1 Καλήτερος ὁ πτωχὸς ὁ περιπατῶν ἐν τῇ ἀκεραιότητι αὑτοῦ, παρὰ τὸν πλούσιον τὸν διεστραμμένον τὰ χείλη αὑτοῦ καὶ ὄντα ἄφρονα.
2 Ψυχή ἄνευ γνώσεως βεβαίως δὲν εἶναι καλόν· καὶ ὅστις σπεύδει μὲ τοὺς πόδας, προσκόπτει.
3 Ἡ ἀφροσύνη τοῦ ἀνθρώπου διαστρέφει τὴν ὁδὸν αὐτοῦ· καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ ἀγανακτεῖ κατὰ τοῦ Κυρίου.
4 Ὁ πλοῦτος προσθέτει φίλους πολλούς· ὁ δὲ πτωχὸς ἐγκαταλείπεται ὑπὸ τοῦ φίλου αὑτοῦ.
5 Ὁ ψευδής μάρτυς δὲν θέλει μείνει ἀτιμώρητος· καὶ ὁ λαλῶν ψεύδη δὲν θέλει ἐκφύγει.
6 Πολλοὶ κολακεύουσι τὸ πρόσωπον τοῦ ἄρχοντος· καὶ πᾶς τις εἶναι φίλος τοῦ διδόντος ἀνθρώπου.
7 Τὸν πτωχὸν μισοῦσι πάντες οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ· πόσῳ μᾶλλον θέλουσιν ἀποφεύγει αὐτὸν οἱ φίλοι αὐτοῦ; αὐτὸς ἀκολουθεῖ φωνάζων· ἀλλ᾿ ἐκεῖνοι δὲν ἀποκρίνονται.
8 Ὅστις ἀποκτᾷ σοφίαν, ἀγαπᾷ τὴν ψυχήν αὑτοῦ· ὅστις φυλάττει φρόνησιν, θέλει εὑρεῖ καλόν.
9 Ὁ ψευδής μάρτυς δὲν θέλει μείνει ἀτιμώρητος· καὶ ὁ λαλῶν ψεύδη θέλει ἀπολεσθῆ.
10 Ἡ τρυφή δὲν ἁρμόζει εἰς ἄφρονα· πολὺ ὀλιγώτερον εἰς δοῦλον, νὰ ἐξουσιάζῃ ἐπ᾿ ἀρχόντων.
11 Ἡ φρόνησις τοῦ ἀνθρώπου συστέλλει τὸν θυμὸν αὐτοῦ· καὶ εἶναι δόξα αὐτοῦ νὰ παραβλέπῃ τὴν παράβασιν.
12 Ἡ ὀργή τοῦ βασιλέως εἶναι ὡς βρυχηθμὸς λέοντος· ἡ δὲ εὔνοια αὐτοῦ ὡς δρόσος ἐπὶ τὸν χόρτον.
13 Ὁ ἄφρων υἱὸς εἶναι ὄλεθρος εἰς τὸν πατέρα αὑτοῦ· καὶ αἱ ἔριδες τῆς γυναικὸς εἶναι ἀκατάπαυστον στάξιμον.
14 Οἶκος καὶ πλούτη κληρονομοῦνται ἐκ τῶν πατέρων· ἀλλ᾿ ἡ φρόνιμος γυνή παρὰ Κυρίου δίδεται.
15 Ἡ ὀκνηρία ῥίπτει εἰς βαθὺν ὕπνον· καὶ ἡ ἄεργος ψυχή θέλει πεινᾷ.
16 Ὁ φυλάττων τὴν ἐντολήν φυλάττει τὴν ψυχήν αὑτοῦ· ὁ δὲ καταφρονῶν τὰς ὁδοὺς αὑτοῦ θέλει ἀπολεσθῆ.
17 Ὁ ἐλεῶν πτωχὸν δανείζει εἰς τὸν Κύριον· καὶ θέλει γείνει εἰς αὐτὸν ἡ ἀνταπόδοσις αὐτοῦ.
18 Παίδευε τὸν υἱὸν σου ἐνόσῳ εἶναι ἐλπίς· ἀλλὰ μή διεγείρῃς τὴν ψυχήν σου, ὥστε νὰ θανατώσῃς αὐτόν.
19 Ὁ ὀργίλος θέλει λάβει ποινήν· διότι καὶ ἄν ἐλευθερώσῃς αὐτόν, πάλιν θέλεις κάμει τὸ αὐτό.
20 Ἄκουε συμβουλήν καὶ δέχου διδασκαλίαν διὰ νὰ γείνῃς σοφὸς εἰς τὰ ἔσχατά σου.
21 Εἶναι πολλοὶ λογισμοὶ ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ἀνθρώπου· ἡ βουλή ὅμως τοῦ Κυρίου, ἐκείνη θέλει μένει.
22 Τιμή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀγαθότης αὐτοῦ· καὶ καλήτερος ὁ πτωχὸς παρὰ τὸν ψεύστην.
23 Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου φέρει ζωήν, καὶ ὁ φοβούμενος αὐτὸν θέλει πλαγιάζει κεχορτασμένος· κακὸν δὲν θέλει συναπαντήσει.
24 Ὁ ὀκνηρὸς ἐμβάπτει τὴν χεῖρα αὑτοῦ εἰς τὸ τρυβλίον, καὶ δὲν θέλει οὐδὲ εἰς τὸ στόμα αὐτοῦ νὰ ἐπιστρέψῃ αὐτήν.
25 Ἐὰν μαστιγώσῃς τὸν χλευαστήν, ὁ ἁπλοῦς θέλει γείνει προσεκτικός· καὶ ἐὰν ἐλέγξῃς τὸν φρόνιμον, θέλει ἐννοήσει γνῶσιν.
26 Ὅστις ἀτιμάζει τὸν πατέρα καὶ ἀπωθεῖ τὴν μητέρα, εἶναι υἱὸς προξενῶν αἰσχύνην καὶ ὄνειδος.
27 Παῦσον, υἱὲ μου, νὰ ἀκούῃς διδασκαλίαν παρεκτρέπουσαν ἀπὸ τῶν λόγων τῆς γνώσεως.
28 Ὁ ἀσεβής μάρτυς χλευάζει τὸ δίκαιον· καὶ τὸ στόμα τῶν ἀσεβῶν καταπίνει ἀνομίαν.
29 Κρίσεις ἑτοιμάζονται διὰ τοὺς χλευαστάς, καὶ ῥαβδισμοὶ διὰ τὴν ῥάχιν τῶν ἀφρόνων. |