1 Ἰδοὺ, ὁ δοῦλός μου, τὸν ὁποῖον ὑπεστήριξα· ὁ ἐκλεκτὸς μου, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ψυχή μου εὐηρεστήθη· ἔθεσα τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν· θέλει ἐξαγγείλει κρίσιν εἰς τὰ ἔθνη.
2 Δὲν θέλει φωνάξει οὐδὲ θέλει ἀνακράξει οὐδὲ θέλει κάμει τὴν φωνήν αὑτοῦ νὰ ἀκουσθῆ ἐν ταῖς ὁδοῖς.
3 Κάλαμον συντεθλασμένον δὲν θέλει συντρίψει καὶ λινάριον καπνίζον δὲν θέλει σβύσει· θέλει ἐκφέρει κρίσιν ἐν ἀληθείᾳ.
4 Δὲν θέλει ἐκλίπει οὐδὲ θέλει μικροψυχήσει, ἑωσοῦ βάλῃ κρίσιν ἐν τῇ γῇ· καὶ αἱ νῆσοι θέλουσι προσμένει τὸν νόμον αὐτοῦ.
5 Οὕτω λέγει ὁ Θεὸς ὁ Κύριος, ὁ ποιήσας τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἐκτείνας αὐτούς· ὁ στερεώσας τὴν γῆν καὶ τὰ γεννώμενα ἐξ αὐτῆς· ὁ διδοὺς πνοήν εἰς τὸν λαὸν τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ πνεῦμα εἰς τοὺς περιπατοῦντας ἐπ᾿ αὐτῆς·
6 Ἐγὼ ὁ Κύριος σὲ ἐκάλεσα ἐν δικαιοσύνῃ, καὶ θέλω κρατεῖ τὴν χεῖρά σου καὶ θέλω σὲ φυλάττει καὶ θέλω σὲ καταστήσει διαθήκην τοῦ λαοῦ, φῶς τῶν ἐθνῶν·
7 διὰ νὰ ἀνοίξῃς τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν τυφλῶν, νὰ ἐκβάλῃς τοὺς δεσμίους ἐκ τῶν δεσμῶν, τοὺς καθημένους ἐν σκότει ἐκ τοῦ οἴκου τῆς φυλακῆς.
8 Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος· τοῦτο εἶναι τὸ ὄνομά μου· καὶ δὲν θέλω δώσει τὴν δόξαν μου εἰς ἄλλον οὐδὲ τὴν αἴνεσίν μου εἰς τὰ γλυπτά.
9 Ἰδού, ἦλθον τὰ ἀπ᾿ ἀρχῆς· καὶ ἐγὼ ἀναγγέλλω νέα πράγματα· πρὶν ἐκφύωσι, λαλῶ περὶ αὐτῶν εἰς ἐσᾶς.
10 Ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον σμα νέον, τὴν δόξαν αὐτοῦ ἐκ τῶν ἄκρων τῆς γῆς, σεῖς οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ· αἱ νῆσοι καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτάς.
11 Ἡ ἔρημος καὶ αἱ πόλεις αὐτῆς ἄς ὑψώσωσι φωνήν, αἱ κῶμαι τὰς ὁποίας κατοικεῖ ὁ Κηδάρ· ἄς ψάλλωσιν οἱ κάτοικοι τῆς Σελά, ἄς ἀλαλάζωσιν ἐκ τῶν κορυφῶν τῶν ὀρέων.
12 Ἄς δώσωσι δόξαν εἰς τὸν Κύριον καὶ ἄς ἀναγγείλωσι τὴν αἴνεσιν αὐτοῦ ἐν ταῖς νήσοις.
13 Ὁ Κύριος θέλει ἐξέλθει ὡς ἰσχυρός· θέλει διεγείρει ζῆλον ὡς πολεμιστής· θέλει φωνάξει, μάλιστα θέλει βρυχήσει, θέλει ὑπερισχύσει κατὰ τῶν πολεμίων αὑτοῦ.
