μεγαλήτερα βδελύγματα.
7 Καὶ μὲ ἔφερεν εἰς τὴν πύλην τῆς αὐλῆς· καὶ εἶδον καὶ ἰδού, μία ὀπή ἐν τῷ τοίχῳ.
8 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὲ ἀνθρώπου, σκάψον τώρα ἐν τῷ τοίχῳ· καὶ ἔσκαψα ἐν τῷ τοίχῳ καὶ ἰδού, μία θύρα.
9 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Εἴσελθε καὶ ἰδὲ τὰ πονηρὰ βδελύγματα, τὰ ὁποῖα οὗτοι κάμνουσιν ἐδώ.
10 Καὶ εἰσῆλθον καὶ εἶδον· καὶ ἰδού, πᾶν ὁμοίωμα ἑρπετῶν καὶ βδελυκτῶν ζώων καὶ πάντα τὰ εἴδωλα τοῦ οἴκου Ἰσραήλ, ἐζωγραφημένα ἐπὶ τὸν τοῖχον κύκλῳ κύκλῳ.
11 Καὶ ἵσταντο ἔμπροσθεν αὐτῶν ἑβδομήκοντα ἄνδρες ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ οἴκου Ἰσραήλ· ἐν μέσῳ δὲ αὐτῶν ἵστατο Ἰααζανίας ὁ υἱὸς τοῦ Σαφάν· καὶ ἐκράτει ἕκαστος ἐν τῇ χειρὶ αὑτοῦ τὸ θυμιατήριον αὑτοῦ· καὶ ἀνέβαινε πυκνὸν νέφος θυμιάματος.
12 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Υἱὲ ἀνθρώπου, εἶδες τί κάμνουσιν ἐν τῷ σκότει οἱ πρεσβύτεροι τοῦ οἴκου Ἰσραήλ, ἕκαστος ἐν τῷ κρυπτῷ οἰκήματι τῶν εἰκόνων αὑτοῦ; διότι εἶπον, Ὁ Κύριος δὲν μᾶς βλέπει· ὁ Κύριος ἐγκατέλιπε τὴν γῆν.
13 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Στρέψον ἔτι· θέλεις ἰδεῖ μεγαλήτερα βδελύγματα, τὰ ὁποῖα οὗτοι κάμνουσι.
14 Καὶ μὲ ἔφερεν εἰς τὰ πρόθυρα τῆς πύλης τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου τῆς πρὸς βορρᾶν, καὶ ἰδού, ἐκεῖ ἐκάθηντο γυναῖκες θρηνοῦσαι τὸν Θαμμούζ.
15 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, Εἶδες, υἱὲ ἀνθρώπου; Στρέψον ἔτι· θέλεις ἰδεῖ μεγαλήτερα βδελύγματα παρὰ ταῦτα.
16 Καὶ μὲ εἰσήγαγεν εἰς τὴν ἐσωτέραν αὐλήν τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου· καὶ ἰδού, ἐν τῇ θύρᾳ τοῦ ναοῦ τοῦ Κυρίου, μεταξὺ τῆς στοᾶς καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, περίπου εἴκοσιπέντε ἄνδρες μὲ τὰ νῶτα αὑτῶν πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Κυρίου καὶ τὰ πρόσωπα αὑτῶν πρὸς ἀνατολάς, καὶ προσεκύνουν τὸν ἥλιον κατὰ ἀνατολάς.
17 Καὶ εἶπε πρὸς ἐμέ, εἶδες, υἱὲ ἀνθρώπου; Μικρὸν εἶναι τοῦτο εἰς τὸν οἶκον Ἰούδα, νὰ κάμνωσι τὰ βδελύγματα, τὰ ὁποῖα οὗτοι κάμνουσιν ἐνταῦθα; ὥστε ἐγέμισαν τὴν γῆν ἀπὸ καταδυναστείας καὶ ἐξέκλιναν διὰ νὰ μὲ παροργίσωσι· καὶ ἰδού, βάλλουσι τὸν κλάδον εἰς τοὺς μυκτῆρας αὑτῶν.
18 Καὶ ἐγὼ λοιπὸν θέλω φερθῆ μετ᾿ ὀργῆς· ὁ ὀφθαλμὸς μου δὲν θέλει φεισθῆ οὐδὲ θέλω ἐλεήσει· καὶ ὅταν κράξωσιν εἰς τὰ ὦτά μου μετὰ φωνῆς μεγάλης, δὲν θέλω εἰσακούσει αὐτούς. |