1 Կնիկների իմաստունը շինում է իր տունը, բայց յիմարը իր ձեռքովը քանդում է նորան։
2 Իր ուղղութեան մէջ վարուողը վախենում է Տէրիցը, բայց իր ճանապարհները ծռածը անարգում է նորան։
3 Յիմարի բերանումը գոռոզութեան գաւազան կայ, բայց իմաստունների շրթունքները պահում են նորանց։
4 Արջառ չլինելիս մսուրը մաքուր է, բայց արդիւնքի առատութիւնը եզի ոյժովն է։
5 Ճշմարտութեան վկան սուտ չի խօսիլ, բայց սուտեր կփչէ ստախօս վկան։
6 Իմաստութիւն է որոնում ծաղր անողը, եւ չկայ. Բայց գիտութիւնը դիւրին է բանիմացի համար։
7 Յիմար մարդի առաջով գնա, եւ բնաւ չես իմանալ թէ գիտութեան շրթունքներ ունի։
8 Խորագէտի իմաստութիւնը իր ճանապարհը հասկանալն է. Բայց յիմարների անմտութիւնը խարդախութիւն է։
9 Յիմարները ծաղրում են յանցանքը, բայց ուղիղների մէջ հաճութիւն կայ։
10 Սիրտն է զգում իր հոգիի ցաւը, եւ նորա ուրախութեանը օտարը չի խառնուիլ։
11 Ամբարիշտների տունը կկործանուի, բայց ուղիղների վրանը կծաղկի։
12 Կայ ճանապարհ որ ուղիղ է մարդիս առաջին, բայց նորա վերջը մահուան ճանապարհներ են։
13 Ծիծաղելիս էլ սիրտը կտրտմի, եւ նորա՝ այսինքն ուրախութեան վերջը սուգ է։
14 Խոտորած սիրտը կկշտանայ իր ճանապարհներիցը, բայց բարի մարդն՝ ինքն իրանից։
15 Պարզամիտը հաւատում է ամեն խօսքի, բայց խորագէտը քննում է իր քայլերը։
16 Իմաստունը վախենում է եւ հեռանում չարիցը, բայց յիմարը վրդովվում է եւ յանձնապաստան լինում։
17 Բարկասիրտը յիմարութիւն կգործէ, եւ նենգամիտը կատուի։
18 Անմիտները յիմարութիւն կժառանգեն, իսկ խորագէտները գիտութեամբ կպսակուին։
19 Կխոնարհուին չարերը բարիների առաջ, եւ ամբարիշտները արդարի դռներին։
20 Աղքատն իր ընկերին էլ է ատելի, բայց հարուստին սիրողները շատ են։
21 Իր ընկերին անարգողը մեղանչում է, բայց ով որ աղքատներին ողորմէ՝ երանի՜ նորան։
22 Չէ՞ որ պիտի մոլորուին չարութիւն խորհողները. Բայց ողորմութիւն ու ճշմարտութիւն կայ բարութիւն մտածողների համար։
23 Ամեն աշխատութեան մէջ շահ կայ. Բայց դատարկաբանութիւնը միայն դէպի կարօտութեան է տանում։
24 Իմաստունների հարստութիւնը իրանց պսակն է, բայց յիմարների տխմարութիւնը տխմարութիւն կմնայ։
25 Հոգիներ ազատող է հաւատարիմ վկան, բայց խարդախը սուտեր կփչէ։
26 Տիրոջ վախումը զօրեղ վստահութիւն կայ. Եւ նորա որդկանց համար ապաւէն պիտի լինի։
27 Տիրոջ երկիւղը կենաց աղբիւր է մահուան որոգայթներիցը խոյս տալու համար։
28 Ժողովրդի բազմութեան մէջ է թագաւորի պատիւը, բայց ժողովրդի նուազութիւնը իշխանի կործանումն է։
29 Երկայնամիտ մարդը շատ խոհեմ է, բայց կարճամիտը յիմարութիւն է հանում։
30 Մարմնին կեանք է մի հանդարտ սիրտը, բայց նախանձը փտութիւն ոսկորներին։
31 Աղքատին նեղողը նորա Արարչին է անարգում. Բայց Նորան պատուողը տնանկին կողորմէ։
32 Ամբարիշտը դուրս կանուի իր չարութեան համար. Բայց արդարը ապաւէն ունի իր մահումը։
33 Խոհեմի սրտումը իմաստութիւն կայ, բայց յիմարների որտինը կիմացուի։
34 Արդարութիւնը կբարձրացնէ մի ազգ, բայց մեղքը անարգանք է ժողովուրդներին։
35 Թագաւորի հաճութիւնը խոհեմ ծառայի վերան է. Եւ նորա բարկութիւնը կլինի նախատինք բերողի վերայ։ |
