1 Οὕτω λέγει Κύριος· Ποῦ εἶναι τὸ ἔγγραφον τοῦ διαζυγίου τῆς μητρὸς σας, δι᾿ οὗ ἀπέβαλον αὐτήν; ἤ τίς εἶναι ἐκ τῶν δανειστῶν μου, εἰς τὸν ὁποῖον σᾶς ἐπώλησα; Ἰδού, διὰ τὰς ἀνομίας σας ἐπωλήθητε, καὶ διὰ τὰς παραβάσεις σας ἀπεβλήθη ἡ μήτηρ σας.
2 Διὰ τί, ὅτε ἦλθον, δὲν ὑπῆρχεν οὐδείς; καὶ ὅτε ἐκάλεσα, δὲν ὑπῆρχεν ὁ ἀποκρινόμενος; Ἐσμικρύνθη ποσῶς ἡ χεὶρ μου, ὥστε νὰ μή δύναται νὰ λυτρώσῃ; ἤ δὲν ἔχω δύναμιν νὰ ἐλευθερώσω; Ἰδού, ἐγὼ μὲ τὴν ἐπιτίμησίν μου ἐξήρανα τὴν θάλασσαν, ἔκαμα ἔρημον τοὺς ποταμούς· οἱ ἰχθύες αὐτῶν ἐξηράνθησαν δι᾿ ἔλλειψιν ὕδατος καὶ ἀπέθανον ὑπὸ δίψης.
3 Ἐγὼ περιενδύω τοὺς οὐρανοὺς σκότος καὶ θέτω σάκκον τὸ περικάλυμμα αὐτῶν.
4 Κύριος ὁ Θεὸς ἔδωκεν εἰς ἐμὲ γλῶσσαν πεπαιδευμένων, διὰ νὰ ἐξεύρω πῶς νὰ λαλήσω λόγον ἐν καιρῷ πρὸς τὸν βεβαρυμένον· ἐγείρει ἀπὸ πρωΐ εἰς πρωΐ, ἐγείρει τὸ τίον μου, διὰ νὰ ἀκούω ὡς οἱ πεπαιδευμένοι.
5 Κύριος ὁ Θεὸς ἤνοιξεν τίον ἐν ἐμοὶ καὶ ἐγὼ δὲν ἤπείθησα οὐδὲ ἐστράφην ὀπίσω.
6 Τὸν νῶτόν μου ἔδωκα εἰς τοὺς μαστιγοῦντας καὶ τὰς σιαγόνας μου εἰς τοὺς μαδίζοντας· δὲν ἔκρυψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ ὑβρισμῶν καὶ ἐμπτυσμάτων.
7 Διότι Κύριος ὁ Θεὸς θέλει μὲ βοηθήσει· διὰ τοῦτο δὲν ἐνετράπην· διὰ τοῦτο ἔθεσα τὸ πρόσωπόν μου ὡς πέτραν σκληρὰν καὶ ἐξεύρω ὅτι δὲν θέλω καταισχυνθῆ.
8 Πλησίον εἶναι ὁ δικαιόνων με· τίς θέλει κριθῆ μετ᾿ ἐμοῦ; ἄς παρασταθῶμεν ὁμοῦ· τίς εἶναι ἡ ἀντίδικός μου; ἄς πλησιάσῃ εἰς ἐμέ.
9 Ἰδού, Κύριος ὁ Θεὸς θέλει μὲ βοηθήσει· τίς θέλει μὲ καταδικάσει ἰδού, πάντες οὗτοι θέλουσι παλαιωθῆ ὡς ἱμάτιον· ὁ σκώληξ θέλει καταφάγει αυτούς.
10 Τίς εἶναι μεταξὺ σας ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον, ὁ ὑπακούων εἰς τὴν φωνήν τοῦ δούλου αὐτοῦ; οὗτος, καὶ ἄν περιπατῇ ἐν σκότει καὶ δὲν ἔχῃ φῶς, ἄς θαρρῇ ἐπὶ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ ἄς ἐπιστηρίζεται ἐπὶ τὸν Θεὸν αὑτοῦ.
11 Ἰδού, πάντες σεῖς, οἱ ἀνάπτοντες πῦρ καὶ περικυκλούμενοι μὲ σπινθῆρας, περιπατεῖτε ἐν τῷ φωτὶ τοῦ πυρὸς σας καὶ διὰ τῶν σπινθήρων τοὺς ὁποίους ἐξήψατε. Τοῦτο σᾶς ἔγεινεν ὑπὸ τῆς χειρὸς μου, ἐν λύπῃ θέλετε κοίτεσθαι. |