1 وای بر زمینی که در آن آواز بالها است که به آن طرف نهرهای کوش می باشد.
2 و ایلچیان به دریا و در کشتیهای بردی بر روی آبها می فرستد و می گوید: ای رسولان تیزرو بروید نزد امت بلند قد و براق، نزد قومی که از ابتدایش تا کنون مهیب بوده اند یعنی امت زورآور و پایمال کننده که نهرها زمین ایشان را تقسیم می کند.
3 ای تمامی ساکنان ربع مسکون و سکنه جهان، چون علمی بر کوهها بلند گردد بنگرید و چون کرنا نواخته شود بشنوید.
4 زیرا خداوند به من چنین گفته است که من خواهم آرامید و از مکان خود نظر خواهم نمود. مثل گرمای صاف بر نباتات و مثل ابر شبنم دار در حرارت حصاد.
5 زیرا قبل از حصاد وقتی که شکوفه تمام شود و گل به انگور رسیده، مبدل گردد او شاخه ها را با اره ها خواهد برید و نهالها را بریده دور خواهد افکند.
6 و همه برای مرغان شکاری کوهها و وحوش زمین واگذاشته خواهد شد. و مرغان شکاری تابستان را بر آنها بسر خواهند برد و جمیع وحوش زمین زمستان را بر آنها خواهند گذرانید.
7 و در آن زمان هدیه ای برای یهوه صبایوت از قوم بلند قد و براق و از قومی که از ابتدایش تا کنون مهیب است و از امتی زورآور و پایمال کننده که نهرها زمین ایشان را تقسیم می کند، به مکان اسم یهوه صبایوت یعنی به کوه صهیون آورده خواهد شد. |
