1 Κατεκάμφθη ὁ Βήλ, ἔκυψεν ὁ Νεβώ· τὰ εἴδωλα αὐτῶν ἐπετέθησαν ἐπὶ ζῴων καὶ κτηνῶν· αἱ ἅμαξαι ὑμῶν ἦσαν πεφορτισμέναι φορτίον κοπιαστικόν.
2 Κύπτουσι, κάμπτουσιν ὁμοῦ· δὲν δύνανται νὰ σώσωσι τὸ φορτίον ἀλλὰ καὶ αὐτὰ φέρονται εἰς αἰχμαλωσίαν.
3 Ἀκούσατέ μου, οἶκος Ἰακὼβ καὶ πᾶν τὸ ὑπόλοιπον τοῦ οἴκου Ἰσραήλ, τοὺς ὁποίους ἐσήκωσα ἀπὸ κοιλίας, τοὺς ὁποίους ἐβάστασα ἀπὸ μήτρας·
4 καὶ ἕως τοῦ γήρατός σας ἐγὼ αὐτὸς εἶμαι· καὶ ἕως τῶν λευκῶν τριχῶν ἐγὼ θέλω σᾶς βαστάσει· ἐγὼ σᾶς ἔκαμα καὶ ἐγὼ θέλω σᾶς σηκώσει· ναί, ἐγὼ θέλω σᾶς βαστάσει καὶ σώσει.
5 Μὲ τίνα θέλετε μὲ ἐξομοιώσει καὶ θέλετε μὲ ἐξισώσει καὶ μὲ συγκρίνει καὶ θέλομεν εἶσθαι ὅμοιοι;
6 Χύνουσι χρυσίον ἐκ τοῦ βαλαντίου καὶ ζυγίζουσιν ἀργύριον διὰ τοῦ στατῆρος καὶ μισθόνουσι χρυσοχόον καὶ κατασκευάζει αὐτὸ θεόν· ἔπειτα προσπίπτουσι καὶ προσκυνοῦσι·
7 σηκόνουσιν αὐτὸν ἐπ᾿ ὤμου· φέρουσιν αὐτὸν καὶ θέτουσιν αὐτὸν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ καὶ ἵσταται· δὲν θέλει μετασαλεύσει ἐκ τοῦ τόπου αὑτοῦ· προσέτι βοῶσι πρὸς αὐτὸν ἀλλὰ δὲν δύναται νὰ ἀποκριθῇ οὐδὲ νὰ σώσῃ αὐτοὺς ἀπὸ τῆς συμφορᾶς αὐτῶν.
8 Ἐνθυμήθητε τοῦτο καὶ δείχθητε ἄνθρωποι· ἀνακαλέσατε αὐτὸ εἰς τὸν νοῦν σας, ἀποστάται.
9 Ἐνθυμήθητε τὰ πρότερα, τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς· διότι ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος· ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς καὶ οὐδεὶς ὅμοιός μου·
10 ὅστις ἀπ᾿ ἀρχῆς ἀναγγέλλω τὸ τέλος καὶ ἀπὸ πρότερον τὰ μή γεγονότα, λέγων, Ἡ βουλή μου θέλει σταθῆ καὶ θέλω ἐκτελέσει ἅπαν τὸ θέλημά μου·
11 ὅστις κράζω τὸ ἁρπακτικὸν πτηνὸν ἐξ ἀνατολῶν, τὸν ἄνδρα τῆς βουλῆς μου ἀπὸ γῆς μακράν· ναί, ἐλάλησα καὶ θέλω κάμει νὰ γείνῃ· ἐβουλεύθην καὶ θέλω ἐκτελέσει αὐτό.
12 Ἀκούσατέ μου, σκληροκάρδιοι, οἱ μακρὰν ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης.
13 Ἐπλησίασα τὴν δικαιοσύνην μου· δὲν θέλει εἶσθαι μακρὰν καὶ ἡ σωτηρία μου δὲν θέλει βραδύνει· καὶ θέλω δώσει ἐν Σιὼν σωτηρίαν εἰς τὸν Ἰσραήλ, τὴν δόξαν μου. |