1 Δεῦτε, ἄς ἀγαλλιασθῶμεν εἰς τὸν Κύριον· ἄς ἀλαλάξωμεν εἰς τὸ φρούριον τῆς σωτηρίας ἡμῶν.
2 Ἄς προφθάσωμεν ἐνώπιον αὐτοῦ μετὰ δοξολογίας· ἐν ψαλμοῖς ἄς ἀλαλάξωμεν εἰς αὐτόν.
3 Διότι Θεὸς μέγας εἶναι ὁ Κύριος, καὶ Βασιλεὺς μέγας ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς.
4 Διότι εἰς αὐτοῦ τὴν χεῖρα εἶναι τὰ βάθη τῆς γῆς· καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρέων εἶναι αὐτοῦ.
5 Διότι αὐτοῦ εἶναι ἡ θάλασσα, καὶ αὐτὸς ἔκαμεν αὐτήν· καὶ τὴν ξηρὰν αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἔπλασαν.
6 Δεῦτε, ἄς προσκυνήσωμεν καὶ ἄς προσπέσωμεν· ἄς γονατίσωμεν ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, τοῦ Ποιητοῦ ἡμῶν.
7 Διότι αὐτὸς εἶναι ὁ Θεὸς ἡμῶν· καὶ ἡμεῖς λαὸς τῆς βοσκῆς αὐτοῦ καὶ πρόβατα τῆς χειρὸς αὐτοῦ. Σήμερον ἐὰν ἀκούσητε τῆς φωνῆς αὐτοῦ,
8 μή σκληρύνητε τὴν καρδίαν σας, ὡς ἐν τῷ παροργισμῷ, ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ πειρασμοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ·
9 ὅπου οἱ πατέρες σας μὲ ἐπείρασαν, μὲ ἐδοκίμασαν καὶ εἶδον τὰ ἔργα μου.
10 Τεσσαράκοντα ἔτη δυσηρεστήθην μὲ τὴν γενεὰν ἐκείνην, καὶ εἶπα, Οὗτος εἶναι λαὸς πεπλανημένος τὴν καρδίαν, καὶ αὐτοὶ δὲν ἐγνώρισαν τὰς ὁδοὺς μου.
11 Διὰ τοῦτο ὥμοσα ἐν τῇ ὀργῇ μου, ὅτι εἰς τὴν ἀνάπαυσίν μου δὲν θέλουσιν εἰσέλθει. |