14 Ἀπὸ πολλοῦ ἐσιώπησα· θέλω μείνει ἥσυχος; θέλω κρατήσει ἐμαυτόν; τώρα θέλω φωνάξει ὡς ἡ τίκτουσα· θέλω καταστρέψει καὶ καταπίει ὁμοῦ.
15 Θέλω ἐρημώσει ὄρη καὶ λόφους καὶ καταξηράνει πάντα τὸν χόρτον αὐτῶν· καὶ θέλω καταστήσει τοὺς ποταμοὺς νήσους καὶ τὰς λίμνας θέλω ξηράνει.
16 Καὶ θέλω φέρει τοὺς τυφλοὺς δι᾿ ὁδοῦ τὴν ὁποίαν δὲν ἤξευρον, θέλω ὁδηγήσει αὐτοὺς εἰς τρίβους τὰς ὁποίας δὲν ἐγνώριζον· τὸ σκότος θέλω κάμει φῶς ἔμπροσθεν αὐτῶν καὶ τὰ σκολιὰ εὐθέα. Ταῦτα τὰ πράγματα θέλω κάμει εἰς αὐτοὺς καὶ δὲν θέλω ἐγκαταλείψει αὐτούς.
17 Ἐστράφησαν εἰς τὰ ὀπίσω, κατησχύνθησαν οἱ θαρροῦντες ἐπὶ τὰ γλυπτά, οἱ λέγοντες πρὸς τὰ χωνευτά, σεῖς εἶσθε οἱ θεοὶ ἡμῶν.
18 Ἀκούσατε, κωφοί· καὶ ἀνοίξατε τοὺς ὀφθαλμοὺς σας, τυφλοί, διὰ νὰ ἴδητε.
19 Τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλός μου; ἤ κωφός, παρὰ ὁ μηνυτής μου, τὸν ὁποῖον ἀπέστειλα; τίς τυφλός, παρὰ ὁ τέλειος; καὶ τίς τυφλός, παρὰ ὁ δοῦλος τοῦ Κυρίου;
20 Βλέπεις πολλὰ ἀλλὰ δὲν παρατηρεῖς· ἀνοίγεις τὰ ὦτα ἀλλὰ δὲν ἀκούεις.
21 42:21 Ὁ Κύριος εὐνόησε πρὸς αὐτὸν ἕνεκεν τῆς δικαιοσύνης αὑτοῦ· θέλει μεγαλύνει τὸν νόμον αὑτοῦ καὶ καταστήσει ἔντιμον.
22 Πλήν αὐτὸς εἶναι λαὸς διηρπαγμένος καὶ γεγυμνωμένος· εἶναι πάντες πεπαγιδευμένοι ἐν σπηλαίοις καὶ κεκρυμμένοι ἐν ταῖς φυλακαῖς· εἶναι λάφυρον καὶ δὲν ὑπάρχει ὁ λυτρόνων· διάρπαγμα, καὶ οὐδεὶς ὁ λέγων, Ἐπίστρεψον αὐτό.
23 Τίς ἀπὸ σᾶς θέλει δώσει ἀκρόασιν εἰς τοῦτο; θέλει προσέξει καὶ ἀκούσει εἰς τὸ μετὰ ταῦτα;
24 Τίς παρέδωκε τὸν Ἰακώβ εἰς διαρπαγήν καὶ τὸν Ἰσραήλ εἰς λεηλατιστάς; οὐχὶ ὁ Κύριος, αὐτὸς εἰς τὸν ὁποῖον ἡμαρτήσαμεν; διότι δὲν ἠθέλησαν νὰ περιπατήσωσιν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ οὐδὲ ὑπήκουσαν εἰς τὸν νόμον αὐτοῦ.
25 Διὰ τοῦτο ἐξέχεεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὴν σφοδρότητα τῆς ὀργῆς αὑτοῦ καὶ τὴν ὁρμήν τοῦ πολέμου· καὶ συνέφλεξεν αὐτὸν πανταχόθεν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἐνόησε· καὶ ἔκαυσεν αὐτὸν ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν ἔβαλε τοῦτο ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ. |