1 درباره فردا فخر منما، زیرا نمی دانی که روز چه خواهد زایید.
2 دیگری تو را بستاید و نه دهان خودت؛ غریبی و نه لبهای تو.
3 سنگ سنگین است و ریگ ثقیل، اما خشم احمق از هر دو آنها سنگینتر است.
4 غضب ستمکیش است و خشم سیل؛ اما کیست که در برابر حسد تواند ایستاد؟
5 تنبیه آشکار از محبت پنهان بهتر است.
6 جراحات دوست وفادار است، اما بوسه های دشمن افراط است.
7 شکم سیر از شان عسل کراهت دارد، اما برای شکم گرسنه هر تلخی شیرین است.
8 کسی که از مکان خود آواره بشود، مثل گنجشکی است که از آشیانه اش آواره گردد.
9 روغن و عطر دل را شاد می کند، همچنان حلاوت دوست از مشورت دل.
10 دوست خود و دوست پدرت را ترک منما، و در روز مصیبت خود به خانه برادرت داخل مشو، زیرا که همسایه نزدیک از برادر دور بهتر است.
11 ای پسر من حکمت بیاموز و دل مرا شاد کن، تا ملامت کنندگان خود را مجاب سازم.
12 مرد زیرک، بلا را می بیند و خویشتن را مخفی می سازد؛ اما جاهلان می گذرند و در عقوبت گرفتار می شوند.
13 جامه آن کس را بگیر که به جهت غریب ضامن است؛ و او را به رهن بگیر که ضامن بیگانگان است.
14 کسی که صبح زود برخاسته ، دوست خود را به آواز بلند برکت دهد، از برایش لعنت محسوب می شود.
15 چکیدن دائمی آب در روز باران، و زن ستیزه جو مشابه اند.
16 هرکه او را باز دارد مثل کسی است که باد را نگاه دارد، یا روغن را که در دست راست خود گرفته باشد.
17 آهن، آهن را تیز می کند، همچنین مرد روی دوست خود را تیز می سازد.
18 هر که درخت انجیر را نگاه دارد میوه اش را خواهد خورد، و هر که آقای خود را ملازمت نماید محترم خواهد شد.
19 چنانکه در آب صورت به صورت است، همچنان دل انسان به انسان.
20 هاویه و ابدون سیر نمی شوند، همچنان چشمان انسان سیر نخواهند شد.
21 بوته برای نقره و کوره به جهت طلاست، همچنان انسان از دهان ستایش کنندگان خود (آزموده می شود).
22 احمق را میان بلغور در هاون با دسته بکوب، و حماقتش از آن بیرون نخواهد رفت.
23 به حالت گله خود نیکو توجه نما، و دل خود را به رمه خود مشغول ساز،
24 زیرا که دولت دائمی نیست، و تاج هم نسلا بعد نسل (پایدار) نی.
25 علف را می برند و گیاه سبز می روید، و علوفه کوهها جمع می شود،
26 بره ها برای لباس تو، و بزها به جهت اجاره زمین به کار می آیند،
27 و شیر بزها برای خوراک تو و خوراک خاندانت، و معیشت کنیزانت کفایت خواهد کرد. |
