1 Θεὲ τῶν ἐκδικήσεων, Κύριε, Θεὲ τῶν ἐκδικήσεων, ἐμφάνηθι.
2 Ὑψώθητι, Κριτὰ τῆς γῆς· ἀπόδος ἀνταπόδοσιν εἰς τοὺς ὑπερηφάνους.
3 Ἕως πότε οἱ ἀσεβεῖς, Κύριε, ἕως πότε οἱ ἀσεβεῖς θέλουσι θριαμβεύει;
4 Ἔως πότε θέλουσι προφέρει καὶ λαλεῖ σκληρά; θέλουσι καυχᾶσθαι πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀνομίας;
5 Τὸν λαὸν σου, Κύριε, καταθλίβουσι καὶ τὴν κληρονομίαν σου κακοποιοῦσι.
6 τὴν χήραν καὶ τὸν ξένον φονεύουσι καὶ θανατόνουσι τοὺς ὀρφανούς.
7 Καὶ λέγουσι, δὲν θέλει ἰδεῖ ὁ Κύριος οὐδὲ θέλει νοήσει ὁ Θεὸς τοῦ Ἰακώβ.
8 Ἐννοήσατε, οἱ ἄφρονες μεταξὺ τοῦ λαοῦ· καὶ οἱ μωροί, πότε θέλετε φρονιμεύσει;
9 Ὁ φυτεύσας τὸ τίον, δὲν θέλει ἀκούσει; ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμόν, δὲν θέλει ἰδεῖ;
10 Ὁ σωφρονίζων τὰ ἔθνη, δὲν θέλει ἐλέγξει; ὁ διδάσκων τὸν ἄνθρωπον γνῶσιν;
11 Ὁ Κύριος γνωρίζει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων, ὅτι εἶναι μάταιοι.
12 Μακάριος ὁ ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖον σωφρονίζεις, Κύριε, καὶ διὰ τοῦ νόμου σου διδάσκεις αὐτόν·
13 διὰ νὰ ἀναπαύῃς αὐτὸν ἀπὸ τῶν ἡμερῶν τῆς συμφορᾶς, ἑωσοῦ σκαφθῇ λάκκος εἰς τὸν ἀσεβῆ.
14 Διότι δὲν θέλει ἀπορρίψει ὁ Κύριος τὸν λαὸν αὑτοῦ, καὶ τὴν κληρονομίαν αὑτοῦ δὲν θέλει ἐγκαταλείψει.
15 Ἐπειδή ἡ κρίσις θέλει ἐπιστρέψει εἰς τὴν δικαιοσύνην, καὶ θέλουσιν ἀκολουθήσει αὐτήν πάντες οἱ εὐθεῖς τὴν καρδίαν.
16 Τίς θέλει σηκωθῆ ὑπὲρ ἐμοῦ κατὰ τῶν πονηρευομένων; τίς θέλει παρασταθῆ ὑπὲρ ἐμοῦ κατὰ τῶν ἐργατῶν τῆς ἀνομίας;
17 Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν μὲ ἐβοήθει, παρ᾿ ὀλίγον ἤθελε κατοικήσει ἡ ψυχή μου ἐν τῇ σιωπῇ.
18 Ὅτε ἔλεγον, λίσθησεν ὁ ποῦς μου, τὸ ἔλεός σου, Κύριε, μὲ ἐβοήθει.
19 Ἐν τῷ πλήθει τῶν ἀμηχανιῶν τῆς καρδίας μου, αἱ παρηγορίαι σου εὔφραναν τὴν ψυχήν μου.
20 Μήπως ἔχει μετὰ σοῦ συγκοινωνίαν ὁ θρόνος τῆς ἀνομίας, ὅστις μηχανᾶται ἀδικίαν ἀντὶ νόμου;
21 Αὐτοὶ ἐφορμῶσι κατὰ τῆς ψυχῆς τοῦ δικαίου καὶ αἷμα ἀθῶον καταδικάζουσιν.
22 Ἀλλ᾿ ὁ Κύριος εἶναι εἰς ἐμὲ καταφύγιον καὶ ὁ Θεὸς μου τὸ φρούριον τῆς ἐλπίδος μου.
23 Καὶ θέλει ἐπιστρέψει ἐπ᾿ αὐτοὺς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν καὶ ἐν τῇ πονηρίᾳ αὐτῶν θέλει ἀφανίσει αὐτούς· Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν θέλει ἀφανίσει αὐτούς. |