1 [Μασχὶλ τοῦ Δαβίδ· προσευχή ὅτε ἦτο ἐν τῷ σπηλαίῳ.] Μὲ τὴν φωνήν μου ἔκραξα πρὸς τὸν Κύριον· μὲ τὴν φωνήν μου πρὸς τὸν Κύριον ἐδεήθην.
2 Θέλω ἐκχέει ἐνώπιον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου· τὴν θλῖψιν μου ἐνώπιον αὐτοῦ θέλω ἀπαγγείλει.
3 Ὅτε τὸ πνεῦμά μου ἦτο κατατεθλιμμένον ἐν ἐμοί, τότε σὺ ἐγνώρισας τὴν ὁδὸν μου. Παγίδα ἔκρυψαν δι᾿ ἐμὲ ἐν τῇ ὁδῷ τὴν ὁποίαν περιεπάτουν.
4 Ἔβλεπον εἰς τὰ δεξιὰ καὶ παρετήρουν, καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὁ γνωρίζων με· καταφύγιον ἐχάθη ἀπ᾿ ἐμοῦ, δὲν ὑπῆρχεν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου.
5 Πρὸς σέ, Κύριε, ἔκραξα, καὶ εἶπα, σὺ εἶσαι ἡ καταφυγή μου, ἡ μερὶς μου ἐν γῇ ζώντων.
6 Πρόσεξον εἰς τὴν φωνήν μου, διότι ταλαιπωροῦμαι σφόδρα· ἐλευθέρωσόν με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, διότι εἶναι δυνατώτεροί μου.
7 Ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ δοξολογῶ τὸ ὄνομά σου. Οἱ δίκαιοι θέλουσι μὲ περικυκλώσει, ὅταν μὲ ἀνταμείψῃς. |
