1 Πῶς ἐκάθησε μόνη ἡ πόλις ἡ πεπληθυμμένη λαῶν. Κατέστη ὡς χήρα ἡ πεπληθυμμένη ἐν ἔθνεσιν, ἡ ἄρχουσα ἐν ταῖς ἐπαρχίαις· ἔγεινεν ὑποτελής.
2 Ἀκαταπαύστως κλαίει τὴν νύκτα καὶ τὰ δάκρυα αὐτῆς καταρρέουσιν ἐπὶ τὰς σιαγόνας αὐτῆς· ἐκ πάντων τῶν ἀγαπώντων αὐτήν δὲν ὑπάρχει ὁ παρηγορῶν αὐτήν· πάντες οἱ φίλοι αὐτῆς ἐφέρθησαν πρὸς αὐτήν ἀπίστως· ἐχθροὶ ἔγειναν εἰς αὐτήν.
Lamentations of Jeremiah 3 Ἠχμαλωτίσθη ὁ Ἰούδας ὑπὸ θλίψεως καὶ ὑπὸ βαρείας δουλείας· κάθηται ἐν τοῖς ἔθνεσι· δὲν εὑρίσκει ἀνάπαυσιν· πάντες οἱ διῶκται αὐτοῦ κατέλαβον αὐτὸν ἐν μέσῳ τῶν στενῶν.
4 Αἱ ὁδοὶ τῆς Σιὼν πενθοῦσι, διότι οὐδεὶς ἔρχεται εἰς τὰς ἑορτάς· πᾶσαι αἱ πύλαι αὐτῆς εἶναι ἔρημοι οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἀναστενάζουσιν· αἱ παρθένοι αὐτῆς εἶναι περίλυποι καὶ αὐτή πλήρης πικρίας.
5 Οἱ ἐναντίοι αὐτῆς ἔγειναν κεφαλή, οἱ ἐχθροὶ αὐτῆς εὐημεροῦσι· διότι ὁ Κύριος κατέθλιψεν αὐτήν διὰ τὸ πλῆθος τῶν ἀνομιῶν αὐτῆς· τὰ νήπια αὐτῆς ἐπορεύθησαν εἰς αἰχμαλωσίαν ἔμπροσθεν τοῦ ἐχθροῦ.
6 Καὶ ἔφυγεν ἀπὸ τῆς θυγατρὸς Σιὼν πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς· οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ἔγειναν ὡς ἔλαφοι μή εὑρίσκουσαι βοσκήν, καὶ ἐβάδιζον χωρὶς δυνάμεως ἔμπροσθεν τοῦ διώκοντος.
7 Ἐνεθυμήθη ἡ Ἱερουσαλήμ ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς θλίψεως αὑτῆς καὶ τῆς ἐξώσεως αὑτῆς πάντα τὰ ἐπιθυμητὰ αὑτῆς, τὰ ὁποῖα εἶχεν ἀπὸ χρόνων ἀρχαίων, ὅτε ἔπεσεν ὁ λαὸς αὐτῆς εἰς τὴν χεῖρα τοῦ ἐχθροῦ καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὁ βοηθῶν αὐτήν· εἶδον αὐτήν οἱ ἐχθροί, ἐγέλασαν ἐπὶ τῇ καταπαύσει αὐτῆς.
8 Ἁμαρτίαν ἡμάρτησεν ἡ Ἱερουσαλήμ· διὰ τοῦτο ἔγεινεν ὡς ἀκάθαρτος· πάντες οἱ δοξάζοντες αὐτήν κατεφρόνησαν αὐτήν, διότι εἶδον τὴν ἀσχημοσύνην αὐτῆς· αὐτή δὲ ἀνεστέναζε καὶ ἀπεστράφη εἰς τὰ ὀπίσω.
9 Ἡ ἀκαθαρσία αὐτῆς ἦτο εἰς τὰ κράσπεδα αὐτῆς· δὲν ἐνεθυμήθη τὰ τέλη αὑτῆς· ὅθεν ἐταπεινώθη ἐξαισίως· δὲν ὑπῆρχεν ὁ παρηγορῶν αὐτήν. Ἰδέ, Κύριε, τὴν θλῖψίν μου, διότι ἐμεγαλύνθη ὁ ἐχθρός.
10 Ὁ ἐχθρὸς ἐξήπλωσε τὴν χεῖρα αὑτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἐπιθυμητὰ αὐτῆς· διότι αὐτή εἶδε τὰ ἔθνη εἰσερχόμενα εἰς τὸ ἁγιαστήριον αὑτῆς, τὰ ὁποῖα προσέταξας νὰ μή εἰσέλθωσιν εἰς τὴν συναγωγήν σου.
11 Πᾶς ὁ λαὸς αὐτῆς καταστενάζει, ζητῶν ἄρτον· ἔδωκαν τὰ ἐπιθυμητὰ αὑτῶν ἀντὶ τροφῆς, διὰ νὰ ἐπανέλθῃ ἡ ψυχή αὐτῶν. Ἰδέ, Κύριε, καὶ ἐπίβλεψον· διότι ἔγεινα ἐξουθενημένη.
