1 Κύριε, σὺ εἶσαι ὁ Θεὸς μου· θέλω σὲ ὑψόνει, θέλω ὑμνεῖ τὸ ὄνομά σου· διότι ἔκαμες θαυμάσια· αἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς βουλαὶ σου εἶναι πίστις καὶ ἀλήθεια.
2 Διότι σὺ κατέστησας πόλιν σωρόν· πόλιν χυρωμένην, ἐρείπιον· τὰ ὀχυρώματα τῶν ἀλλογενῶν, ὥστε νὰ μή ἦναι πόλις· οὐδέποτε θέλουσιν ἀνοικοδομηθῆ.
3 Διὰ τοῦτο ὁ ἰσχυρὸς λαὸς θέλει σὲ δοξάσει, ἡ πόλις τῶν τρομερῶν ἐθνῶν θέλει σὲ φοβηθῆ.
4 Διότι ἐστάθης δύναμις εἰς τὸν πτωχόν, δύναμις τοῦ ἐνδεοῦς ἐν τῇ στενοχωρίᾳ αὐτοῦ, καταφύγιον ἐναντίον τῆς ἀνεμοζάλης, σκιὰ ἐναντίον τοῦ καύσωνος, ὅταν τὸ φύσημα τῶν τρομερῶν προσβάλῃ ὡς ἀνεμοζάλη κατὰ τοίχου.
5 Θέλεις καταπαύσει τὸν θόρυβον τῶν ἀλλογενῶν, ὡς τὸν καύσωνα ἐν ξηρῷ τόπῳ, τὸν καύσωνα διὰ τῆς σκιᾶς τοῦ νέφους· ὁ θρίαμβος τῶν τρομερῶν θέλει ταπεινωθῆ.
6 Καὶ ἐπὶ τοῦ ὄρους τούτου ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων θέλει κάμει εἰς πάντας τοὺς λαοὺς εὐωχίαν ἀπὸ παχέων, εὐωχίαν ἀπὸ οἴνων ἐν τῇ τρυγίᾳ αὐτῶν, ἀπὸ παχέων μεστῶν μυελοῦ, ἀπὸ οἴνων κεκαθαρισμένων ἐπὶ τῆς τρυγίας.
7 Καὶ ἐν τῷ ὄρει τούτῳ θέλει ἀφανίσει τὸ πρόσωπον τοῦ περικαλύμματος τοῦ περικαλύπτοντος πάντας τοὺς λαοὺς καὶ τὸ κάλυμμα τὸ καλύπτον ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη.
8 Θέλει καταπίει τὸν θάνατον ἐν νίκῃ· καὶ Κύριος ὁ Θεὸς θέλει σπογγίσει τὰ δάκρυα ἀπὸ πάντων τῶν προσώπων· καὶ θέλει ἐξαλείψει τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ αὑτοῦ ἀπὸ πάσης τῆς γῆς· διότι ὁ Κύριος ἐλάλησε.
9 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ θέλουσιν εἰπεῖ, Ἰδού, οὗτος εἶναι ὁ Θεὸς ἡμῶν· περιεμείναμεν αὐτὸν καὶ θέλει σώσει ἡμᾶς· οὗτος εἶναι ὁ Κύριος· περιεμείναμεν αὐτόν· θέλομεν χαρῆ καὶ εὐφρανθῆ ἐν τῇ σωτηρίᾳ αὐτοῦ.
10 Διότι ἐν τῷ ὄρει τούτῳ ἡ χεὶρ τοῦ Κυρίου θέλει ἀναπαυθῆ, καὶ ὁ Μωὰβ θέλει καταπατηθῆ ὑποκάτω αὐτοῦ, καθὼς καταπατεῖται τὸ ἄχυρον διὰ τὸν κοπρῶνα.
11 Καὶ θέλει ἐξαπλώσει τὰς χεῖρας αὑτοῦ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν, καθὼς ὁ κολυμβῶν ἐξαπλόνει τὰς χεῖρας αὑτοῦ διὰ νὰ κολυμβήση· καὶ θέλει ταπεινώσει τὴν ὑπερηφανίαν αὐτῶν μετὰ τῶν πανουργευμάτων τῶν χειρῶν αὐτῶν.
12 Καὶ τὰ ὑψηλὰ ὀχυρώματα τῶν τειχῶν σου θέλουσι ταπεινωθῆ, κρημνισθῆ, κατεδαφισθῆ ἕως ἐδάφους. |
