1 Καὶ αὗται εἶναι παροιμίαι τοῦ Σολομῶντος, τὰς ὁποίας συνέλεξαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Ἐζεκίου, βασιλέως τοῦ Ἰούδα.
2 Δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι νὰ καλύπτῃ τὸ πρᾶγμα· δόξα δὲ τῶν βασιλέων νὰ ἐξιχνιάζωσι τὸ πρᾶγμα.
3 Ὁ οὐρανὸς κατὰ τὸ ὕψος καὶ ἡ γῆ κατὰ τὸ βάθος καὶ ἡ καρδία τῶν βασιλέων εἶναι ἀνεξερεύνητα.
4 Ἀφαίρεσον τὴν σκωρίαν ἀπὸ τοῦ ἀργύρου, καὶ σκεῦος θέλει ἐξέλθει εἰς τὸν χρυσοχόον·
5 ἀφαίρεσον τοὺς ἀσεβεῖς ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ θέλει στερεωθῆ ἐν δικαιοσύνῃ.
6 Μή ἀλαζονεύου ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, καὶ μή ἵστασαι ἐν τῷ τόπῳ τῶν μεγάλων·
7 Διότι καλήτερον νὰ σοὶ εἴπωσιν, Ἀνάβα ἐδώ, παρὰ νὰ καταβιβασθῇς ἐπὶ παρουσίᾳ τοῦ ἄρχοντος, τὸν ὁποῖον εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ σου.
8 Μή ἐξέλθῃς εἰς ἔριδα ταχέως· μήποτε ἐν τῷ τέλει ἀπορήσῃς τί νὰ κάμῃς, ὅταν ὁ πλησίον σου σὲ καταισχύνῃ.
9 Ἐκδίκασον τὴν δίκην σου μετὰ τοῦ πλησίον σου· καὶ μή ἀνακάλυπτε τὸ μυστικὸν ἄλλου·
10 Μήποτε ὁ ἀκούων σὲ ὀνειδίσῃ καὶ ἡ καταισχύνη σου δὲν ἐξαλειφθῆ.
11 Λόγος λαληθεὶς πρεπόντως εἶναι μῆλα χρυσὰ εἰς ποικίλματα ἀργυρά.
12 Ὡς ἐνώτιον χρυσοῦν καὶ στολίδιον καθαροῦ χρυσίου, εἶναι ὁ σοφὸς ὁ ἐλέγχων τίον ὑπήκοον.
13 Ὡς τὸ ψύχος τῆς χιόνος ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ, οὕτως εἶναι ὁ πιστὸς πρέσβυς εἰς τοὺς ἀποστέλλοντας αὐτόν· διότι ἀναπαύει τὴν ψυχήν τῶν κυρίων αὑτοῦ.
14 Ὁ καυχώμενος εἰς δῶρον ψευδὲς ὁμοιάζει σύννεφα καὶ ἄνεμον χωρὶς βροχῆς.
15 Δι᾿ ὑπομονῆς πείθεται ὁ ἡγεμών· καὶ ἡ γλυκεῖα γλῶσσα συντρίβει ὀστᾶ.
16 Εὕρηκας μέλι; φάγε ὅσον σοὶ εἶναι ἀρκετόν, μήποτε ὑπερεμπλησθῇς ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐξεμέσῃς αὐτό.
17 Σπανίως βάλε τὸν πόδα σου εἰς τὸν οἶκον τοῦ πλησίον σου, μήποτε σὲ βαρυνθῇ καὶ σὲ μισήσῃ.
18 Ὁ ἄνθρωπος, ὅστις μαρτυρεῖ κατὰ τοῦ πλησίον αὑτοῦ μαρτυρίαν ψευδῆ, εἶναι ὡς ῥόπαλον καὶ μάχαιρα καὶ βέλος ὀξύ.
19 Πίστις πρὸς ἄπιστον ἐν ἡμέρᾳ συμφορᾶς εἶναι ὡς ὀδόντιον σεσηπὸς καὶ ποῦς ἐξηρθρωμένος.
20 Ὡς ὁ ἐκδυόμενος ἱμάτιον ἐν ἡμέρᾳ ψύχους καὶ τὸ ὄξος ἐπὶ νίτρον, οὕτως εἶναι ὁ ψάλλων σματα εἰς λελυπημένην καρδίαν.
21 Ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρὸς σου, δὸς εἰς αὐτὸν ἄρτον νὰ φάγῃ· καὶ ἐὰν διψᾷ, πότισον αὐτὸν ὕδωρ·
22 διότι θέλεις σωρεύσει ἄνθρακας πυρὸς ἐπὶ τὴν κεφαλήν αὐτοῦ, καὶ ὁ Κύριος θέλει σὲ ἀνταμείψει.
23 Ὁ βορρᾶς ἄνεμος ἐκδιώκει τὴν βροχήν· τὸ δὲ ὠργισμένον πρόσωπον τὴν ὑποψιθυρίζουσαν γλῶσσαν.
24 Καλήτερον νὰ κατοικῇ τις ἐν γωνίᾳ δώματος, παρὰ ἐν οἴκῳ εὐρυχώρῳ μετὰ γυναικὸς φιλέριδος.
25 Ὡς ὕδωρ ψυχρὸν εἰς ψυχήν διψῶσαν, οὕτως εἶναι ἀγγελίαι ἀγαθαὶ ἀπὸ μακρυνῆς γῆς·
26 Ὁ δίκαιος σφάλλων ἔμπροσθεν τοῦ ἀσεβοῦς εἶναι ὡς πηγή θολερὰ καὶ βρύσις διαφθαρεῖσα.
27 Καθὼς δὲν εἶναι καλὸν νὰ τρώγῃ τις πολὺ μέλι, οὕτω δὲν εἶναι ἔνδοξον νὰ ζητῇ τὴν ἰδίαν αὑτοῦ δόξαν.
28 Ὅστις δὲν κρατεῖ τὸ πνεῦμα αὑτοῦ, εἶναι ὡς πόλις κατηδαφισμένη καὶ ἀτείχιστος. |