1 τὴν νύκτα ἐπὶ τῆς κλίνης μου ἐζήτησα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷ ἡ ψυχή μου· ἐζήτησα αὐτὸν καὶ δὲν εὕρηκα αὐτόν.
2 Θέλω σηκωθῆ τώρα καὶ περιέλθει τὴν πόλιν, ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν ταῖς πλατείαις· θέλω ζητήσει ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷ ἡ ψυχή μου· ἐζήτησα αὐτὸν καὶ δὲν εὕρηκα αὐτόν.
3 Μὲ εὕρηκαν οἱ φύλακες οἱ περιερχόμενοι τὴν πόλιν. Μή εἴδετε ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷ ἡ ψυχή μου;
4 Ἀφοῦ ὀλίγον ἐπέρασα ἀπ᾿ αὐτῶν, εὕρηκα ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον ἀγαπᾷ ἡ ψυχή μου· ἐπίασα αὐτὸν καὶ δὲν ἀφῆκα αὐτόν, ἑωσοῦ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τῆς μητρὸς μου, καὶ εἰς τὸν κοιτῶνα τῆς συλλαβούσης με.
5 Σᾶς ὁρκίζω, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, εἰς τὰς δορκάδας καὶ εἰς τὰς ἐλάφους τοῦ ἀγροῦ, νὰ μή ἐξεγείρητε μηδὲ νὰ ἐξυπνήσητε τὴν ἀγάπην μου, ἑωσοῦ θελήσῃ.
6 Τίς αὕτη, ἡ ἀναβαίνουσα ἀπὸ τῆς ἐρήμου ὡς στύλοι καπνοῦ, τεθυμιαμένη μὲ σμύρναν καὶ λίβανον, μὲ πᾶσαν ἀρωματικήν σκόνην τοῦ μυρεψοῦ;
7 Ἰδού, ἡ κλίνη τοῦ Σολομῶντος· ἑξήκοντα δυνατοὶ ἄνδρες εἶναι περὶ αὐτήν, ἐκ τῶν δυνατῶν τοῦ Ἰσραήλ·
8 Πάντες οὗτοι κρατοῦσι ῥομφαίαν, δεδιδαγμένοι πόλεμον· ἕκαστος ἔχει τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὑτοῦ διὰ νυκτερινοὺς φόβους.
9 Ὁ βασιλεὺς Σολομὼν ἔκαμεν εἰς ἑαυτὸν φορεῖον ἐκ ξύλων τοῦ Λιβάνου·
10 τοὺς στύλους αὐτοῦ ἔκαμεν ἐξ ἀργύρου, τὸ ἀνακλιντήριον αὐτοῦ ἐκ χρυσοῦ, τὴν στρωμνήν αὐτοῦ ἐκ πορφύρας· τὸ μέσον αὐτοῦ ἦτο ἐγκεκοσμημένον ἐρασμίως ὑπὸ τῶν θυγατέρων τῆς Ἱερουσαλήμ.
11 Ἐξέλθετε καὶ ἰδέτε, θυγατέρες Σιών, τὸν βασιλέα Σολομῶντα ἐν τῷ διαδήματι, μὲ τὸ ὁποῖον ἔστειλεν αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς νυμφεύσεως αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς εὐφροσύνης τῆς καρδίας αὐτοῦ. |