1 Ἰδού, ὁ Κύριος κενόνει τὴν γῆν καὶ ἐρημόνει αὐτήν καὶ ἀνατρέπει αὐτήν καὶ διασκορπίζει τοὺς κατοίκους αὐτῆς.
2 Καὶ θέλει εἶσθαι, ὡς ὁ λαός, οὕτως ὁ ἱερεύς· ὡς ὁ θεράπων, οὕτως ὁ κύριος αὐτοῦ· ὡς ἡ θεράπαινα, οὕτως ἡ κυρία αὐτῆς· ὡς ὁ ἀγοραστής, οὕτως ὁ πωλητής· ὡς ὁ δανειστής, οὕτως ὁ δανειζόμενος· ὡς ὁ λαμβάνων τόκον, οὕτως ὁ πληρόνων τόκον εἰς αὐτόν.
3 Ὁλοκλήρως θέλει κενωθῆ ἡ γῆ καὶ ὁλοκλήρως θέλει γυμνωθῆ· διότι ὁ Κύριος ἐλάλησε τὸν λόγον τοῦτον.
4 Ἡ γῆ πενθεῖ, μαραίνεται, ὁ κόσμος ἀτονεῖ, μαραίνεται, οἱ ὑψηλοὶ ἐκ τῶν λαῶν τῆς γῆς εἶναι ἠτονημένοι.
5 Καὶ ἡ γῆ ἐμολύνθη ὑποκάτω τῶν κατοίκων αὑτῆς· διότι παρέβησαν τοὺς νόμους, ἤλλαξαν τὸ διάταγμα, ἠθέτησαν διαθήκην αἰώνιον.
6 Διὰ τοῦτο ἡ ἀρὰ κατέφαγε τὴν γῆν καὶ οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ ἠρημώθησαν· διὰ τοῦτο οἱ κάτοικοι τῆς γῆς κατεκαύθησαν καὶ ὀλίγοι ἄνθρωποι ἔμειναν.
7 Ὁ νέος οἶνος πενθεῖ, ἡ ἄμπελος εἶναι ἐν ἀτονίᾳ, πάντες οἱ εὐφραινόμενοι τὴν καρδίαν στενάζουσιν.
8 Ἡ εὐφροσύνη τῶν τυμπάνων παύει· ὁ θόρυβος τῶν εὐθυμούντων τελειόνει· παύει τῆς κιθάρας ἡ εὐφροσύνη.
9 Δὲν θέλουσι πίνει οἶνον μετὰ σμάτων· τὸ σίκερα θέλει εἶσθαι πικρὸν εἰς τοὺς πίνοντας αὐτό.
10 Ἡ πόλις τῆς ἐρημώσεως ἠφανίσθη· πᾶσα οἰκία ἐκλείσθη, ὥστε νὰ μή εἰσέλθῃ μηδείς.
11 Κραυγή εἶναι ἐν ταῖς ὁδοῖς διὰ τὸν οἶνον· πᾶσα εὐθυμία παρῆλθεν· ἡ χαρὰ τοῦ τόπου ἔφυγεν.
12 Ἐρημία ἔμεινεν ἐν τῇ πόλει, καὶ ἡ πύλη ἐκτυπήθη ὑπὸ ἀφανισμοῦ·
13 ὅταν γείνῃ οὕτως ἐν μέσῳ τῆς γῆς μεταξὺ τῶν λαῶν, θέλει εἶσθαι ὡς τιναγμὸς ἐλαίας, ὡς τὸ σταφυλολόγημα ἀφοῦ παύσῃ ὁ τρυγητός.
14 Οὗτοι θέλουσιν ὑψώσει τὴν φωνήν αὑτῶν, θέλουσι ψάλλει διὰ τὴν μεγαλειότητα τοῦ Κυρίου, θέλουσι μεγαλοφωνεῖ ἀπὸ τῆς θαλάσσης.
15 Διὰ τοῦτο δοξάσατε τὸν Κύριον ἐν ταῖς κοιλάσι, τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἰσραήλ ἐν ταῖς νήσοις τῆς θαλάσσης.
16 Ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἠκούσαμεν σματα, Δόξα εἰς τὸν δίκαιον. Ἀλλ᾿ ἐγὼ εἶπα, Ταλαιπωρία μου, ταλαιπωρία μου· οὐαὶ εἰς ἐμέ· οἱ ἄπιστοι ἀπίστως ἔπραξαν· ναί, οἱ ἄπιστοι πολλὰ ἀπίστως ἔπραξαν.
17 Φόβος καὶ λάκκος καὶ παγὶς εἶναι ἐπὶ σέ, κάτοικε τῆς γῆς.
18 Καὶ ὁ φεύγων ἀπὸ τοῦ ἤχου τοῦ φόβου θέλει πέσει εἰς τὸν λάκκον· καὶ ὁ ἀναβαίνων ἐκ μέσου τοῦ λάκκου θέλει πιασθῆ εἰς τὴν παγίδα· διότι αἱ θυρίδες ἄνωθεν εἶναι ἀνοικταί, καὶ τὰ θεμέλια τῆς γῆς σείονται.
19 Ἡ γῆ κατεσυντρίφθη, ἡ γῆ ὁλοκλήρως διελύθη, ἡ γῆ ἐκινήθη εἰς ὑπερβολήν.
20 Ἡ γῆ θέλει κλονισθῆ ἐδὼ καὶ ἐκεῖ ὡς ὁ μεθύων καὶ θέλει μετακινηθῆ ὡς καλύβη· καὶ ἡ ἀνομία αὐτῆς θέλει βαρύνει ἐπ᾿ αὐτήν· καὶ θέλει πέσει καὶ πλέον δὲν θέλει σηκωθῆ.
21 Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὁ Κύριος θέλει παιδεύσει τὸ στράτευμα τῶν ὑψηλῶν ἐν τῷ ὕψει καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς ἐπὶ τῆς γῆς.
22 Καὶ θέλουσι συναχθῆ, καθὼς συνάγονται οἱ αἰχμάλωτοι εἰς τὸν λάκκον, καὶ θέλουσι κλεισθῆ ἐν τῇ φυλακῇ, καὶ μετὰ πολλὰς ἡμέρας θέλει γείνει ἐπίσκεψις εἰς αὐτούς.
23 Τότε ἡ σελήνη θέλει ἐντραπῆ καὶ ὁ ἥλιος θέλει αἰσχυνθῆ, ὅταν ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων βασιλεύσῃ ἐν τῷ ὄρει Σιὼν καὶ ἐν Ἱερουσαλήμ καὶ δοξασθῆ ἐνώπιον τῶν πρεσβυτέρων αὑτοῦ. |