12 Ὦ, πρὸς ὑμᾶς, πάντες οἱ διαβαίνοντες τὴν ὁδόν· ἐπιβλέψατε καὶ ἰδέτε, ἄν ἦναι πόνος κατὰ τὸν πόνον μου, ὅστις ἔγεινεν εἰς ἐμέ, μὲ τὸν ὁποῖον μὲ ἔθλιψεν ὁ Κύριος ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς ὀργῆς τοῦ θυμοῦ αὑτοῦ.
13 Ἐξαπέστειλεν ἐξ ὕψους πῦρ ἐπὶ τὰ ὀστᾶ μου καὶ κατεκράτησεν αὐτά· ἥπλωσε δίκτυον εἰς τοὺς πόδας μου· μὲ ἔστρεψεν εἰς τὰ ὀπίσω· μὲ κατέστησεν ἠφανισμένην, ὅλην τὴν ἡμέραν ὀδυνωμένην.
14 Ὁ ζυγὸς τῶν ἀσεβημάτων μου συνεσφίγχθη διὰ τῆς χειρὸς αὐτοῦ· περιεπλέχθησαν, ἀνέβησαν ἐπὶ τὸν τράχηλόν μου, κατέλυσε τὴν δύναμίν μου· ὁ Κύριος μὲ παρέδωκεν εἰς χεῖρας, ἐξ ὧν δὲν δύναμαι νὰ ἐγερθῶ.
15 Ὁ Κύριος κατέστρωσε πάντας τοὺς δυνατοὺς μου ἐν τῷ μέσῳ μου· ἐκάλεσεν ἐπ᾿ ἐμὲ ὡρισμένον καιρὸν διὰ νὰ συντρίψῃ τοὺς ἐκλεκτοὺς μου· ὁ Κύριος ἐπάτησεν ἐν ληνῷ τὴν παρθένον, τὴν θυγατέρα Ἰούδα.
16 Διὰ ταῦτα ἐγὼ θρηνῶ· οἱ ὀφθαλμοὶ μου, οἱ ὀφθαλμοὶ μου καταρρέουσιν ὕδατα· διότι ἀπεμακρύνθη ἀπ᾿ ἐμοῦ ὁ παρηγορητής ὁ ἀναζωοποιῶν τὴν ψυχήν μου· οἱ υἱοὶ μου ἠφανίσθησαν, διότι ὑπερίσχυσεν ὁ ἐχθρός.
17 Ἡ Σιὼν ἐκτείνει τὰς χεῖρας αὑτῆς, δὲν ὑπάρχει ὁ παρηγορῶν αὐτήν· ὁ Κύριος προσέταξε περὶ τοῦ Ἰακώβ· οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ περιεκύκλωσαν αὐτόν· ἡ Ἱερουσαλήμ ἔγεινε μεταξὺ αὐτῶν ὡς ἀκάθαρτος.
18 Δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος διότι ἀπεστάτησα ἀπὸ τοῦ λόγου αὐτοῦ. Ἀκούσατε, παρακαλῶ, πάντες οἱ λαοί, καὶ ἰδέτε τὸν πόνον μου· αἱ παρθένοι μου καὶ οἱ νεανίσκοι μου ἐπορεύθησαν εἰς αἰχμαλωσίαν.
19 Ἐκάλεσα τοὺς ἀγαπῶντάς με, ἀλλ᾿ αὐτοὶ μὲ ἠπάτησαν· οἱ ἱερεῖς μου καὶ οἱ πρεσβύτεροί μου ἐξέπνευσαν ἐν τῇ πόλει, διότι ἐζήτησαν τροφήν ὑπὲρ ἑαυτῶν διὰ νὰ ἐπανέλθῃ ἡ ψυχή αὐτῶν.
20 Ἰδέ, Κύριε, διότι θλίβομαι· τὰ ἐντόσθιά μου ταράττονται, ἡ καρδία μου ἀναστρέφεται ἐντὸς μου, διότι μεγάλως ἀπεστάτησα· ἔξωθεν ἠτέκνωσεν ἡ μάχαιρα· ἐν τῷ οἴκῳ ὁ θάνατος.
21 Ἤκουσαν, διότι στενάζω· δὲν ὑπάρχει ὁ παρηγορῶν με· πάντες οἱ ἐχθροὶ μου ἤκουσαν τὴν συμφορὰν μου· ἐχάρησαν ὅτι σὺ ἔκαμες τοῦτο · ὅταν φέρῃς τὴν ἡμέραν, τὴν ὁποίαν ἐκάλεσας, αὐτοὶ θέλουσι γείνει ὡς ἐγώ.
22 Ἄς ἔλθῃ ἐνώπιόν σου πᾶσα ἡ κακία αὐτῶν· καὶ κάμε εἰς αὐτοὺς ὡς ἔκαμες εἰς ἐμὲ διὰ πάντα τὰ ἁμαρτήματά μου· διότι πολλοὶ εἶναι οἱ στεναγμοὶ μου καὶ ἡ καρδία μου ἐξέλιπε. |
;)