1 کلامی که از جانب خداوند بر ارمیا نازل شده، گفت:
2 «یهوه خدای اسرائیل تکلم نموده، چنین می گوید: تمامی سخنانی را که من به تو گفته ام، در طوماری بنویس.
3 زیرا خداوند می گوید: اینک ایامی می آید که اسیران قوم خود اسرائیل و یهودا را باز خواهم آورد و خداوند می گوید: ایشان را به زمینی که به پدران ایشان داده ام، باز خواهم رسانید تا آن را به تصرف آورند.»
4 و این است کلامی که خداوند درباره اسرائیل و یهودا گفته است.
5 زیرا خداوند چنین می گوید: «صدای ارتعاش شنیدیم. خوف است و سلامتی نی.
6 سؤال کنید و ملاحظه نمایید که آیا ذکور اولاد می زاید؟ پس چرا هر مرد را می بینم که مثل زنی که می زاید دست خود را بر کمرش نهاده و همه چهره ها به زردی مبدل شده است؟»
7 وای بر ما زیرا که آن روز، عظیم است و مثل آن دیگری نیست و آن زمان تنگی یعقوب است اما از آن نجات خواهد یافت.
8 و یهوه صبایوت می گوید: «هر آینه در آن روز یوغ او را از گردنت خواهم شکست و بندهای تو را خواهم گسیخت. و غریبان بار دیگر او را بنده خود نخواهند ساخت.
9 و ایشان خدای خود یهوه و پادشاه خویش داود را که برای ایشان برمی انگیزانم خدمت خواهند کرد.
10 پس خداوند می گوید که ای بنده من یعقوب مترس و ای اسرائیل هراسان مباش زیرا اینک من تو را از جای دور و ذریت تو را از زمین اسیری ایشان خواهم رهانید و یعقوب مراجعت نموده، در رفاهیت و امنیت خواهد بود و کسی او را نخواهد ترسانید.
11 زیرا خداوند می گوید: من با تو هستم تا تو را نجات بخشم و جمیع امتها را که تو را در میان آنها پراکنده ساختم، تلف خواهم کرد. اما تو را تلف نخواهم نمود، بلکه تو را به انصاف تادیب خواهم کرد و تو را بی سزا نخواهم گذاشت.
12 زیرا خداوند چنین می گوید: جراحت تو علاج ناپذیر و ضربت تو مهلک می باشد.
13 کسی نیست که دعوی تو را فیصل دهد تا التیام یابی و برایت دواهای شفا بخشنده ای نیست.
14 جمیع دوستانت تو را فراموش کرده، درباره تو احوالپرسی نمی نمایند زیرا که تو را به صدمه دشمن و به تادیب بیرحمی به سبب کثرت عصیانت و زیادتی گناهانت مبتلا ساخته ام.
15 چرا درباره جراحت خود فریاد می نمایی؟ درد تو علاج ناپذیر است. به سبب زیادتی عصیانت و کثرت گناهانت این کارها را به تو کرده ام.
16 «بنابراین آنانی که تو را می بلعند، بلعیده خواهند شد و آنانی که تو را به تنگ می آورند، جمیعا به اسیری خواهند رفت. و آنانی که تو را تاراج می کنند، تاراج خواهند شد و همه غارت کنندگانت را به غارت تسلیم خواهم کرد.
17 زیرا خداوند می گوید: به تو عافیت خواهم رسانید و جراحات تو را شفا خواهم داد، از این جهت که تو را (شهر) متروک می نامند (و می گویند) که این صهیون است که احدی درباره آن احوالپرسی نمی کند.
18 خداوند چنین می گوید: اینک خیمه های اسیری یعقوب را باز خواهم آورد و به مسکنهایش ترحم خواهم نمود و شهر بر تلش بنا شده، قصرش برحسب عادت خود مسکون خواهد شد.
19 و تسبیح و آواز مطربان از آنها بیرون خواهد آمد و ایشان را خواهم افزود و کم نخواهند شد و ایشان را معزز خواهم ساخت و پست نخواهند گردید.
20 و پسرانش مانند ایام پیشین شده، جماعتش در حضور من برقرار خواهند ماند و بر جمیع ستمگرانش عقوبت خواهم رسانید.
21 و حاکم ایشان از خود ایشان بوده، سلطان ایشان از میان ایشان بیرون خواهد آمد و او را مقرب می گردانم تا نزدیک من بیاید زیرا خداوند می گوید: کیست که جرأت کند نزد من آید؟
22 و شما قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود.
23 اینک باد شدید خداوند با حدت غضب و گردبادهای سخت بیرون می آید که بر سر شریران هجوم آورد.
24 تا خداوند تدبیرات دل خود را بجا نیاورد و استوار نفرماید، حدت خشم او نخواهد برگشت. در ایام آخر این را خواهید فهمید.» |
