1 [Ψαλμὸς ᾠδῆς διὰ τὴν ἡμέραν τοῦ Σαββάτου.] Ἀγαθὸν τὸ νὰ δοξολογῇ τις τὸν Κύριον καὶ νὰ ψαλμῳδῇ εἰς τὸ ὄνομά σου, Ὕψιστε·
2 νὰ ἀναγγέλλῃ τὸ πρωΐ τὸ ἔλεός σου καὶ τὴν ἀλήθειάν σου πᾶσαν νύκτα,
3 μὲ δεκάχορδον ὄργανον καὶ μὲ ψαλτήριον· μέ ᾠδήν καὶ κιθάραν.
4 Διότι μὲ εὔφρανας, Κύριε, ἐν τοῖς ποιήμασί σου· θέλω ἀγάλλεσθαι ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου.
5 Πόσον μεγάλα εἶναι τὰ ἔργα σου, Κύριε! βαθεῖς εἶναι οἱ διαλογισμοὶ σου σφόδρα.
6 Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀνόητος δὲν γνωρίζει, καὶ ὁ μωρὸς δὲν ἐννοεῖ τοῦτο·
7 ὅτι οἱ ἀσεβεῖς βλαστάνουσιν ὡς ὁ χόρτος, καὶ ἀνθοῦσι πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀνομίας, διὰ νὰ ἀφανισθῶσιν αἰωνίως.
8 Ἀλλὰ σύ, Κύριε, εἶσαι ὕψιστος εἰς τὸν αἰῶνα.
9 Διότι, ἰδού, οἱ ἐχθροὶ σου, Κύριε, διότι, ἰδού, οἱ ἐχθροὶ σου θέλουσιν ἐξολοθρευθῆ· θέλουσι διασκορπισθῆ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀνομίας.
10 Ἀλλὰ σὺ θέλεις ὑψώσει ὡς τοῦ μονοκέρωτος τὸ κέρας μου· ἐγὼ θέλω χρισθῆ μὲ νέον ἔλαιον·
11 καὶ ὁ ὀφθαλμὸς μου θέλει ἰδεῖ τὴν ἐκδίκησιν τῶν ἐχθρῶν μου· τὰ ὦτά μου θέλουσιν ἀκούσει περὶ τῶν κακοποιῶν τῶν ἐπανισταμένων κατ᾿ ἐμοῦ.
12 Ὁ δίκαιος ὡς φοίνιξ θέλει ἀνθεῖ· ὡς κέδρος τοῦ Λιβάνου θέλει αὐξάνει.
13 Πεφυτευμένοι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Κυρίου, θέλουσιν ἀνθεῖ ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν·
14 θέλουσι καρποφορεῖ καὶ ἐν αὐτῷ τῷ βαθεῖ γήρατι, θέλουσιν εἶσθαι ἀκμάζοντες καὶ ἀνθηροί·
15 διὰ νὰ ἀναγγέλλωσιν ὅτι δίκαιος εἶναι ὁ Κύριος, τὸ φρούριόν μου· καὶ δὲν ὑπάρχει ἀδικίᾳ ἐν αὐτῷ. |