1 Οὐαὶ εἰς τὴν Ἀριήλ, τὴν Ἀριήλ, τὴν πόλιν ὅπου κατῴκησεν ὁ Δαβίδ· προσθέσατε ἐνιαυτὸν ἐπὶ ἐνιαυτόν· ἄς σφάζωσιν ἑορταστικὰς θυσίας.
2 Ἀλλ᾿ ἐγὼ θέλω στενοχωρήσει τὴν Ἀριήλ, καὶ ἐκεῖ θέλει εἶσθαι βάρος καὶ θλῖψις· καὶ εἰς ἐμὲ θέλει εἶσθαι ὡς Ἀριήλ.
3 Καὶ θέλω στρατοπεδεύσει ἐναντίον σου κύκλῳ, καὶ θέλω στήσει πολιορκίαν κατὰ σοῦ μὲ χαράκωμα, καὶ θέλω ἀνεγείρει φρούρια ἐναντίον σου.
4 Καὶ θέλεις ῥιφθῆ κάτω, θέλεις λαλεῖ ἀπὸ τοῦ ἐδάφους καὶ ἡ λαλιὰ σου θέλει εἶσθαι ταπεινή ἐκ τοῦ χώματος, καὶ ἡ φωνή σου ἐκ τοῦ ἐδάφους θέλει εἶσθαι ὡς τοῦ ἐγγαστριμύθου καὶ ἡ λαλιὰ σου θέλει ψιθυρίζει ἐκ τοῦ χώματος.
5 Τὸ δὲ πλῆθος τῶν ἐχθρῶν σου θέλει εἶσθαι ὡς κονιορτὸς καὶ τὸ πλῆθος τῶν φοβερῶν ὡς ἄχυρον φερόμενον ὑπὸ ἀνέμου· ναί, τοῦτο θέλει γείνει αἰφνιδίως ἐν μιᾷ στιγμῇ.
6 Θέλει γείνει εἰς σὲ ἐπίσκεψις παρὰ τοῦ Κυρίου τῶν δυνάμεων, μετὰ βροντῆς καὶ μετὰ σεισμοῦ καὶ φωνῆς μεγάλης, μετὰ ἀνεμοζάλης καὶ ἀνεμοστροβίλου καὶ φλογὸς πυρὸς κατατρώγοντος.
7 Καὶ τὸ πλῆθος πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν πολεμούντων ἐναντίον τῆς Ἀριήλ, πάντες βεβαίως οἱ μαχόμενοι ἐναντίον αὐτῆς καὶ τῶν ὀχυρωμάτων αὐτῆς καὶ οἱ στενοχωροῦντες αὐτήν θέλουσιν εἶσθαι ὡς ὄνειρον νυκτερινοῦ ὀράματος.
8 Καθὼς μάλιστα ὁ πεινῶν ὀνειρεύεται ὅτι ἰδού, τρώγει· πλήν ἐξεγείρεται καὶ ἡ ψυχή αὐτοῦ εἶναι κενή· ἤ καθὼς ὁ διψῶν ὀνειρεύεται ὅτι ἰδού, πίνει· πλήν ἐξεγείρεται καὶ ἰδού, εἶναι ἠτονημένος καὶ ἡ ψυχή αὐτοῦ διψᾷ· οὕτω θέλουσιν εἶσθαι τὰ πλήθη πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν πολεμούντων ἐναντίον τοῦ ὄρους Σιών.
9 Στῆτε καὶ θαυμάσατε· ἀναβοήσατε καὶ ἀνακράξατε· οὗτοι μεθύουσιν ἀλλ᾿ οὐχὶ ὑπὸ οἴνου· παραφέρονται ἀλλ᾿ οὐχὶ ὑπὸ σίκερα.
10 Διότι ὁ Κύριος ἐξέχεεν ἐφ᾿ ὑμᾶς πνεῦμα βαθέος ὕπνου καὶ ἔκλεισε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν· περιεκάλυψε τοὺς προφήτας καὶ τοὺς ἄρχοντας ὑμῶν, τοὺς βλέποντας ὀράσεις.
11 Καὶ πᾶσα ὄρασις θέλει εἶσθαι εἰς ἐσᾶς ὡς λόγια ἐσφραγισμένου βιβλίου, τὸ ὁποῖον ἤθελον δώσει εἰς τινὰ ἐξεύροντα νὰ ἀναγινώσκῃ, λέγοντες, Ἀνάγνωθι τοῦτο, παρακαλῶ· καὶ ἐκεῖνος λέγει, Δὲν δύναμαι, διότι εἶναι ἐσφραγισμένον·
12 καὶ δίδουσι τὸ βιβλίον εἰς μή ἐξεύροντα νὰ ἀναγινώσκῃ καὶ λέγουσιν, Ἀνάγνωθι τοῦτο, παρακαλῶ· καὶ ἐκεῖνος λέγει, δὲν ἐξεύρω νὰ ἀναγινώσκω.
