1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دلپسند، و تسبیح خواندن شایسته است!
2 خداوند اورشلیم را بنا می کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می نماید.
3 شکسته دلان را شفا می دهد و جراحتهای ایشان را می بندد.
4 عدد ستارگان را می شمارد و جمیع آنها را به نام می خواند.
5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.
6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می اندازد.
7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.
8 که آسمانها را با ابرها می پوشاند و باران را برای زمین مهیا می نماید و گیاه را بر کوهها می رویاند.
9 که بهایم را آذوقه می دهد و بچه های غراب را که او را می خوانند.
10 در قوت اسب رغبت ندارد، و از ساقهای انسان راضی نمی باشد.
11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.
12 ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.
13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده و فرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.
14 که حدود تو را سلامتی می دهد و تو را از مغز گندم سیر می گرداند.
15 که کلام خود را بر زمین فرستاده است و قول او به زودی هر چه تمامتر می دود.
16 که برف را مثل پشم می باراند، و ژاله را مثل خاکستر می پاشد.
17 که تگرگ خود را در قطعه ها می اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟
18 کلام خود را می فرستد و آنها را می گدازد. باد خویش را می وزاند، پس آبها جاری می شود.
19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.
20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته اند. هللویاه! |