1 [Ὠιδή Ψαλμοῦ τοῦ Δαβίδ.] Ἑτοίμη εἶναι ἡ καρδία μου, Θεέ· θέλω ψάλλει καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ ἐν τῇ δόξῃ μου.
2 Ἐξεγέρθητι, ψαλτήριον, καὶ κιθάρα· θέλω ἐξεγερθῆ τὸ πρωΐ.
3 Θέλω σὲ ἐπαινέσει, Κύριε, μεταξὺ λαῶν, καὶ θέλω ψαλμῳδεῖ εἰς σὲ μεταξὺ ἐθνῶν·
4 διότι ἐμεγαλύνθη ἕως τῶν οὐρανῶν τὸ ἔλεός σου καὶ ἕως τῶν νεφελῶν ἡ ἀλήθειά σου.
5 Ὑψώθητι, Θεέ, ἐπὶ τοὺς οὐρανούς· καὶ ἡ δόξα σου ἄς ἦναι ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν·
6 διὰ νὰ ἐλευθερόνωνται οἱ ἀγαπητοὶ σου· σῶσον διὰ τῆς δεξιᾶς σου καὶ ἐπάκουσόν μου.
7 Ὁ Θεὸς ἐλάλησεν ἐν τῷ ἁγιαστηρίῳ αὑτοῦ· θέλω χαίρει, θέλω μοιράσει τὴν Συχὲμ καὶ τὴν κοιλάδα Σοκχὼθ θέλω διαμετρήσει·
8 Ἐμοῦ εἶναι ὁ Γαλαάδ, ἐμοῦ ὁ Μανασσῆς· ὁ μὲν Ἐφραΐμ εἶναι ἡ δύναμις τῆς κεφαλῆς μου· ὁ δὲ Ἰούδας ὁ νομοθέτης μου·
9 Ὁ Μωὰβ εἶναι ἡ λεκάνη τοῦ πλυσίματός μου· ἐπὶ τὸν Ἐδὼμ θέλω ῥίψει τὸ ὑπόδημά μου· θέλω ἀλαλάξει ἐπὶ τὴν Παλαιστίνην.
10 Τίς θέλει μὲ φέρει εἰς τὴν περιτετειχισμένην πόλιν; τίς θέλει μὲ ὁδηγήσει ἕως Ἐδώμ;
11 οὐχὶ σύ, Θεέ, ὁ ἀπορρίψας ἡμᾶς; καὶ δὲν θέλεις ἐξέλθει, Θεέ, μετὰ τῶν στρατευμάτων ἡμῶν;
12 Βοήθησον ἡμᾶς ἀπὸ τῆς θλίψεως, διότι ματαία εἶναι ἡ παρὰ τῶν ἀνθρώπων σωτηρία.
13 Διὰ τοῦ Θεοῦ θέλομεν κάμει ἀνδραγαθίας· καὶ αὐτὸς θέλει καταπατήσει τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν. |
