1 Ἡ κατὰ Μωὰβ ὄρασις. Ἐπειδή ἡ Ἄρ Μωὰβ ἐπορθήθη τὴν νύκτα καὶ ἠφανίσθη· ἐπειδή ἡ Κὶρ Μωὰβ ἐπορθήθη τὴν νύχτα καὶ ἠφανίσθη·
2 ἀνέβη εἰς τὸν οἶκον καὶ εἰς Δαιβών, τοὺς ὑψηλοὺς τόπους, διὰ νὰ κλαύσῃ· ὁ Μωὰβ θέλει ὀλολύξει διὰ τὴν Νεβώ, καὶ διὰ τὴν Μεδεβά· πᾶσαι αἱ κεφαλαὶ θέλουσι φαλακρωθῆ, πᾶν γένειον θέλει ξυρισθῆ.
3 Ἐν ταῖς ὁδοῖς αὑτῶν θέλουσιν εἶσθαι περιεζωσμένοι σάκκους· ἐπὶ τῶν δωμάτων αὑτῶν καὶ ἐν ταῖς πλατείαις αὑτῶν πάντες θέλουσιν ὀλολύξει μετὰ κλαυθμοῦ μεγάλου.
4 Καὶ ἡ Εσεβὼν θέλει βοᾷ, καὶ ἡ Ἐλεαλή· ἡ βοή αὐτῶν θέλει ἀκουσθῆ ἕως Ἰασσά· διὰ τοῦτο οἱ ὁπλοφόροι ἄνδρες τοῦ Μωὰβ θέλουσιν ὀλολύξει· ἡ ψυχή αὐτῶν θέλει ὀλολύξει δι᾿ αὐτούς.
5 Ἡ καρδία μου θέλει ἀναβοήσει διὰ τὸν Μωάβ· οἱ φυγάδες αὐτοῦ θέλουσι τρέξει ἕως Σηγὼρ ὡς τριετής δάμαλις· διότι κλαίοντες θέλουσιν ἀναβῆ διὰ τῆς ἀναβάσεως τῆς Λουείθ· διότι ἐν τῇ ὁδῷ τῆς Ὀροναΐμ θέλουσιν ὑψώσει φωνήν ἐξολοθρευμοῦ·
6 διότι τὰ ὕδατα τῆς Νιμρεὶμ θέλουσιν ἐκλείψει· διότι ὁ χόρτος ἐξηράνθη, ἡ χλόη ἐξέλιπε, δὲν ὑπάρχει οὐδὲν χλωρόν·
7 διὰ τοῦτο ἡ ἀφθονία, τὴν ὁποίαν συνῆξαν, καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀπεταμίευσαν, θέλει φερθῆ εἰς τὴν κοιλάδα τῶν ἰτεῶν.
8 Διότι ἡ φωνή ἔφθασε κύκλῳ εἰς τὰ ὅρια τοῦ Μωάβ· ὁ ὀλολυγμὸς αὐτῆς ἕως Ἐγλαΐμ, καὶ ὁ ὀλολυγμὸς αὐτῆς εἰς Βήρ-αἰλείμ.
9 Διότι τὰ ὕδατα τῆς Δειμὼν θέλουσι γεμισθῆ αἵματος· διότι θέλω ἐπιφέρει ἔτι δεινὰ ἐπὶ Δειμών, λέοντας ἐπὶ τὸν διασωθέντα ἐκ τοῦ Μωὰβ καὶ ἐπὶ τὰ ὑπόλοιπα τοῦ τόπου. |