13 Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος λέγει, Ἐπειδή ὁ λαὸς οὗτος μὲ πλησιάζει διὰ τοῦ στόματος αὑτοῦ καὶ μὲ τιμᾷ διὰ τῶν χειλέων αὑτοῦ, ἀλλ᾿ ἡ καρδία αὐτοῦ ἀπέχει μακρὰν ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ μὲ σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, ἐντάλματα ἀνθρώπων·
14 διὰ τοῦτο, ἰδού, θέλω προσθέσει νὰ κάμω θαυμαστὸν ἔργον μεταξὺ τούτου τοῦ λαοῦ, θαυμαστὸν ἔργον καὶ ἐξαίσιον· διότι ἡ σοφία τῶν σοφῶν αὐτοῦ θέλει χαθῆ καὶ ἡ σύνεσις τῶν συνετῶν αὐτοῦ θέλει κρυφθῆ.
15 Οὐαὶ εἰς τοὺς σκάπτοντας βαθέως διὰ νὰ κρύψωσι τὴν βουλήν αὑτῶν ἀπὸ τοῦ Κυρίου, καὶ τῶν ὁποίων τὰ ἔργα εἶναι ἐν τῷ σκότει, καὶ λέγουσι, Τίς βλέπει ἡμᾶς; καὶ τίς ἐξεύρει ἡμᾶς;
16 Ὦ διεστραμμένοι, ὁ κεραμεὺς θέλει νομισθῆ ὡς πηλός; τὸ πλάσμα θέλει εἰπεῖ περὶ τοῦ πλάσαντος αὐτό, οὗτος δὲν μὲ ἔπλασεν; ἤ τὸ ποίημα θέλει εἰπεῖ περὶ τοῦ ποιήσαντος αὐτό, Οὗτος δὲν εἶχε νόησιν;
17 Δὲν θέλει εἶσθαι ἔτι πολὺ ὀλίγος καιρὸς καὶ ὁ Λίβανος θέλει μεταβληθῆ εἰς καρποφόρον πεδιάδα, καὶ ἡ καρποφόρος πεδιὰς θέλει λογισθῆ ὡς δάσος;
18 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ οἱ κωφοὶ θέλουσιν ἀκούσει τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν τυφλῶν θέλουσιν ἰδεῖ, ἐλευθερωθέντες ἐκ τοῦ σκότους καὶ ἐκ τῆς ὀμίχλης.
19 Καὶ οἱ πραεῖς θέλουσιν ἐπαυξήσει τὴν χαρὰν αὑτῶν ἐν Κυρίῳ, καὶ οἱ πτωχοὶ τῶν ἀνθρώπων θέλουσιν εὐφρανθῆ διὰ τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰσραήλ.
20 Διότι ὁ τρομερὸς ἐξέλιπε καὶ ὁ χλευαστής ἐξωλοθρεύθη καὶ πάντες οἱ παραφυλάττοντες τὴν ἀνομίαν ἐξηλείφθησαν·
21 οἵτινες κάμνουσι τὸν ἄνθρωπον πταίστην διὰ ἕνα λόγον, καὶ στήνουσι παγίδα εἰς τὸν ἐλέγχοντα ἐν τῇ πύλῃ, καὶ μὲ ψεῦδος διαστρέφουσι τὸ δίκαιον.
22 Ὅθεν ὁ Κύριος ὁ λυτρώσας τὸν Ἀβραὰμ οὕτω λέγει περὶ τοῦ οἴκου Ἰακώβ· ὁ Ἰακώβ δὲν θέλει πλέον αἰσχυνθῆ, καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ δὲν θέλει πλέον χριάσει.
23 Ἀλλ᾿ ὅταν ἴδῃ τὰ τέκνα αὑτοῦ, τὸ ἔργον τῶν χειρῶν μου, ἐν μέσῳ αὑτοῦ, θέλουσιν ἁγιάσει τὸ ὄνομά μου καὶ θέλουσιν ἁγιάσει τὸν Ἃγιον τοῦ Ἰακὼβ καὶ θέλουσι φοβεῖσθαι τὸν Θεὸν τοῦ Ἰσραήλ.
24 Οἱ δὲ πλανώμενοι κατὰ τὸ πνεῦμα θέλουσιν ἐλθεῖ εἰς σύνεσιν, καὶ οἱ γογγύζοντες θέλουσι μάθει διδασκαλίαν. |