1 Ὁ δὲ Πασχώρ, ὁ υἱὸς τοῦ Ἰμμήρ ὁ ἱερεύς, ὁ καὶ προϊστάμενος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου, ἤκουσε τὸν Ἱερεμίαν προφητεύοντα τοὺς λόγους τούτους.
2 Καὶ ἐπάταξεν ὁ Πασχὼρ Ἱερεμίαν τὸν προφήτην καὶ ἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὸ δεσμωτήριον τὸ ἐν τῇ ἄνω πύλῃ τοῦ Βενιαμίν, τὸ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου.
3 Καὶ τὴν ἐπαύριον ἐξήγαγεν ὁ Πασχὼρ τὸν Ἱερεμίαν ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου. Καὶ ὁ Ἱερεμίας εἶπε πρὸς αὐτόν, Ὁ Κύριος δὲν ἐκάλεσε τὸ ὄνομά σου Πασχώρ, ἀλλὰ Μαγὸρ-μισσαβίβ.
4 Διότι οὕτω λέγει Κύριος· Ἰδού, θέλω σὲ κάμει τρόμον εἰς σεαυτὸν καὶ εἰς πάντας τοὺς φίλους σου· καὶ θέλουσι πέσει διὰ τῆς μαχαίρας τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ σου θέλουσιν ἰδεῖ τοῦτο· καὶ θέλω δώσει πάντα τὸν Ἰούδαν εἰς τὴν χεῖρα τοῦ βασιλέως τῆς Βαβυλῶνος, καὶ θέλει φέρει αὐτοὺς αἰχμαλώτους εἰς τὴν Βαβυλῶνα καὶ θέλει πατάξει αὐτοὺς ἐν μαχαίρᾳ.
5 Καὶ θέλω δώσει πᾶσαν τὴν δύναμιν τῆς πόλεως ταύτης καὶ πάντας τοὺς κόπους αὐτῆς καὶ πάντα τὰ πολύτιμα αὐτῆς καὶ πάντας τοὺς θησαυροὺς τῶν βασιλέων Ἰούδα θέλω δώσει εἰς τὴν χεῖρα τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν, καὶ θέλουσι λεηλατήσει αὐτοὺς καὶ λάβει αὐτοὺς καὶ φέρει αὐτοὺς εἰς τὴν Βαβυλῶνα.
6 Καὶ σύ, Πασχώρ, καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν τῷ οἴκῳ σου, θέλετε ὑπάγει εἰς αἰχμαλωσίαν· καὶ θέλεις ἐλθεῖ εἰς τὴν Βαβυλῶνα, καὶ ἐκεῖ θέλεις ἀποθάνει καὶ ἐκεῖ θέλεις ταφῆ, σὺ καὶ πάντες οἱ φίλοι σου, εἰς τοὺς ὁποίους προεφήτευσας ψευδῶς.
7 Κύριε, μὲ ἐδελέασας καὶ ἐδελεάσθην· ὑπερίσχυσας κατ᾿ ἐμοῦ καὶ κατίσχυσας· ἔγεινα χλευασμὸς ὅλην τὴν ἡμέραν· πάντες μὲ ἐμπαίζουσι.
8 Διότι ἀφοῦ ἤνοιξα στόμα, βοῶ, φωνάζω βίαν καὶ ἁρπαγήν· ὅθεν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἔγεινεν εἰς ἐμὲ πρὸς ὀνειδισμὸν καὶ πρὸς χλευασμὸν ὅλην τὴν ἡμέραν.
9 Καὶ εἶπα, Δὲν θέλω ἀναφέρει περὶ αὐτοῦ οὐδὲ θέλω λαλήσει πλέον ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ· ὅμως ὁ λόγος αὐτοῦ ἦτο ἐν τῇ καρδίᾳ μου ὡς καιόμενον πῦρ περικεκλεισμένον ἐν τοῖς ὀστέοις μου, καὶ ἀπέκαμον χαλινόνων ἐμαυτὸν καὶ δὲν ἠδυνάμην πλέον.
10 Διότι ἤκουσα ὕβριν παρὰ πολλῶν· τρόμος πανταχόθεν· Κατηγορήσατε, λέγουσι, καὶ θέλομεν κατηγορήσει αὐτόν. Πάντες οἱ εἰρηνεύοντες μετ᾿ ἐμοῦ παρεφύλαττον τὸ πρόσκομμά μου, λέγοντες, Ἴσως δελεασθῆ, καὶ θέλομεν ὑπερισχύσει ἐναντίον αὐτοῦ καὶ ἐκδικηθῆ κατ᾿ αὐτοῦ.
11 Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος εἶναι μετ᾿ ἐμοῦ ὡς ἰσχυρὸς πολεμιστής· διὰ τοῦτο οἱ διῶκταί μου θέλουσι προσκόψει καὶ δὲν θέλουσιν ὑπερισχύσει· θέλουσι καταισχυνθῆ σφόδρα· διότι δὲν ἐνόησαν· ἡ αἰώνιος αἰσχύνη αὐτῶν δὲν θέλει λησμονηθῆ.
12 Ἀλλά, Κύριε τῶν δυνάμεων, ὁ δοκιμάζων τὸν δίκαιον, ὁ βλέπων τοὺς νεφροὺς καὶ τὴν καρδίαν, ἄς ἴδω τὴν ἐκδίκησίν σου ἐπ᾿ αὐτούς· διότι εἰς σὲ ἐφανέρωσα τὴν κρίσιν μου.
13 Ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον, αἰνεῖτε τὸν Κύριον· διότι ἠλευθέρωσε τὴν ψυχήν τοῦ πτωχοῦ ἐκ χειρὸς πονηρευομένων.
14 Ἐπικατάρατος ἡ ἡμέρα, καθ᾿ ἥν ἐγεννήθην· ἡ ἡμέρα καθ᾿ ἥν ἡ μήτηρ μου μὲ ἐγέννησεν, ἄς μή ἦναι εὐλογημένη.
15 Ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις εὐηγγελίσατο πρὸς τὸν πατέρα μου, λέγων, Ἐγεννήθη εἰς σὲ παιδίον ἄρσεν, εὐφραίνων αὐτὸν σφόδρα.
16 Καὶ ἄς ἦναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὡς αἱ πόλεις, τὰς ὁποίας ὁ Κύριος κατέστρεψε καὶ δὲν μετεμελήθη· καὶ ἄς ἀκούσῃ κραυγήν τὸ πρωΐ καὶ ἀλαλαγμὸν ἐν μεσημβρίᾳ.
17 Διὰ τί δὲν ἐθανατώθην ἐκ μήτρας; ἤ ἡ μήτηρ μου δὲν ἔγεινε τάφος εἰς ἐμὲ καὶ ἡ μήτρα αὐτῆς δὲν μὲ ἐβάστασεν εἰς αἰώνιον σύλληψιν;
18 διὰ τὶ ἐξῆλθον ἐκ τῆς μήτρας, διὰ νὰ βλέπω μόχθον καὶ λύπην καὶ νὰ τελειώσωσιν αἱ ἡμέραι μου ἐν αἰσχύνῃ; |