1 [Αἴνεσις τοῦ Δαβίδ.] Θέλω σὲ ὑψόνει, Θεὲ μου, βασιλεῦ· καὶ θέλω εὐλογεῖ τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
2 Καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν θέλω σὲ εὐλογεῖ· καὶ θέλω αἰνεῖ τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
3 Μέγας ὁ Κύριος καὶ ἀξιμνητος σφόδρα· καὶ ἡ μεγαλωσύνη αὐτοῦ ἀνεξιχνίαστος.
4 Γενεὰ εἰς γενεὰν θέλει ἐπαινεῖ τὰ ἔργα σου, καὶ τὰ μεγαλεῖά σου θέλουσι διηγεῖσθαι.
5 Θέλω λαλεῖ περὶ τῆς ἐνδόξου μεγαλοπρεπείας τῆς μεγαλειότητός σου καὶ περὶ τῶν θαυμαστῶν ἔργων σου·
6 καὶ θέλουσι λέγει τὴν δύναμιν τῶν φοβερῶν σου κατορθωμάτων, καὶ θέλω διηγεῖσθαι τὴν μεγαλωσύνην σου·
7 Θέλουσι διαδίδει τὴν μνήμην τοῦ πλήθους τῆς ἀγαθότητός σου, καὶ θέλουσιν ἀλαλάξει τὴν δικαιοσύνην σου.
8 Ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ Κύριος· μακρόθυμος καὶ πολυέλεος.
9 Ἀγαθὸς ὁ Κύριος πρὸς πάντας· καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ποιήματα αὐτοῦ.
10 Πάντα τὰ ποιήματά σου, Κύριε, θέλουσι σὲ αἰνεῖ· καὶ οἱ ὅσιοί σου θέλουσι σὲ εὐλογεῖ.
11 τὴν δόξαν τῆς βασιλείας σου θέλουσι κηρύττει καὶ θέλουσι διηγεῖσθαι τὸ μεγαλεῖόν σου·
12 διὰ νὰ γνωστοποιήσωσιν εἰς τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τὰ μεγαλεῖα αὐτοῦ, καὶ τὴν δόξαν τῆς μεγαλοπρεπείας τῆς βασιλείας αὐτοῦ.
13 Ἡ βασιλεία σου βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
14 Ὁ Κύριος ὑποστηρίζει πάντας τοὺς πίπτοντας καὶ ἀνορθοῖ πάντας τοὺς κεκυρτωμένους.
15 Οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων ἀποβλέπουσι πρὸς σέ· καὶ σὺ δίδεις εἰς αὐτοὺς τὴν τροφήν αὐτῶν ἐν καιρῷ.
16 Ἀνοίγεις τὴν χεῖρά σου καὶ χορταίνεις τὴν ἐπιθυμίαν παντὸς ζῶντος.
17 Δίκαιος ὁ Κύριος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὑτοῦ καὶ ἀγαθὸς ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὑτοῦ.
18 Ὁ Κύριος εἶναι πλησίον πάντων τῶν ἐπικαλουμένων αὐτόν· πάντων τῶν ἐπικαλουμένων αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ.
19 Ἐκπληροῖ τὴν ἐπιθυμίαν τῶν φοβουμένων αὐτόν, καὶ τῆς κραυγῆς αὐτῶν εἰσακούει καὶ σώζει αὐτούς.
20 Ὁ Κύριος φυλάττει πάντας τοὺς ἀγαπῶντας αὐτόν· θέλει δὲ ἐξολοθρεύσει πάντας τοὺς ἀσεβεῖς.
21 Τὸ στόμα μου θέλει λαλεῖ τὴν αἴνεσιν τοῦ Κυρίου· καὶ πᾶσα σὰρξ ἄς εὐλογῇ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. |