1 Ἦλθον εἰς τὸν κῆπόν μου, ἀδελφή μου, νύμφη· ἐτρύγησα τὴν σμύρναν μου μετὰ τῶν ἀρωμάτων μου· ἔφαγον τὴν κηρήθραν μου μετὰ τοῦ μέλιτός μου· ἔπιον τὸν οἶνον μου μετὰ τοῦ γάλακτός μου· Φάγετε, φίλοι· πίετε, ναί, πίετε ἀφθόνως, ἀγαπητοί.
2 Ἐγὼ κοιμῶμαι, ἀλλ᾿ ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ· φωνή τοῦ ἀγαπητοῦ μου· κρούει· Ἄνοιξόν μοι, ἀδελφή μου, ἀγαπητή μου, περιστερὰ μου, ἀμώμητέ μου· διότι ἡ κεφαλή μου ἐγέμισεν ἀπὸ δρόσου, οἱ βόστρυχοί μου ἀπὸ ψεκάδων τῆς νυκτός.
3 Ἐξεδύθην τὸν χιτῶνά μου· πῶς νὰ ἐνδυθῶ αὐτόν; ἔνιψα τοὺς πόδας μου· πῶς θέλω μολύνει αὐτούς;
4 Ὁ ἀγαπητὸς μου εἰσῆξε τὴν χεῖρα αὑτοῦ διὰ τῆς τρύπης τῆς θύρας, καὶ τὰ σπλάγχνα μου ἐταράχθησαν δι᾿ αὐτόν.
5 Ἐγὼ ἐσηκώθην διὰ νὰ ἀνοίξω εἰς τὸν ἀγαπητὸν μου· καὶ αἱ χεῖρές μου ἔσταζον σμύρναν, καὶ οἱ δάκτυλοί μου σμύρναν σταλακτήν, ἐπὶ τὰς λαβὰς τοῦ μοχλοῦ.
6 Ἐγὼ ἤνοιξα εἰς τὸν ἀγαπητὸν μου· ἀλλ᾿ ὁ ἀγαπητὸς μου ἐσύρθη, ἔφυγεν· ἡ ψυχή μου ἐλιποθύμησεν εἰς τὸν λόγον αὐτοῦ· ἐζήτησα αὐτὸν καὶ δὲν εὕρηκα αὐτόν, ἐφώνησα αὐτὸν καὶ δὲν μοὶ ἀπεκρίθη.
7 Μὲ εὕρηκαν οἱ φύλακες οἱ περιερχόμενοι τὴν πόλιν, μὲ ἐκτύπησαν, μὲ ἐπλήγωσαν· οἱ φύλακες τῶν τειχῶν ἀφρεσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ἱμάτιόν μου.
8 Σᾶς ὁρκίζω, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, ἐὰν εὕρητε τὸν ἀγαπητὸν μου, Τί θέλετε εἰπεῖ πρὸς αὐτόν; Ὅτι εἶμαι τετρωμένη ὑπὸ ἀγάπης.
9 Τί διαφέρει ἄλλου ἀγαπητοῦ ὁ ἀγαπητὸς σου, ὦ ὡραία μεταξὺ τῶν γυναικῶν; τί διαφέρει ἄλλου ἀγαπητοῦ ὁ ἀγαπητός σου, καὶ ὥρκισας ἡμᾶς οὕτως;
10 Ὁ ἀγαπητὸς μου εἶναι λευκὸς καὶ ἐρυθρός, διακρινόμενος μεταξὺ μυριάδων·
11 Ἡ κεφαλή αὐτοῦ εἶναι χρυσίον δεδοκιμασμένον, οἱ πλόκαμοι αὐτοῦ κλάδοι φοινίκων, μέλανες ὡς κόραξ·
12 οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς περιστερῶν ἐπὶ τῶν ῥυάκων τῶν ὑδάτων, λελουμένοι ἐν γάλακτι, καθήμενοι ὡς λίθοι ἐνθέσεως·
13 Αἱ σιαγόνες αὐτοῦ ὡς πρασιαὶ ἀρωμάτων, ὡς ἁλώνια φυτῶν μυρεψικῶν· τὰ χείλη αὐτοῦ ὡς κρίνα, στάζοντα σμύρναν σταλακτήν·
14 Αἱ χεῖρες αὐτοῦ δακτυλίδια χρυσά, πεπληρωμένα μὲ βηρύλλιον· ἡ κοιλία αὐτοῦ ἐλεφάντινον τεχνούργημα, περικεκοσμημένον μὲ σαπφείρους·
15 αἱ κνῆμαι αὐτοῦ στύλοι μαρμάρινοι, ἐστηριγμένοι ἐπὶ βάσεων καθαροῦ χρυσίου· τὸ εἶδος αὐτοῦ ὡς Λίβανος· ἔξοχος ὡς κέδροι.
16 Ὁ οὐρανίσκος αὐτοῦ εἶναι γλυκασμοί· καὶ αὐτὸς ὅλος ἐπιθυμητός. Οὗτος εἶναι ὁ ἀγαπητὸς μου, καὶ οὗτος ὁ φίλος μου, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ. |
